BOB CORRITORE & FRIENDS - WOMEN IN BLUES SHOWCASE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bob Corritore is een Amerikaans mondharmonicaspeler, die op 27 september 1956 in Chicago werd geboren. Zijn leven veranderde voorgoed wanneer hij op twaalfjarige leeftijd voor het eerst Muddy Waters hoorde op de radio. In minder dan één jaar leerde hij mondharmonica spelen. Bob zocht contact met de grote harpspelers, zoals Big Walter Horton, Little Mack Simmons, Louis Myers, Junior Wells, Big John Wrencher en Carey Bell. Van hen kreeg hij veel mondharmonica tips en aanmoedigingen. In 1981 verhuisde Bob naar Phoenix, Arizona, waar hij in 1986 begon samen te werken met voormalig Howlin' Wolf drummer Chico Chism. Die samenwerking duurde twintig jaar, tot Chico in 2007 overleed. In 1991 opende Bob de inmiddels beroemde blues & roots club, The Rhythm Room en in 1999 bracht hij zijn debuutalbum 'All-Star Blues Sessions' uit. In 2005 bracht Bob de Rhythm Room All-Stars, met Big Pete Pearson, naar het Marco Fiume Blues Passions Festival in Italië. Hierdoor kwam er heel wat Europese interesse voor het vurig mondharmonica spel van Bob Corritore. In 2007 ontving Bob een Keeping The Blues Alive Award van de Blues Foundation. In datzelfde jaar werd 'Travelin' The Dirt Road', een samenwerking met Dave Riley, genomineerd voor een Blues Music Award. In 2011 won het album 'Harmonica Blues' van Bob Corritore & Friends een Blues Music Award voor Best Historical Blues Release. In 2013 werd 'Ain't Nothing You Can Do', de schitterende samenwerking met John Primer, gekozen tot Best Blues Album Of 2013 door het Duitse Blues News Magazine. Een jaar later kreeg Corritore ook een Blues 411 Jimi Award als Beste Mondharmonicaspeler. In mei 2020 verscheen 'The Gypsy Woman Told Me', de derde samenwerking tussen Bob Corritore en John Primer. In het najaar van 2020 verschenen nog drie albums van Bob Corritore in de reeks 'From The Vault Series'. Ook op zijn album 'Spider In My Stew' uit 2021 nodigde Bob Corritore weer een hele reeks gasten uit. Sugaray Rayford, Lurrie Bell, John Primer, Alabama Mike, Diunna Greenleaf, Francine Reed, Johnny Rawls, Oscar Wilson, Willie Buch, Bill & Shy Perry, Bob Stroger, Bob Margolin, Junior Watson, Kid Ramos, Johnny Main, Jimi Smith en Adrianna Marie zijn er een paar van. In de reeks Bob Corritore's 'From The Vaults' verscheen op 18 februari 2022 'Tell Me 'Bout It' van Louisiana Red en Bob Corritore. In maart 2022 verscheen  'Down Home Blues Revue' van Bob Corritore & Friends. In september 2022 verscheen het derde album van Bob dat jaar. Het kreeg als titel 'You Schoked Me' en bevat zestien songs, die tussen 2018 en 2022 opgenomen zijn tijdens een twaalftal sessies in de Tempest Studios in Tempe, Arizona. In de reeks 'Bob Corritore & Friends' verscheen op 31 maart 'Women In Blues Showcase'. Zoals de titel al laat vermoeden zijn het deze keer allemaal vrouwelijke blueszangeressen die hun medewerking verlenen. 

 

 

 

 

 

 

 

Dat Bob Corritore veel vrienden heeft in het muzikale circuit wisten we al langer en dat is ook op 'Women In Blues Showcase' duidelijk te merken. Liefst acht zangeressen, zes bassisten, zeven drummers, zeven gitaristen, drie pianisten, drie backing zangeressen en één saxofonist zijn samen met Bob Corritore te horen op dit nieuwe album. In de energieke uptempo opener 'You're Gonna Be Sorry' horen we de nu eenentachtigjarige Barbara Lynn op zang en gitaar. Barbara Lynn is een Afro-Amerikaanse zangeres die de meeste van haar eigen nummers schreef en een leadinstrument bespeelt. Ze kende haar grootste successen in jaren zestig, zeventig en tachtig. 'You're Gonna Be Sorry' werd geschreven door Billy en Bobby Babineaux en Barbara nam het op voor haar album 'The Barbara Lynn Story' uit 1967. In deze aantrekkelijke rhythm & blues song strooit Corritore gretig rond met opwindende mondharmonica loopjes. Ook de door Johnny Reed geschreven bluesballade 'You Don't Have To Go' wordt door Lara Lynn gezongen Ze zingt het nummer met veel passie en met veel emotie in haar stem. Het is de titeltrack van haar in 1984 verschenen album. Carol Fran die in 2021 stierf aan Covid 19 compicaties zingt op dit album drie songs. Ze schreef zelf de emotionele bluesballade  'I Just Found A Friend', waarin ze ook nog piano voor haar rekening neemt. Corritore schittert met een knappe solo op zijn mondharmonica. 'I Needs To Be'd With' schreef Carol samen met Clarence Hollimon. Ze namen het in 1992 op voor hun gezamenlijk album 'Soul Sensation!'. Carol heeft een prachtige soulvolle stem en instrumentaal is het genieten van de schitterende solo's van Corritore op de mondharmonica en Johnny Rapp op gitaar. Het heel dansbare 'Walkin' Slippin' And Slidin'' is een heel herkenbaar nummer, met een uitstekende Tom Mahan op piano, Doug James op saxofoon en de altijd aanwezige Corritore op zijn mondharmonica. 

 

 

 

 

 

 

Met de eenenveertigjarige Valerie June krijgen we een veel jongere stem tijdens 'Crawdad Hole'. Valerie June is een Amerikaanse zangeres, songwriter en multi instrumentaliste. Haar sound bevat een mix van folk, blues, gospel, soul, country, Appalachian en bluegrass. Op dit album zingt Valerie de traditional 'Crawdad Hole'. Dit Afro Amerikaans bluesnummer werd naar alle waarschijnlijkheid voor het eerst gezongen door de arbeiders die dijken bouwden om de overstroming van de Mississippi in het zuiden te voorkomen. Instrumentaal begeleidt Valerie zichzelf met haar akoestische gitaar. Op een kort stukje mondharmonica na is dit ook het enige instrument op 'Crawdad Hole'. Valerie beschikt over een prachtige, ietwat ongewone stem. Een stem die elke bluesliefhebber herkent is deze van de Queen Of The Blues Koko Taylor. Zij brengt het zelf geschreven 'What Kind Of Man Is This', een nummer uit haar album 'Wang Dang Doodle' uit 1990.  'What Kind Of Man Is This' is een Chicago bluesnummer waarin Corritore met zijn mondharp het gehele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig is. We spraken zonet over Koko's album 'Wang Dang Doodle'. Het door Willie Dixon geschreven 'Wang Dang Doodle' is eveneens de titeltrack van dat album. Het werd eerst uitgebracht door Howlin' Wolf, maar het werd pas echt bekend in de versie van Koko Taylor. Op dit album  wordt het gebracht door Shy Perry, dochter van bluesmuzikant Bill Howlnmadd Perry. In 2019 won Shy Perry nog de Award Artist Of The Year op de Josie Music Awards in de rhythm and blues/soul categorie. Haar versie is iets sneller en een bij momenten licht grommende Shy Perry zingt het lied met veel overgave en overtuiging. 

 

 

 

 

 

 

Het wordt rustiger wanneer de nu vijfenzestigjarige Diunna Greenleaf haar zelf geschreven 'Be For Me' brengt. Op de Blues Music Awards 2014 won ze de Koko Taylor Award voor beste vrouwelijke blueszangeres. We krijgen een heel andere Diunna Greenlauf te horen in het swingende, door Willie Dixon, geschreven 'Don't Mess With The Messer'. Een grommende en energieke Diunna waarschuwt dat er niet met haar moet gesold worden. De pittige mondharmonica en saxofoon solo zorgen voor het instrumentale genot. Met het swingende 'Te Ni Nee Ni Nu' krijgen we een prachtige samenwerking tussen vader en dochter Primer. Vader John Primer is onweerstaanbaar goed op de gitaar en dochter Aliya Primer beschikt over een erg goede en frisse stem. Halfweg moedigt Alya Bob Corritore aan om het beste van zichzelf te geven op de mondharmonica. Met het donkere 'Why Am I Treated So Bad' sluit Francine Reed het album af. De gruizige mondharmonica en het spooky gitaarwerk passen perfect bij de sfeer van het nummer. Bob Corritore heeft op zijn album 'Women In Blues Showcase' heel wat fantastische zangeressen samen gebracht. Zelf is Bob een geweldige mondharmonicaspeler en dat etaleert hij andermaal op dit album.  (7,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. You're Gonna Be Sorry

02. I Just Need A Friend

03. Crawdad Hole

04. What Kind Of Man Is This

05. Wang Dang Doodle

06. Be For Me

07. Te Ni Nee Ni Nu

08. I Needs To Be Wild

09. Don't Mess With The Messer

10. You Don't Have To Go

11. Walkin' Slippin' And Slidin'

12. Why Am I treated So Bad

 

 

 

Koko Taylor: Zang (4)

Barbara Lynn: Zang en gitaar (1 en 10)

Diunna Greenleaf: Zang (6 en 9)

Carol Fran: Zang (2,8,11), piano (2)

Valerie June: Zang en gitaar (3)

Francine Reed: Zang (12)

Shy Perry: Zang (5)

Aliya Primer: Zang (7)

Maxine Johnson: Backing vocals (1)

Laydee Jai: Backing vocals (1)

Michael Reed: Backing vocals (12)

Bob Corritore: Mondharmonica

Bob Margolin: Gitaar (4 en 6)

John Primer: Gitaar (7)

Kid Ramos: Gitaar (12)

Johnny Main: Gitaar (12)

Johnny Rapp: Gitaar (1,2,8,10 en 11)

Frank Krakowski: Gitaar (4)

Jimi Smith: Gitaar (7,9 en 10)

Fred Kaplan: Piano (9)

Anthony Geraci: Piano (7)

Tom Mahan: Piano (8 en 11)

Bob Stroger: Bas (4 en 7)

Paul Thomas: Bas (1,2,8, 10 en 11)

Adrianna Marie: Bas (4)

Troy Sandow: Bas (9)

Mookie Brill: Bas (12)

Willie Smith: Drums( 4)

Chica Chism: Drums (2,8 en 11)

Brian Fahey: Drums (5 en 12)

Bill Tarsha: Drums (1 en 10)

Wes Starr: Drums (7)

Chuck Cotton: Drums (6)

Andrew Guterman: Drums (9)

Doug James: Saxofoon (9 en 11)