BREEZY RODIO - UNDERGROUND BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Italiaanse bluesmuzikant Breezy Rodio werd in Italië geboren, maar imigreerde al op vrij jonge leefdtijd naar de USA. In 2007 sloot Rodio zich aan bij de band van gitarist Linsey Alexander, bij zijn fans beter bekend als The Hoochie Man. Breezy promoveerde al snel tot bandleider. Rodio werkte in die hoedanigheid mee aan drie albums van Linsey Alexander, namelijk 'If You Ain't Got It' uit 2010, 'Been There Done That' uit 2012 en 'Come Back Baby' uit 2014. In diezelfde periode nam Breezy Rodio ook zijn debuut soloalbum 'Playing My Game Too' op. Het album verscheen in 2011. Met Lurrie Bell, Rockin' Johnny, Dave Herrero, Linsey Alexander en Guy King heel wat gast gitaristen mee op het album. Op zijn tweede album 'So Close To It' bevestigde Rodio zijn heldere, schone beheersing van de elektrische bluesgitaar en toonde hij zijn scherp gevoel voor traditie. Hij bewees ook dat hij over een overtuigende stem beschikt. Hij slaagde er bovendien in om een paar van de beste muzikanten van Chicago rond zich te scharen, met de extra ordinaire mondharmonicaspeler Billy Branch, de verschroeiende gitarist Lurrie Bell,pianist Ariyo en Hammond B3 meester Chris Foreman, samen met jazz steunpilaren Art Davis en Bill Overton op respectievelijk trompet en saxofoon. Met dit gezelschap toerde Rodio drie keer door Japan, waar hij in  clubs en op festivals speelde, en begon vervolgens aan verschillende tournees door Zuid-Amerika, twee tournees door Europa, plus uitstapjes naar Canada en Mexico. In zijn eerste Delmark release 'Sometimes The Blues Got Me' schittert Breezy met strakke gitaarlijnen, meesterlijk gespeeld. De songs bevatten rijk gelaagde arrangementen, waarin blazers de vroege orkestraties van T Bone en B.B. In 2019 bracht Breezy zijn tweede album uit bij Delmark Records. Het kreeg 'If It Ain't Broke Don't Fix It' als titel en ontving lovende recensies over de hele wereld. Het album haalde de bij het magazine Living Blues Magazine de top 50 van beste blues albums van 2019. Op vijf augustus 2022 verscheen zijn nieuwste album 'Underground Blues'. Het bevat veertien, originele door Breezy Rodio geschreven nummers, die een combinatie vormen van traditionele en moderne indie Blues. Het album is geproduceerd door Texas Guitar legende Anson Funderburgh en opgenomen in The Wire Studios in Austin, TX in 2022 door Stuart Sullivan. 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het hypnotiserende bluesnummer 'Half Way The Devil's Gate'. Het is in het begin wat aanpassen aan het bewerkte stemgeluid van Rodio. Instrumentaal is er een hoofdrol weggelegd voor de weelderige  orgel van Dan Tabion en voor het gevoelvolle en fijne gitaarwerk van Anson Funderburgh. Met 'C.H.I.C.A.G.O.' krijgen we een lome Chicago bluesshuffle, waarin Breezy niets anders dan lovende woorden over heeft voor zijn nieuwe geliefde thuis. Dan Tabion schittert met zijn levendig pianospel, Josh Fulero kruidt het nummer met zijn opwindend mondharmonicawerk en frontman Breezy Rodio imponeert met gevoelvol en zuiver snarenwerk op zijn sixstring. In de titeltrack 'Underground Blues' deelt Breezy met ons zijn ervaringen die hij beleefde tijdens de Covid 19 quarantaine. Afwisselend vertelt en zingt hij over die nare periode. 'Underground Blues' kent een paar leuke en erg goede tempo wisselingen. Drummer Lorenzo Francocci en bassist Johnny Bradley leiden deze prachtige tempo wisselingen. Een grootse Josh Fulero laat ons weer met volle teugen genieten van zijn mondharmonicaspel. Verder is het genieten van het prachtige, cleane gitaarwerk van Breezy en het het fantastische toetsenwerk van Dan Tabion. 

 

 

 

 

 

 

Producer Anson Funderburgh neemt voor de tweede keer op dit album het gitaarwerk voor zijn rekening tijdens 'Playing My Game Too'. Hij strooit het gehele nummer gretig rond met heerlijke en pittige riffs en zet met zijn twee uitstekende snaren solo's zijn knappe instrumentale prestatie nog wat meer in de verf. Met een fantastische baslijn weet Johnny Bradley een lekkere funky groove te creëren. Dan Tabion draagt met zijn warme orgelklanken de melodie en een licht grommende Breezy Rodio weet het nummer vocaal heel overtuigend te brengen. In het vloeiende en soulvolle 'The Damn Cocaine' is het Breezy Rodio die het gehele nummer gretig rondstrooit met heerlijke gitaar riffs. Hier waarschuwt Breezy een goede vriendin dat ze moet stoppen met cocaine te gebruiken. Je voelt dat de woorden oprecht uit zijn hart komen. Dan Tabion is het gehele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig op het orgel. Met een heerlijke en cleane gitaar solo geeft Breezy  'The Damn Cocaine' nog een extra touch. Al het hele album weet de prachtige, cleane klankleur van de op maat gemaakte Olivia Rhino gitaar van Breezy me te bekoren. Het hoofdpersonage in de licht swingende Chicago bluessong 'The Murder' tracht te ontsnappen aan de woede van een niet zo'n zuivere vrouw. Het gruizig en opwindend mondharmonicawerk van Josh Fulero past perfect bij het verhaal en met een snijdende gitaar solo zet Breezy zijn woorden nog wat kracht bij. 

 

 

 

 

 

 

De fantastisch mooie slowblues 'Lightning Strike' is zeker één van de hoogtepunten van dit uitstekende album. Dan draagt de melodie met zijn warme orgelklanken en verder drukt Breezy zowel vocaal als instrumentaal zijn stempel op deze smeulende slowblues. Zijn oprechte en mooie stem zit op dezelfde golflengte als zijn weergaloos fijn en gevoelvol vingerwerk op de snaren van zijn sixstring. Zowel de gitaar als de stem vertellen hetzelfde verhaal. Er komen blazers bij in het instrumentale 'The Asymptomatics'. De vreemde eend in de bijt op dit album is het korte, honderdvijftig seconden durende, instrumentaal nummer 'The Asymptomatics'.  Het is een jazzy getint nummer, met West Coast en Nola invloeden. De ritmesectie, met drummer Lorenzo Francocci en bassist Johnny Bradley, levert een geweldige groove af, waarop mondharmonicaspeler Josh Fulero, pianist Dan Tabion en gitarist Breezy Rodio zich volledig kunnen uitleven in hun instrumentale virtuositeit. Breezy zingt over een stuk gelopen relatie in het door orgelklanken gedragen 'Let Me Go'. Ook hier slaagt Rodio er weer met glans in om met zijn knap gitaarwerk dezelfde sfeer en gevoel weer te geven als dat hij met zijn woorden doet. Het tragere 'Gerry Told Me' is een autobiografisch verhaal over de vastberadenheid en de wil om het te maken in de muziekwereld. Het heeft een mooie melodie en het gitaarwerk van Breezy is weer van uitmuntende kwaliteit. 

 

 

 

 

 

 

Met een opwindende drumbeat bepaalt drummer Lorenzo Francocci het ritme en het tempo van het NOLA nummer 'Hello Friends'. Het rumba ritme nodigt uit om te dansen. Dan Tabion is weer heel aanwezig met levendig pianowerk en ook Josh Fulero laat ons weer genieten van zijn heerlijk blaas en zuigwerk op de mondharmonica. Het gepassioneerde 'Sugar Daddy' is een twaalf bar Chicago blues ballade, met begeesterend gitaarwerk van Breezy Rodio. Een meer dan vier minuten durend genot voor het oor. Met de sound van het loom swingende 'Why Did You Go' neemt Rodio ons mee naar het midden van vorige eeuw, toen de sound van Chess Records hun hoogdagen beleefde. Toetsenist Dan Tabion en gitarist Breezy Rodio zijn hier de instrumentale smaakmakers. 'Toen ik een jonge man was, werd ik vergiftigd door de blues' en 'Ik werd gebeten en je weet wat er gebeurde' zijn de enige twee gesproken zinnen in de afsluitende, instrumentale slowblues 'Bluesoned'. Het heeft ook niet meer woorden nodig, want Breezy laat zijn Olivia Rhino gitaar het woord voeren en die doet dat op een fantastische wijze. Het is een wondermooie en emotievolle afsluiter van een meer dan uitstekend album. Een paar jaar geleden speelde Breezy Rodio nog een erg knap concert op het Swing wespelaar Festival. Sindsdien heeft hij in België en Nederland er een heleboel fans bij en die gaan blij zijn met dit schitterende album. 'Ik kan 'Underground Blues' van Breezy Rodio aan elke bluesliefhebber aanbevelen. (8,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. Half Way In The Devil’s Gate

02. C.H.I.C.A.G.O.

03. Underground Blues

04. Playing My Game Too

05. That Damn Cocaine

06. The Murder

07. Lightning Strike

08. The Asymptomatics

09. Let Me Go

10. Gerry Told Me

11. Hello Friendo

12. Sugar Daddy

13. Why Did You Go?

14. Bluesoned

 

 

Funderburgh was ook zo onder de indruk van Rodio's op maat gemaakte Olivia Rhino-gitaar, 

 

Breezy Rodio: gitaar, zang

Anson Funderburgh: gitaar op 1 en 4

Johnny Bradley: bas

Lorenzo Francocci: drums

Dan Tabion: keyboards

Josh Fulero: mondharmonica