CHASTITY BROWN - SILHOUETTE OF SIRENS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Chastity Brown werd geboren op 1 juni 1981,ze heeft een zwarte Amerikaanse vader en een witte Ierse moeder. Chastity is een Amerikaanse zangeres en songschrijfster met als thuisbasis Minneapolis, Minnesota. Recensenten noemen haar een banjo spelende soul zangeres, maar ook een rockende encyclopedie van roots muziek. Ze groeide op in Union City, Tennessee in een aanhangwagen park met een ongelooflijke sterke en goede moeder en een zeer beledigende stiefvader. In de plaatselijke de kerk ontdekte ze niet alleen de gospel muziek, maar ze leerde er ook drums en saxofoon bespelen. Later begon Chastity haar eigen songs te schrijven en nog voor ze in 2006 naar Minneapolis verhuisde, had ze haar eerste show in Knoxville, Tennessee. In 2007 verscheen haar debuutalbum 'Do The Best you Can' en twee jaar later was er de opvolger 'Sankofa'. Beiden werden door de muziekpers lovend onthaald en dat gaf de jonge muzikante inspiratie om verder te doen. 'By The Train Tracks' een nummer uit haar derde album 'High Noon Teeth' werd op radiostation 89.3 The Current, op 6 juni 2010 verkozen tot song van de dag. In oktober 2011 werd Chastity ontdekt door Fred Cannon van BMI. Hij stelde haar voor aan Rose Drake, die Chastity een contract gaf bij Creative And Dreams Network. Samen met Paul Buono wilden Rose en Fred een klassiek album opnemen met Chastity Brown. Bij dezelfde maatschappij verscheen in 2012 'Back Road Highways'. Toen ze naar het Verenigd Koninkrijk kwam om te touren was Chastity te gast bij het heel populaire 'Later With Jools' met Jools Holland. In de zomer van 2016 tekende Chastity Brown een contract bij Red House Records, dat op 19 mei 2017  'Silhouette Of Sirens', het nieuwste album of Chastity uitbracht. Het album bevat tien songs, die allemaal door de zangeres geschreven zijn. Volgens Brown zijn de nummers op het album 'Silhouette Of Sirens' foto's van het geheugen, beiden geleefd en gedacht.

 

 

 

 

 

 

Ik had nog nooit van deze Amerikaanse zangeres gehoord en dus was ik heel nieuwsgierig naar het album. De songs op 'Silhouette Of Sirens' zijn niet dadelijk mijn favoriete genre, maar ik leerde wel een erg goede zangeres kennen. Wanneer Chastity Brown zingt beroert ze je me haar geweldig aantrekkelijke stem. Als je luistert naar haar stem verlies je jezelf in verdriet, vreugde verlangen en verwondering. Het album opent met 'Drive Slow', waarin de zangeres zich afvraagt wat er aan de hand is. De song straalt een gevoel van onzekerheid uit, maar ook de hoop dat je haar omarmt. Het ritme gaat de hoogte in voor de poppy rocker 'Wake Up', met een beat die klinkt als het pompend hart van de zangeres. De elektrische gitaar van Robert Mulrennan kleur heel mooi de sound van dit liefdeslied met strakke beat. Chastity klinkt boos, maar tegelijkertijd ook broos en breekbaar in 'Carried Away'. Dit nummer kan je op verschillende manieren interpreteren, maar volgens mij gaat het over een breuk van een relatie en de pijn die daarbij hoort. Weer weet de zangeres je te beroeren met haar geweldige stem, al vind ik het nummer bij momenten wel te langdradig door steeds dezelfde woorden te herhalen. In het ingetogen semi akoestische 'Whisper' zingt Chastity: Wil je niet in mijn oor fluisteren, wat je nodig hebt. Dit sensueel pleidooi voor intimiteit weet de zangeres weer op een weergaloze wijze te brengen. De mondharmonica geeft dit verhaal een knappe verrassende meerwaarde. In het trage breekbare 'My Stone' heeft Brown, met Michelle Kinney op cello en Zach Kline op viool, voor strijkers gezorgd. Naar het einde toe komt ook nog de fluit op een erg knappe wijze, het nummer instrumentaal versterken.

 

 

 

 

 

Het bittere 'Lies' is een roots/blues ballade die volgens de zangeres zelf over het verraad van de politiekers tegenover de inwoners van Detroit gaat. Er waren hen mooie pensioen beloftes gedaan maar door de financiële crisis konden de politiekers hun beloftes niet nakomen. De gruizige slide gitaar van Robert Mulnennan versterkt dat bittere gevoel nog meer. Dat liefde van één kant helaas onbeantwoord kan zijn horen we in het uptempo nummer 'Pouring Rain'. Deze knappe rocker is een nummer dat heel wat hitpotentie heeft. Het catchy refrein nodigt uit om mee te zingen en te dansen. Het beste nummer op het album is zonder twijfel 'Colorado', een mix van rock en Americana. Hier klinkt Chastity als de vrouwelijke Bruce Springsteen, die met dit soort muziek ontelbare grote hits gescoord heeft. Tommy Barberella op het orgel en Robert Mulrennan op gitaar kleuren de sound van 'Colorado' mooi in. Drummer Greg Schutte domineert de sound van het kwetsbare, maar erg langdradige 'How Could I Forget'. De twee strijkers Michelle Kinney en Zach Kline keren terug op de afsluitende trieste ballade 'Lost'. Chastity speelt hier zelf de piano, terwijl Tommy Barberella het orgel en het synthetische keyboard voor zijn rekening neemt. 'Silhouette Of Sirens' is een album waarin vooral de knappe teksten en de sublieme stem van Chastity Brown een geweldige impact hebben op het geheel. (7/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

Tracks:

01. Drive Slow

02. Wake Up

03. Carried Away

04. Whisper

05. My Stone

06. Lies

07. Pouring Rain

08. Colorado

09. How Could I Forget

10. Lost