DAVID HONEYBOY EDWARDS - I'M GONNA TELL YOU SOMETHIN' THAT I KNOW - CD/DVD

 

 

http://www.davidhoneyboyedwards.com/

 

https://www.facebook.com/HoneyboyEdwards

 

 

David Honeyboy Edwards werd geboren op 28 juni 1915 in Shaw, Mississippi en overleed op 29 augustus 2011 in zijn huis te Chicago. Honeyboy was één van de laatste levende linken naar Robert Johnson en één van de laatste originele akoestische Delta blues spelers. Hij is een legende en zijn verhaal is echt een deel van de blues geschiedenis. David Edwards leerde gitaar spelen via Tommy Johnson, uit Crystal Springs, Mississippi. David ging naar zijn concerten en stak heel wat van hem op. Honeyboy's leven is verweven met bijna elke grote blues legende, met inbegrip van Robert Johnson, Charlie Patton, Big Joe Williams, Rice 'Sonny Boy Williamsen' Miller, Howlin' Wolf, Sunnyland Slim, Lightnin' Hopkins, Big Walter, Little Walter, Muddy Waters en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan. In 1942 nam Alan Lomax vijftien nummers op van Honeyboy, daarna was het stil rond deze blues artiest. Pas in 1951 verscheen er met 'Who May Your Regular Be', een nieuwe opname via Arc Records. In het begin van de jaren vijftig verhuisde Honeyboy naar Chicago, waar hij samen met Floyd Jones, Johnny Temple en Kansas City Red speelde in alle kleine clubs en op alle straathoeken. In 1953 nam hij verschillende nummers op die niet uitgegeven werden, maar met 'Drop Down Mama' had Honeyboy toch een eerste serieuse release. In 1972 ontmoette Honeyboy, Michael Frank en ze werden goede vrienden. In 1976 raakten ze in de Noordelijke blues scene van Chicago bekend als The Honeyboy Edwards Blues Band. Samen met zijn vrienden Sunnyland Slim, Kansas City Red, Floyd Jones en Big Walter Horton nam Honeyboy in 1979 'Old Friends' op voor Earwig Records, een label dat opgericht was door Michael Frank. Nog meer hits zoals 'Long Tall Women Blues', 'Gambling Man' en 'Just Like Jesse James' volgden. In 2007 verscheen nog een album met historische opnames van Honeyboy samen met mondharmonica grootheden zoals Bobby Rush, Billy Branch en Johnny "Yard Dog" Jones, onuitgebrachte 1975 studio-opnames van Honeyboy en Big Walter Horton, en circa 1976 concert tracks - solo en met Sugar Blue. Michael Frank, Paul Kaye, Rick Sherry en Kenny Smith spelen op het album op verschillende tracks. Honeyboy en Bobby Rush vertellen ook enkele korte blues verhalen.

 

 

In het begin van het jaar bracht Pro Sho Bidness een live CD/DVD uit van het concert van vier september 2010 in The G Spot in Los Angeles, CA. Honeyboy speelde daar samen met Jeff Dale & The South Woodlawners en ook Michael Frank was van de partij. Op het moment van het concert was David Honeyboy Edwards al vijfennegentig jaar en het was het laatste optreden van hem dat nog op film is vastgelegd. We gaan de DVD bespreken omdat de CD en de DVD dezelfde nummers bevatten. Het eerste wat opvalt is dat Honeyboy een elektrische gitaar bespeelt in plaats van een gebruikelijke akoestische gitaar. Tijdens de drie eerste nummers wordt hij begeleid door Jeff Dale op gitaar en Michael Frank op mondharmonica. Voor hij opent vraagt hij of het publiek ready is for the blues. De opener is de Howlin' Wolf klassieker 'Ride With Me Tonight'. Tijdens 'That's Allright' zien we hoeveel speelvreugde Honeyboy nog uitstraalt, terwijl hij met de bottleneck rond de vinger nog een paar pittige riffs speelt. Michael Frank is constant aanwezig met de jammerende bluesharp. 'You're The One' van Jimmy Rogers wordt erg mooi gebracht en de kwieke Honeyboy  verdiend respect en bewondering door zijn emotionele zang en zijn kloek gitaarspel. Dat er vanaf nu een ritme sectie met bas en drum meedoet geeft een mooie surplus aan de sound. Dat respect en bewondering valt ook op bij de andere muzikanten op de DVD. Ze volgen David Honeyboy Edwards, ze laten hem de ster zijn en zij volgen hun frontman gedwee zonder zelf te veel op te vallen.

 

 

Het langste nummer is, met meer dan tien minuten 'Goin' Down Slow'. Na deze song steekt Jeff Dale zijn bewondering voor Honeyboy niet onder stoelen of banken en in een korte speech in de micro spaart hij zijn lof niet voor de oude man die naast hem zit en die wat op zijn gitaar zit te spelen. Honeyboy's stem lijkt wat vermoeid te raken gedurende 'Catfish Blues', want hij is nog nauwelijks hoorbaar, maar wie kan het deze man kwalijk nemen. Met het heerlijke 'Country Boy' komt ook de muziek van Muddy Waters aan bod tijdens dit concert. Prachtige versie in de klassieke Zuiderse Delta stijl. Honeyboy's stem lijkt wat vermoeid te raken gedurende 'Catfish Blues', want hij is nog nauwelijks hoorbaar, maar wie kan het deze man kwalijk nemen. Met 'Apron Strings' en 'Sweet Home Chicago' volgen eindelijk twee eigen nummers. Ik blijf steeds verwonderd naar de DVD kijken hoe soepel en juist Honeyboy de snaren bespeeld. De solo in 'Apron Strings' is een lekkere fijne solo die door het publiek enorm gewaardeerd wordt. Of het laatste nummer 'Sweet Home Chicago' officieel door Honeyboy of door Robert Johnson is geschreven doet er niet toe in deze recensie. Honeyboy claimde in ieder geval dat hij het was die deze klassieker schreef. Afwisselend met en zonder bottleneck laat Honeyboy zijn gitaar heerlijke geluiden maken en dat is nog steeds het voornaamste tijdens een concert. Na het concert verteld David Honeyboy Edwards zijn verhaal aan het publiek tijdens de bonustrack 'Honeyboy Tells You Something That He Knows'. Voor de liefhebbers van de echte old school delta en Chicago blues uit vervlogen tijden een must have. (7/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

Track Listing:

 

Ride With Me Tonight

That’s Alright

Little Boy Blue

You’re The One

Goin’ Down Slow

Country Boy

Catfish Blues

Apron Strings

Sweet Home Chicago

That’s Alright (Bonus)

 

Personnel:

David Honeyboy Edwards: vocals, guitar

Jeff Dale: guitar

Michael Frank: harmonica (1, 2, 3)

Darryl Lieberstein: bass

Geoff Mohan: harmonica

Clark Pardee: drums.