ERIC STECKEL - BLACK GOLD

Album Review

Album: 
ERIC STECKEL - BLACK GOLD
Artist: 
Eric Steckel
Record Label: 
Just For Kicks Music
Style: 
Heavy Bluesrock
Date: 
02/10/2015
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
ERIC STECKEL - BLACK GOLD
 
 
 
De zesentwintigjarige Eric Steckel is afkomstig Leligh, Pennsylvania. Zijn eerste album 'A Few Degrees Warmer', een live cd, verscheen in 2002, Eric was toen nog maar elf jaar oud. Een jaar later verscheen de Eric Steckel Band op het Sarasota Blues Festival, waar hij meteen indruk maakte. Ook John Mayall was onder de indruk van deze jonge gitarist en nodigde hem uit om samen met hem en The Bluesbreakers een paar nummers te spelen. Voor de Bluesbreakers Scandinavian tour 2004 nodigde John Mayall, Eric uit om met hen mee te gaan op deze tour. Eric Steckel werd dadelijk omarmd door de Europese fans en de volgende jaren was Eric een graag geziene artiest op Europese festivals en in clubs. Vooral In Nederland, Duitsland, België en Italië was Steckel populair. Hij opende voor Johnny Winter in het Paradiso te Amsterdam en deelde de affiche met Greg Allman op het legendarische Pistoia Blues Festival. Terug in de Verenigde Staten speelde Eric vier jaar na elkaar op het main stage podium van het Blues Festival in Jacksonville, Florida en werd hij de jaarlijkse favoriet bij de fans op het MusicFest in Bethlehem, Pennsylvania. In 2006 verscheen het erg sterke live album 'Havana', met het kenmerkende bluesrock geluid van de jaren zestig en zeventig. De Hendrix cover 'Little Wing' was één van de pareltjes op dat album. Daarna volgde in 2008 met 'Feels Like Home', een album met originele songs, dat een iets meer bluesy sound had. Steckel probeerde de ziel van de blues, in de rock vast te leggen in 'Milestone' uit 2010 en 'Dismantle The Sun' uit 2012. Op het bluesrock project 'Dismantle The Sun' combineerde hij zijn fenomenaal gitaarwerk met het soulvolle geluid van het Hammond B3 in het ronduit schitterende 'Empty Promises', een cover van de veel te vroeg overleden Michael Burks. In 2015 bracht Eric zijn recentste album 'Black gold' uit, dat opgenomen werd in Amsterdam, Nederland en in Nashville, Tennessee. Er staan elf nummers op 'Black gold', waarvan Eric er tien zelf schreef.
 
 
 
Op 'Black Gold' zijn maar twee muzikanten te horen, namelijk Eric Steckel, die de gitaar, zang, bas en de keyboards voor zijn rekening neemt en Maikel Roethof die instaat voor het slagwerk en de percussie. De muziek is heavy bluesrock, met veel aandacht voor scheurende en verschroeiende gitaar riffs, waarin gitaarvirtuoos Steckel een meester is. De opener 'Holding On' zet meteen de toon voor het album. Zolang het vocale gedeelte aan de gang is blijft het redelijk rustig, eenmaal het instrumentale gedeelte begint lijkt het nummer op een heavy rock jam waarin de virtuositeit van zowel Eric als Maikel geen grenzen kent. Beide muzikanten bijten zich vast in het nummer en laten zich gaan in het ontketende nummer. De splijtende riffs van Eric zijn een lust voor het oor en ook als zanger wordt Eric steeds beter. De keyboards zijn constant en dominant aanwezig in het energieke en door sterke riffs gedreven 'Juke Joint'. Maikel Roelofs martelt zijn drumkit op een weergaloze, technisch erg knappe wijze. Het instrumentale 'El Camino' begint met een spetterende alles verschroeiende gitaar riff. Zowel Eric als Michael laten horen welke kwaliteiten ze beiden bezitten. Niet alleen op de gitaar is Eric hier weer overweldigend, maar ook op de keyboards doet hij op momenten aan John Lord van Deep Purple denken. De sound van de bluesrock van een paar decennia terug is te horen in 'The Fugitive', dat een erg sterk refrein heeft en 'Speed Of Light'. De blikvanger op dit uitstekende album is de bluesrock ballade 'Darkest Hour'. Het prachtige vocale gedeelte dat wordt gedragen door de toetsen is de ideale aanloop naar het instrumentale, dat met een geweldige Steckel op gitaar het nummer verder opbouwt naar een climax van spetterend vuurwerk vol emotie en klanken. Als het op vlug vingerwerk aankomt moet deze jonge man in weinigen zijn meester erkennen. Uitstekend nummer dat ook tijdens de live optredens voor een geweldig hoogtepunt zal zorgen.
 
 
 
'Texas 1983' is een solo project van Eric, hier zijn alleen de toetsen en de gitaar te horen. Dit instrumentale nummer is een lange gitaar riff die ondersteund wordt door de orgelklanken. Het funky getinte 'Outta My Mind' heeft een heerlijke en aanstekelige groove. Tijdens zijn solo gaat Steckel weer vernietigend tekeer op zijn snaarinstrument, met als resultaat een spervuur aan heerlijke gitaar klanken. De heel intense ballade 'What It Means To Be Alone' toont een heel andere kant van Eric Steckel. Dit nummer is vocaal het beste nummer dat hij ooit gezongen heeft. Zijn stem klinkt breekbaar en in de gitaar klinkt zoveel eenzaamheid dat je helemaal meegenomen wordt in de sfeer van deze ''What It Means To Be Alone'. Het contrast met het volgende 'Rocket Fuel' kan bijna niet groter zijn. Dit instrumentale heavy rock nummer met zijn verschroeiende gitaar riffs en dominant toetsenwerk doet erg aan Deep Purple in hun grote dagen denken en dat is als een compliment bedoeld. De meest verrassende song op 'Black Bird' is ongetwijfeld de afsluitende cover 'If Ain't Got You' van Alicia Keys. De versie van Eric duurt twee minuten langer dan deze van Alicia en die wordt met erg knap gitaarwerk ingevuld. Eric Steckel bevestigt in 'Black Gold' nogmaals zijn kwaliteiten als gitarist. Ook als songwriter laat hij zich in dit album van zijn sterkste kant zien. 'Black Gold' is een aanrader voor degenen die van spetterend gitaarwerk houden. Op Black Gold neemt Eric de luisteraars mee op een muzikale achtbaan die de menselijke geest belichaamt en die de emoties vangt van het dagelijkse leven. Het is zijn meest diverse album tot nu toe. Het gaat van zachte, dynamische blues ballades tot zware, laaggestemde rock anthems. Uitstekend album. (8,5/10)
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
1. Holding On
2. Juke Joint
3. El Camino
4. Fugitive
5. My Darkest Hour
6. Speed of Light
7. Texas 1983
8. Outta My Mind
9. What It Means (To Be Alone)
10. Rocket Fuel
11. If I Ain’t Got You