FRED CHAPELLIER - LIVE IN PARIS (2CD)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fred Chapellier werd geboren op 4 juni 1966 in Metz. Dankzij zijn oudere broers maakte hij al vlug kennis met de wereld van de rock en blues muziek. Fred begon eerst als drummer, maar na drie jaar probeerde hij de gitaar en dat was meteen een openbaring. De eerste band van Fred was Kashmir, in de beginjaren negentig. Daarna richtte hij Men In Blue op, waarin hij de gitaar en de zang deelde met de Amerikaan Big Joe Barret. Er volgden twee albums, maar Fred voelde zich beperkt en wilde controle over zijn eigen muziek en in 1999 vormde hij dan de Fred Chapellier Blues Band. Met deze band nam Chapellier ook twee albums op, in 2003 'Devil Blues' en in 2005 'The Eye Of The Blues'. Critici waren heel positief en op de Franse Blues Awards 2004 won Fred de Award van Beste Gitarist en als Beste Nieuwkomer. Door zijn jarenlange ervaring werd Fred Chapellier ook gevraagd door andere artiesten om mee te werken aan hun albums. Zo werkte hij in 2007 mee als producer en muzikant aan het album 'Greyboy Blues' van Leadfoot Rivet, aan 'BJR Mr. Coleman' van Tony Coleman en 'Handful Of Rain' van zijn vriend Neal Black. Zelf maakte hij in 2007, samen met een hele rits artiesten het album 'A Tribute To Roy Buchanan'. In 2009 verscheen bij Dixiefrog het album 'Night Work' dat hij samen met Billy Rice opnam. Dat laatste album raakte tot op de vijfde plaats in de Amerikaanse hitlijsten, maar het scoorde ook heel goed in Europa. In datzelfde jaar besloot Fred te gaan samenwerken met Jacques Dutronc. Hij ging met deze Franse zanger op tournee. In 2010 verscheen de live CD/DVD 'Live On Stage' van de 'Night Work' tour met Billy Rice en dat was een enorm succes. Daarna verschenen nog wat live albums, maar in 2012 was er een nieuw studio album van Fred Chapellier met de titel 'Electric Fingers'. Een nieuwe start voor deze getalenteerde muzikant. Anderhalf jaar later volgde het heel succesrijke 'Electric Communion' en in 2016 was er 'It Never Comes Easy'. Fred Chapellier is een muzikant die steeds op zoek is naar andere uitdagingen en daarom richtte hij met Fred Chapellier & The Gents een nieuwe band op. Met hen maakte Fred het album 'Fred Chapellier & The Gents featuring Dale Blade', dat op zestien maart 2018 bij Dixiefrog werd uitgebracht. Dale Blade was de extra troef op het album en Fred deed beroep op deze zanger omdat die volgens sommige kenners de mooiste stem van New Orleans heeft. Een half jaar later lag 'Fred Chapellier Plays Peter Green' in de winkelrekken. Met dit album bracht Fred een eerbetoon aan de legendarische gitarist Peter Green. 2020 was een feestjaar voor Fred Chapellier en dat werd gevierd met het dubbelalbum 'Best Of - 25 Years On The Road'. Op CD 1 vinden we achttien studio songs en op CD 2 staan zestien live songs. Er staat op elke CD één onuitgegeven bonus nummer. Tijdens de Covid 19 periode nam Fred in The Blue House studio in Chalons en Champagne zijn recentste studio album 'Straight To The Point' op en dat resultaat was vanaf 25 februari 2022 te koop. In de Jazz Club Etoile in Parijs nam Fred Chapellier zijn nieuwe live album 'Live In Paris' op. Het album bevat zestien songs, netjes verdeeld over twee cd's.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De opener 'My Loves Comes Tumbling Down' is een soulvolle bluesrocker. Het werd geschreven door Billy Price en Jimmy Britton en het komt uit het album Night Work' dat Fred in 2009 opnam samen met Billy Price. Drummer Guillaume Destarac trekt met strak slagwerk deze opener op gang.  Samen met bassist Christophe Garreau zorgt hij voor de heerlijke groove van dit soulvol nummer. De blazers, met Michel Gaucher en Pierre D'Angelo op saxofoon en Eric Mula op trompet, zijn heel het nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig en blazen de nodig soul en energie in 'My Love Comes Tumbling Down'. Fred Chapellier schittert meteen met sterk solowerk op de gitaar. Hij heeft vanaf het prille concert het publiek al ingepakt, want dat publiek zorgt met handgeklap voor de ritmische begeleiding tijdens de gitaar solo van Chapellier. Dat de drie Kings een grote muzikale invloed hebben op de muziek van Fred Chapellier weten de meeste muziekliefhebbers wel. De invloed van Albert King horen we al in de volgende slowblues 'Don't Take Me For A Loser', een nummer dat Fred samen met Billy Price schreef. Het fijne, sublieme snarenwerk van Fred  op de gitaar is een lust voor het oor. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een ander nummer dat Fred en Billy Price samen schreven is het rhythm & bluesnummer 'I'd Rather Go Blind' uit zijn recentste studioalbum 'Straight To The Point' uit 2022. De gitaar van Chapellier eist ook hier een hoofdrol op. Met een paar scheurende solo's weet hij zijn stempel op dit uptempo nummer te drukken. Drummer Guillaume Destarac en bassist Christophe Garreau vormen de uitstekende ritmesectie op dit album en zij zorgen voor de stevige groove van 'I'd Rather Be Alone'. Ook de ritme gitaristen Jérémie Tepper en Patrick Baldran laten horen dat ze een meerwaarde zijn voor deze band. De trompet en saxofoons van Eric Mula, Pierre D'Angelo en Michel Gaucher zijn weer op de juiste momenten aanwezig en zijn weer heel bepalend voor de sound van 'I'd Rather Be Alone'. Hierna volgen nog een paar songs uit het het schitterende laatste studio album 'Straight To The Point'.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het instrumentale 'Juliette' is een lekker groovend en melodieus nummer, waarin vooral de driekoppige blazerssectie en gitarist Chapellier aan bod komen. Fred etaleert nogmaals zijn grote klasse met een geweldige en gevoelvolle solo op de gitaar. Met strak slagwerk trekt drummer Christophe Garreau de meeslepende blues ballade 'Remnants' op gang. De trompet en saxofoons van Eric Mula, Pierre D'Angelo en Michel Gaucher blazen de juiste dosis soul in 'Remnants' en Fred schittert met een erg knappe en gevoelvolle solo op zijn sixstring. Christophe Garreau schittert met een erg knappe baslijn. Neal Black is al decennia lang één van de beste muzikale vrienden van Fred Chapellier. Samen schreven ze de tekst van 'Mother Earth'. In dit nummer zijn Neal en Fred heel bezorgd over het milieu en waarschuwen ze ons voor de desastreuze gevolgen voor het milieu als we blijven voortdoen met onze manier van leven zoals we nu bezig zijn. Het is een vloeiende, gitaar gedreven rocker met een sterke boodschap en een knap refrein. Met een scheurende en zinderende snarensolo zet gitarist Chapellier de woorden die hij zingt nog wat kracht bij. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voor het soulvolle, meer dan negen minuten durende, 'Under The Influence', dat doet denken aan de muziek van Robert Cray, is de driekoppige blazerssectie weer sterk aanwezig. Ze zetten hun uitstekende instrumentale nog meer in de kijker met prachtig solowerk. Cd één sluit af met het schitterende, door Jimmy Britton geschreven, 'Blues On My Radio'. In dit nummer brengt Chapellier ode aan al de grote blues muzikanten die hem overtuigd hebben om ook een muzikale carrière op te bouwen. Het zijn er teveel om op te noemen, maar allemaal hebben ze bijgedragen aan de muziek die Fred Chapellier al meer dan vijfentwintig jaar speelt. De blazerssectie, met Eric Mula op trompet, Pierre D'Angelo op bariton saxofoon en Michel Gaucher op tenor en alt saxofoon, zijn het gehele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig. Fred Chapellier strooit het ganse nummer gretig rond met pittige en splijtende snaren riffs en met zijn gevoelvolle en priemende gitaar solo zal hij weer veel gitaarliefhebbers bekoren. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Cd twee start met het instrumentale en funky 'Racing With The Cops', dat veel invloeden bevat van Roy Buchanan, één van de grote voorbeelden van Fred Chapellier. De opwindende drumbeat van Guillaume Destrarac en de funky baslijn van Christophe Garreau bepalen het tempo van het nummer. In deze live versie geen toetsenwerk zoals we dat kennen van het studioalbum, wel  meesterlijk gitaarwerk van Fred Chapellier en fenomenaal werk op de koperen blaasinstrumenten van Eric Mula, Pierre D'Angelo en Michel Gaucher. Het hoogtepunt is het instrumentale gesprek tussen de gitaar en de saxofoon. 'Something Strange' is een knappe rock song met funky inslag, waarin Fred weer erg knap uithaalt op de gitaar. Het meer dan acht minuten durende 'Tend To It Blues' is een prachtige slowblues, waarin de zware baslijn van Christophe Garreau voor het kloppend hart zorgt en waarin Fred Chapellier weer weet te imponeren met fantastische gitaar riffs en dito solo. Twee songs later volgt er ook een knappe shuffle versie van dit nummer.

 

 

 

 

 

 

 

 

'Rodney's Song' is een cover van Roy Buchanan, waarop Fred Chapellier andermaal zijn stempel drukt met subliem solowerk op zijn sixstring. Tijd om even op adem te komen krijgen we in de wondermooie, meer dan acht minuten, durende slowblues 'Love That Burns'. Het is een cover van Peter Green, die met veel gevoel en emotie gezongen wordt door Chapellier. Voor de geweldig gevoelvolle snarensolo die Fred hier weer uit zijn sixstring tovert zullen woorden altijd te klein zijn, zoiets moet je horen, voelen en beleven. 'If You Be My Baby' is een stomende blues song, waarin Fred andermaal kan demonstreren dat hij over goede en snelle vingers beschikt, want de erg knappe gevoelvolle en vlijmscherpe snarensolo is er eentje om met volle teugen van te genieten. Drummer Guillaume Destrarac en bassist Christophe Garrau zorgen voor de heerlijke strakke groove van dit meeslepende en melodieuze liefdeslied. Eric Mula speelt zich in de kijker met een fantastische solo op de trompet. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de bandleden te hebben voorgesteld aan het enthousiaste publiek volgt misschien wel het beste nummer op het album. 'Gary's Gone' is een instrumentaal eerbetoon aan Gary Moore, één van Fred's muzikale helden. Fred speelt het nummer met zoveel gevoel, dat je zou zweren dat Gary zelf het snarenwerk voor zijn rekening had genomen. Het is het kippenvelmoment van 'Live In Paris'. Wie hier niet stil van wordt is een ijskonijn. Het applaus achteraf spreekt boekdelen. Top nummer. Fred Chapellier heeft me, zowel live als op cd nog nooit ontgoocheld en dat doet hij ook met 'Live In Paris' niet. Zestien beresterke nummers, die door de acht muzikanten op het podium met zoveel klasse en instrumentale virtuositeit gespeeld worden, dat je niet anders kan dan verliefd worden op dit album. De meeste songs op 'Live In Paris' zijn songs van langer dan zes minuten en toch is er geen enkel moment dat je als muziekliefhebber denkt dat het uitgesponnen is of dat het begint te vervelen. Integendeel het album blijft over de gehele lengte boeiend en je blijft nieuwsgierig. 'Live In Paris'  is een must have voor gitaarliefhebbers en fans van blues en rockmuziek. Het vangt de essentie van een liveoptreden op meesterlijke wijze en laat horen waarom Fred Chapellier één van de meest boeiende gitaristen van zijn generatie is. Met zijn gepassioneerd spel en zijn onmiskenbaar charisma weet hij het publiek van begin tot eind te boeien en te betoveren. 'Live In Paris' verdient zeker een prominente plek in de collectie van elke muziekliefhebber. (9/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

CD1:

1. My love comes tumbling down (6.20)

2. Don’t take me for a loser (6.33)

3. I’d rather be alone (5.53)

4. Juliette (4.01)

5. Remnants (4.42)

6. Mother Earth (7.11)

7. Under the influence (9.210

8. Blues on my radio (5.15)

 

CD 2:

1. Racing with the cops (5.47)

2. Something strange (3.56)

3. Tend to it ‘blues’ (8.18)

4. Rodney’s song (4.28)

5. Tend to it ‘shuffle’ (7.32)

6. Love that burns (8.39)

7. If you be my baby (7.11)

8. Gary’s gone (8.48) 

 

 

 

Fred Chapellier – Lead gitaar en zang

Christophe Garreau – Bas en backing vocals

Guillaume Destarac – Drums en backing vocals

Jérémie Tepper – Gitaar en backing vocals

Patrick Baldran – Gitaar

Michel Gaucher – Saxofoon

Eric Mula- Trompet

Pierre D’Angelo – Saxofoon