GERAINT WATKINS - AIDE-MEMOIRE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geraint Meurig Vaughan Watkins werd op 5 februari 1951 geboren in Abertridwr, Wales. Hij is een Britse zanger, songwriter, rock and roll pianist en accordeonist. Na zijn periode op het Porsmouth Art College in het begin van de jaren zeventig trok Geraint terug naar Cardiff. Daar speelde hij in de bands Red Beans And Rice en Juice On The Loose. Met de eerstgenoemde band trok Geraint naar Londen, omdat ze daar meer carrière kansen kregen. Na de split van Red Beans And Rice speelde Watkins solo in de pubs van Londen en maakte hij deel uit van verscheidene bands. In 1979 verscheen zijn solo debuutalbum 'Geraint Watkins & The Dominators'. Nadien werd Geraint veel gevraagd als sessiemuzikant, zo nam hij op en trad hij op met Shakin' Stevens, Dr. Feelgood, Rory Gallagher, Andy Fairweather Low, The Fabulous Thunderbirds, The Blues Band, Box Of Frogs, Stray Cats, Carl Perkins, Crazy Cavan and the Rhythm Rockers en Eric Clapton. Hij was tevens bandlid van Willie & The Poor Boys. Gedurende de jaren tachtig was hij zowel tijdens de opnames als tijdens de tournees een steunpilaar in de band van Dave Edmunds. Tussen 1984 en 1989 speelde Watkins piano en accordeon op vijf platen van de Nederlandse band Normaal. Geraint Watkins is ook te horen op een vijftal albums van Nick Lowe en op een viertal albums van Van Morrison. In de afgelopen jaren heeft Watkins tijd gevonden om te werken met The Rhythm Kings van Bill Wyman. Naast zijn LP met The Dominators uit 1979 heeft Watkins nog vier soloalbums Watkins uitgebracht, namelijk 'Bold As Love' in 1997, 'Dial W For Watkins' in 2004, 'In A Bad Mood' in 2008 en 'Moustique' in 2014. Vooral 'In A Bad Mood' kende heel wat succes. In 2014 speelde Geraint accordeon op het album 'Aquostic (Stripped Bare)' van Status Quo. Hij was sideman bij Paul McCartney, Rory Gallagher, Nick Lowe, Dave Edmunds, Roger Daltrey, Mark Knoppfler, Van Morrison, Carl Perkins, Bill Wymanen nog vele andere topmuzikanten. Op dertien september 2019 verscheen zijn recentste studioalbum 'Rush For Blood', met Simon Ratcliffe van Basement Jaxx als producer. Op het album staan tien nummers, waarvan Geraint vier nummers alleen schreef en de andere songs schreef hij in samenwerking met producer Simon Ratcliffe. Met 'Aide-Mémoire' verschijnt op zeven april een twee CD set met daarop eenenveertig songs, die een overzicht van zijn muzikale carrière vanaf  1977 tot nu. 

 

 

 

 

 

 

 

Met eenenveertig songs is het moeilijk om op elk nummer dieper in te gaan, maar we gaan toch ons best doen. Laat ons beginnen met CD één. De drie eerste nummers op deze CD komen uit het titelloze album van Geraint Watkins And The Dominators uit 1977. Het heel aantrekkelijke 'Deep In The Heart Of Texas' is een mix van Tex Mex en NOLA. 'Man Smarter Woman Smarter' heeft een sterk en catchy refrein. Het swingende 'Nobody' is veruit het beste van de de drie nummers uit het album 'Geraint Watkins And The Dominators'. Geraint zingt het nummer met veel overtuiging en instrumentaal is het genieten het uitstekende pianowerk van Geraint en van Buddy Beagle en Steve Gregory, die de stomende blazerssectie vormen. 'You Ain't Nothing But Fine' en 'I Don't Wanna Be In Love' zijn twee Zydeco songs die komen uit het album 'Life In The Bus Lane' van The Balham Alligators uit 1988. 'You Ain't Nothing But Fine' en 'I Don't Wanna Be In Love' zijn prachtige, heel dansbare nummers waarbij het non done is om te blijven stilstaan of stilzitten. Geraint schittert in beide songs op de accordeon en ook Robin McKidd vertolkt een hoofdrol met zijn fiddle. Uit het album 'Live At The Half Moon' van diezelfde The Balham Alligators komt het Zydeco nummer 'Sacre Bleu', met andermaal accordeonspeler Geraint Thomas en fiddlespeler Robin McKidd die zich in de kijker spelen. Het derde album van The Balham Alligators is het in 1996 verschenen 'Gateway To The South'. Uit dat album koos Geraint drie songs voor dit album. 'Allons Rock'n Roll' is een Zydeco nummer.  

 

 

 

 

 

 

De speciale en aantrekkelijke versie van de Chuck Berry cover 'Johnny B Good' kan me erg bekoren. Vooral Nick Pentelow op de bariton saxofoon geeft een extra touch aan dit swingende nummer. 'Secret Love' is rock'n roll, met een sound die ons meeneemt naar de gouden jaren zestig. Uit Germain's album 'Watkins Bold As Love' uit 1997 krijgen we liefst acht nummers, die allemaal door Geraint Watkins werden geschreven. 'My Happy Day', 'I Love Being In Love', Don't Knock It', 'Honey Honey' zijn zoete pop/rock songs. 'Sweetheart' is een mix van country en folk en 'Don't Stop', 'It's Over' en 'It's A Wonderfull Life (Again)' zijn melodieuze  poppy ballades. Al deze acht nummers hebben één gemeenschappelijke deler, namelijk dat ze allemaal een sound hebben die ons meeneemt naar de jaren zestig. De overige songs op CD één en het eerste nummer op CD twee komen uit het album 'Dial "W" For Watkins' uit 2004. In het amper zevenenzestig seconden durende 'Two Rocks' horen we alleen de stem van Geraint en een kerkelijk klinkend orgel. Met 'Turn That Chicken Down' gaat Geraint de Delta blues weg op. 'Heroes And Villians' is een swingend jazzy bluesnummer met knap gitaar en pianowerk. In het orgel gedreven trage nummer 'Soldier Of Love' komt de goede stem van Geraint Watkins helemaal tot zijn recht en hetzelfde kan gezegd worden voor de liefdesballade 'Only A Rose'. Het piano gedreven 'Go West' sluit de eerste CD af. Het begint traag met alleen de piano en de stem van Geraint, maar het verandert even later in een lekker swingend nummer. 

 

 

 

 

 

 

CD twee begint met het laatste nummer van het album 'Dial "W" For Watkins'. Ook hier zijn de toetsen weer heel belangrijk. Van het album 'In A Bad Mood' uit 2008 krijgen we vijf songs. Het vloeiende en emotionele 'Easy To Say 'Bon Temps Rouler' is zeker één van de hoogtepunten op dit album. 'Champion' is een piano gedreven ballade, met ingetogen blazers en Trevor Meyers op het Euphonium. Het chanson 'Chagrijn' zingt Geraint deels in het Engels en in het Frans. In de liefdesballade 'Jenni' verklaart Geraint dat hij nog steeds van haar houdt. Een ander pareltje op het album is het door Nick Lowe geschreven 'Heart Of The City'. Met het album 'Moustique' zijn we al in 2014. Ook van dat album werden vijf songs gekozen. Het piano gedreven 'House In The Prairie' is een treurige ballade. In 'Walking To Milwaukee', over iemand die een nieuwe liede vond,  horen we een blije en uitgelaten Geraint Watkins. 'Keep On' is een swingend nummer met andermaal de piano en het orgel in de hoofdrol. Van 'Shine A Light' dat een reggae vibe heeft wordt je meteen vrolijk. Het sterke refrein en fiddlespeler Steve Donelly geven nog een extra touch aan het nummer. De laatste zeven nummers komen uit 'Rush Of Blood', het meest recente studioalbum van Geraint Watkins uit 2019. 'Rush Of Blood' is een vloeiend western country deuntje dat meteen kan bekoren. Het heeft een heerlijk ritme en percussionist Oli Savill is het gehele nummer door uitstekend aanwezig. Gitarist Ste Brennan draaft het nummer binnen met een knappe rockabilly achtige gitaar solo. 'Middle Of The Night' is een nummer dat, net als 'Rush Of Blood' zo maar op één van de beste albums van Johnny Cash had kunnen staan. Net als in 'Rush Of Blood' spelen de strijkers, met Tristan Home op cello en Robin Martin, David Williams en Kit Massey op viool, een heel bepalende rol in dit nummer. 

 

 

 

 

 

 

'Heaven Only Knows' is een mooi opgebouwde ballade, die begint met alleen de stem van Geraint en de akoestische gitaar van Simon Ratcliffe. Eerst komt Oli Savill op percussie de sound versterken en halfweg krijgen we een onverwachte solo van Martin Winning op de klarinet. 'On The Nnside' is een ballade, die instrumentaal alleen de piano van Geraint, de gitaar van Simon Ratcliffe en de percussie van Oli Savill telt. De prachtige stemmen van de backing zangeressen Kira Small, Bergen White en Lisa Silver zorgen voor de vocale afwerking. Little George Sueref is aanwezig op de contrabas en de mondharmonica in het opvallende 'On My Mind'. Sarah Jory zorgt op de Lapsteel voor heerlijke geluiden met de bottleneck. De soulvolle en melodieuze ballade 'I Got The Blues' wordt door Geraint niet alleen gezongen, hij bespeelt ook alle instrumenten. Het is alleen in de lange outro dat Martin Winning met zijn klarinet de sound van 'I Got The Blues' komt verrijken. CD twee wordt afgesloten met de lullaby 'Another Day Over', een slaapliedje met Geraint op Keyboards. Met de woorden 'Laten we dansen, laten we dansen, laten we dansen in het maanlicht' neemt Geraint Watkins afscheid. Op 'Aide-Mèmoire' horen we Geraint Watkins niet als side man, maar als frontman. Bij het grote publiek is deze Britse muzikant en multi instrumentalist misschien niet zo bekend, maar bij zijn collega's in de muziekwereld is hij een veelgevraagd, gerespecteerd en gewaardeerd muzikant en songwriter. Hij schreef of hielp schrijven aan maar liefst 35 nummers op dit album. 'Aide-Mèmoire' is een goed en gevarieerd album. (7,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

CD 1

01. Deep In The Heart Of Texas

02. Man Smart Woman Smarter

03. Nobody

04. You Ain't Nothing But Fine 

05. Sacre Blue

06. I Don’t Wanna Be In Love

07. Allons Rock ‘n’ Roll

08. Johnny B Good

09. Secret Love

10. My Happy Day

11. I Love Being In Love

12. Don’t Stop

13. Sweetheart

14. Don’t Knock It

15. Honey Honey

16. It’s Over

17. It’s A Wonderful Life (Again)

18. Two Rocks

19. Turn That Chicken Down

20. Heroes And Villains

21. Soldier Of Love

22. Only A Rose

23. Go West

 

CD 2

01. Heaven

02. Easy To Say ‘Bon Temps Rouler’

03. Champion

04. Chagrin

05. Jenni

06. Heart Of The City

07. House On The Prairie

08. Walking To Milwaukee

09. Keep On

10. All Around The World

11. Shine A Light

12. Rush Of Blood

13. Middle Of The Night

14. Heaven Only Knows

15. On The Nside

16. On My Mind

17. I Got The Blues

18. Another Day Over (Reprise)