GRAINNE DUFFY - LIVE

 

http://grainneduffy.com/

 

https://www.facebook.com/Grainne-Duffy-177122089063003/

 

 

De Ierse Grainne Louica Duffy werd geboren op 6 juli 1986 in Castleblayney, Co Monaghan Ierland. In 2007 verscheen het debuut album ‘Out Of The Dark’ en het was meteen een schot in de roos voor deze Ierse muzikante. Dankzij het succes van ‘Out Of The Dark’ staat ze in 2008 drie dagen lang op het akoestische podium van het grote Glastonburry Festival. In 2011 verscheen de opvolger ‘Test Of Time’. All Access Magazine beschrijft de muziek van Grainne als een stuwende kracht van de ziel en inspiratie vermengd met verlangen en passie. Ik vind dat ze een mooie stem heeft, een mix van Bonnie Raitt en Susan Tedeschi. Duffy speelt geen typische Ierse muziek, maar eerste klas Amerikaanse roots rock, vermengd met blues, soul, rock en country invloeden. Op haar nieuwe live album, kortweg ‘Live’ genoemd vinden we vijftien songs terug, die op ‘I’d Rather Go Blind’ na allemaal door haar geschreven zijn. Opmerkelijk is dat meer dan de helft van de songs op ‘Live’ uit haar debuut album ‘Out Of The Dark’ komen. Slechts twee nummers uit ‘Test Of Time’ krijgen een plaatsje, aangevuld met een paar nieuwe nummers. Het album werd in oktober 2014 opgenomen in de Theaterstubchen in Kassel en in het Textilmuseum te Helmbreghts.

 

Grainne Duffy LiveHet album ‘Live’ is een mooie kennismaking voor mensen die Grainne Duffy nog niet kennen en voor de fans is het een heel mooie aanvulling in hun cd collectie. De cd laat ons genieten van Grainne zoals we haar kennen, namelijk een erg mooie stem en muziek variërend van roots rock tot country. De kwaliteit van deze live opname is ronduit schitterend. De openers ‘Each And Every Time’ en ‘Let Me In’ zijn sprekende voorbeelden van de aanstekelige country en rock mix die Grainne Duffy steeds weer weet te brengen. Vooral ‘Let Me In’ met zijn zeer gedreven drum intro, de pittige gitaar solo en het krachtig refrein bevalt me heel goed. Er staan ook een paar nieuwe songs op ‘Live’ en ‘What Am I Supposed To Do’ is de eerste kennismaking met de nieuwe muziek van Grainne. Geen grote instrumentale of muzikale veranderingen, het is een nummer dat perfect tussen de andere songs van de Ierse past. Veranderen hoeft ook niet, want Grainne Duffy is sterk in wat ze doet. Ook haar band met Paul Sherry op gitaar en zang, Davy Watson op de bas gitaar en Eamon Ferris op drums zijn één voor één toppers en ze zorgen voor de perfecte begeleiding. De shuffle ‘Drivin’ Me Crazy’ zal tijdens de concerten ongetwijfeld zorgen voor dansende mensen. ‘Be Just Fine’ is voor mij één van de beste songs op het album. Het wordt met heel veel gevoel en met een breekbare stem gezongen en dat zal veel mensen kippenvel bezorgen. In haar vaders platencollectie zaten platen van Patsy Cline, Linda Ronstadt en Emmylou Harris en dat zette Grainne er toe aan om ‘Bring It All Together’ te schrijven. Gelukkig krijgen we niet teveel van deze zeemzoete country nummers te horen van Grainne, want dit is minderwaardig aan de rest van het album.

 

Dan hoor ik Duffy liever de Melissa Etheridge weg opgaan met stevige rock en scheurende gitaar zoals in ‘Reason To Be’ en ‘Rockin’ Rollin’ Stone’. Het absolute rustpunt op het album krijgen we in de zes minuten durende zeer mooie slowblues ‘Good Love Had To Die’ met de stem van Duffy en het gitaarwerk van Paul Sherry in de hoofdrol. Het concert gaat naar de finale toe en Grainne gaat nu volledig voor de rock. In het stuwende ‘Bad To Worse’ pusht de ritme sectie met Davy Watson op bas en Eamon Ferris op drums Grainne naar een vocale top prestatie. Paul Sherry bevestigt wat hij het hele album al doet, namelijk tonen dat hij een erg begaafd gitarist is. Het nummer verandert ook van tempo en het is een ideaal nummer om het publiek er bij te betrekken. Die kans laat Duffy niet liggen en we krijgen een heel enthousiast meezingend publiek te horen. In de volgende strakke en stevige rocker ‘Time Is Not Enough’ wordt het ritme naar het laatste gedeelte toe fel opgetrokken en krijgen we een knap instrumentaal einde van het concert. Voor de toegift kiest de Ierse met ‘Waiting For You’ en ‘I’d Rather Go Blind’ voor twee ballades. De eerste is een heel korte innemende slow en ‘I’d Rather Go Blind’ hoef ik aan niemand meer voor te stellen want iedereen kent deze Etta James klassieker, waarmee Chicken Shack een zeer grote hit had, wel. Naar mijn gevoel is het altijd gevaarlijk om aan deze nummers te komen. Het blijft een dijk van een nummer en ook de versie van Grainne Duffy is knap, maar zeker geen onvergetelijke

 versie. ‘Live’ van Grainne Duffy is een zeer aangenaam album. De Ierse beschikt over een dijk van een stem en ze zal met dit album zeker nieuwe fans winnen. Het feit dat er ook een paar nieuwe songs opstaan maakt het album aantrekkelijk. (7,5/10)

 

Walter Vanheuckelom