JULIAN SAS - COMING HOME

Album Review

Album: 
JULIAN SAS - COMING HOME
Artist: 
Julian Sas
Record Label: 
Cavalier Music, 2015 CoraZong
Style: 
Bluesrock
Date: 
12/02/2016
Julian Sas - Coming Home
 
 
 
 
 
Julian Sas werd geboren in 1970 in Beneden-Leeuwen, een klein stadje in het midden van Nederland. Toen hij zes jaar was zag hij de film 'The Toronto Rock'n Roll Festival'. Daar zag hij Jerry Lee Lewis en Chuck Berry aan het werk en vanaf die dag wist Julian dat muziek maken iets was dat hij later wou doen. Mijn moeder merkte dat ik sinds dat moment nog alleen sprak en droomde van gitaren, dus gaf ze me speelgoed gitaren. Dat was ik niet mee tevreden, ik wilde een echte gitaar. Op de leeftijd van tien was de jonge Julian in de ban van bands als Motorhead, AC/DC, Judas Priest, Iron Maiden en soortgelijke bands, die als handelsmerk luide gitaren en grote Marshall versterkers hadden en waar de energie zo uit hun muziek spatte. Sas zat steeds alleen op zijn kamer naar dat soort muziek te luisteren, de andere jongens van zijn leeftijd hadden andere interesses. Julian bleef aan zijn ouders een echte gitaar vragen. Op twaalf jarige leeftijd kreeg hij dan eindelijk een Ibanez Les Paul, die hij nog steeds in zijn bezit heeft. Hij kreeg ook een Yahama 30 Watt versterker en vanaf dat moment was het niets anders meer dan luisteren en oefenen. Was hij niet op school, dan zat hij op zijn kamer te oefenen. Een jaar later hoorde hij muziek van Muddy Waters en die muziek raakte de jonge tiener. De gitaar is altijd een obsessie geweest voor Sas en is dat nog altijd. Zijn gevoelens kon en kan hij het beste uiten op dat instrument. 1987 is een mijlpaal in het leven van Julian. Hij leert een meisje kennen en dat is nu zijn vrouw en hij zag voor de eerste keer Rory Gallagher live aan het werk. Dit veranderde zijn hele leven en met Rory als grote voorbeeld zou hij aan zijn muzikale weg timmeren.
 
Julian startte met een band en stopte twee jaar later met de school. Julian Sas had in die tijd veel verschillende jobs en hij speelde met een hoop verschillende bands en duo's. Op zessentwintig jarige leeftijd richtte hij de Julian Sas Band op, ze kregen een platencontract en het eerste album 'Where Will It End' deed het goed en ook live was The Julian Sas Band een topper. Een jaar later was er de opvolger 'A Smile To My Soul' en de trein was vertrokken. De eerste vier studio albums en het live album 'Live werden afgewerkt met Pierre de Haard op drums en Phil Poff op bas. In 2002 bij het album 'Raged River' kwam Tenny Tahamata bij de band als bassist en in 2007 met het album 'Resurrection' kwam Rob Heijne erbij als drummer. De band beleefde hoogdagen in deze bezetting en bracht regelmatig een uitstekend nieuw album uit. Er was op sommige oudere nummers al eens een keyboard of Hammond te horen, maar op het laatste album 'Bound To Roll' was de inbreng van de toetsen met Willem Van De Schoof toch redelijk groot. Bij de promotie tour die volgde op 'Bound To Roll' werd het trio een kwartet. Roland Bakker is sindsdien het vierde lid van de Julian Sas Band. 'Coming Home' is het eerste album waar Roland op te horen is. Het bevat elf nummers die allemaal door Julian, Tenny, Rob en Roland geschreven zijn. Het album is opgenomen in De Forest Sound Studio te Deest en Julian zelf is de producer.
 
De eerste woorden die Julian op ‘Coming Home’ zingt zijn de volgende: Now listen up everybody. Good times coming your way. We're all in it for a mighty fine time. The music will take you higher. Betere reclame voor je eigen album kan je niet maken en het is zeker geen misleidende reclame. Voor de liefhebbers van dit soort bluesrock is 'Coming Home' een pareltje om naar te luisteren. In de opener 'Jump For Joy' horen we Rob Heyne en Tenny Tamahata in grote doen en Julian en Roland wisselen het prima solo werk uitstekend af in deze boogie. De single die het album moet promoten is 'Did You Ever Wonder' en is een typische Sas song, met de dreigende stevige ritme sectie die de basis legt voor het betere gitaarwerk van hun frontman. In het donkere 'A Change Is Gonna Come' hebben we ongeveer dezelfde ingrediënten, alleen wordt het nummer hier gedragen door de keyboard klanken van Roland Bakker die samen met Julian de melodie lijnen speelt. De tekst gaat over de zoektocht van de mens. Wat willen we, waar gaan we naartoe en waarom? De tekst is ook geschreven met de dreiging van fanatici en godsdienst extremisten in het achterhoofd. Het ritme wordt danig omhoog getrokken in 'The Road Is My Companion'. De weg is een onderwerp waar de rusteloze Julian graag een nummer over maakt. Het begint met verschroeiende gitaar riffs en knap en gedreven slagwerk van Rob. Deze song zal zeker een succes zijn tijdens live optredens. Het trage 'Fear Of Falling' dat gaat over iemand dierbaar verliezen is zo intens dat het je vanaf de eerste noot bij de kraag neemt en je niet meer loslaat tot aan het slot akkoord. Op het tapijt van de Hammond geluiden brengt Julian met zijn gitaar niet alleen de gevoelens van verdriet, vrees en pijn op een weergaloze manier over, maar ook deze van boosheid.
 
In de melodieuze titelsong 'Coming Home' is het vooral de gitaar van Julian en het akoestische tussenstuk die er bovenuit steken. De orgel klanken doen mij onbewust denken aan Procol Harum. Dat het nergens beter is
dan thuis, is de conclusie van deze vier muzikanten na het luisteren van dit prachtig nummer. Het gaspedaal wordt fors ingedrukt voor 'End Of The Line', waarin de ritme sectie met Rob Heijne op drums en Tenny Tamahata op bas met een gedreven energieke groove het ritme bepalen. De extra ordinaire Ronald Bakker schittert op het Hammond en Julian laat ons genieten van mooie slide riffs. Ook in de boogie rocker 'Stop Talking Jive' zorgen Rob en Tenny voor de swingende en stuwende groove. Julian is onweerstaanbaar in zijn verschroeiend gitaar werk. Ook Ronald is hier constant aanwezig en drukt met zijn toetsenwerk ook zijn stempel. Julian Sas sluit het album 'Coming Home' af met twee tragere nummers, 'Brighter Days' en 'Walking Home With Angels'. Vooral de afsluiter 'Walking Home With angels' is een pareltje. Voor mij is deze ballade, samen met ‘Coming Home’ en  ‘The Road Is My Companion’ het beste nummer van het album. Roland Bakker draagt deze ballade met zijn fameus toetsenwerk en de gitaar van Julian heeft misschien nog nooit zo mooi geklonken als hier. Het negende studio album ‘Coming Home’ is een mooi album geworden dat zijn plaats zeker verdiend tussen de vorige top albums van deze Nederlandse band. Wie Julian Sas live aan het werk wil zien kan dat nog 20 februari in Manifesto te Hoorn (NL), op 27 februari in Het Gebouw in Bergen Op Zoom ‘'(NL), op 28 februari in Schiller te Aalten (NL) en ook de volgende maanden staan er nog heel wat concerten op de kalender van Julian Sas. Nog
even vermelden dat Tenny Tamahata om prive redenen gestopt is bij de band. De nieuwe bassist is de Griek Fotis Anagnostou. (8/10)
 
Walter Vanheuckelom
 
Line-up:
Julian Sas (vocals, guitars)
Tenny Tahamata (bass)
Roland Bakker (piano, organ)
Rob Heijne (drums)
 
 
Tracklist
01:Jump For Joy (4:55)
02:Did You Ever Wonder (3:46)
03:A Change Is Gonna Come (6:30)
04:The Road Is My Companion (5:13)
05:Fear Of Falling (7:07)
06:Coming Home (4:25)
07:End Of The Line (3:51)
08:Shame On You (6:36)
09:Stop Talking Jive (3:19)
10:Brighter Days (5:36)
11:Walking Home With Angels (6:15)