JULIAN SAS - FEELIN' ALIVE

 

 

 

http://www.juliansas.nl/

 

https://www.facebook.com/Julian-Sas-Band-759447190752386/?ref=hl

 

 

 

 

 

Julian Sas werd geboren in 1970 in Beneden-Leeuwen, een klein stadje in het midden van Nederland. Toen hij zes jaar was zag hij de film 'The Toronto Rock'n Roll Festival'. Daar zag hij Jerry Lee Lewis en Chuck Berry aan het werk en vanaf die dag wist Julian dat muziek maken iets was dat hij later wou doen. Zijn moeder merkte dat Julian sinds dat moment nog alleen sprak en droomde van gitaren, dus gaf ze hem speelgoed gitaren. Daar was hij niet mee tevreden, hij wilde een echte gitaar. Op de leeftijd van tien was de jonge Julian in de ban van bands als Motorhead, AC/DC, Judas Priest, Iron Maiden en soortgelijke bands, die als handelsmerk luide gitaren en grote Marshall versterkers hadden, waar de energie zo uit hun muziek spatte. Sas zat steeds alleen op zijn kamer naar dit soort muziek te luisteren, terwijl de andere jongens van zijn leeftijd andere interesses hadden. Julian bleef aan zijn ouders een echte gitaar vragen. Op twaalfjarige leeftijd kreeg hij dan eindelijk een Ibanez Les Paul, die hij nog steeds in zijn bezit heeft. Hij kreeg ook een Yamaha 30 Watt versterker en vanaf dat moment was het niets anders meer dan luisteren en oefenen. Was hij niet op school, dan zat hij op zijn kamer te oefenen. Een jaar later hoorde hij muziek van Muddy Waters en die muziek raakte de jonge tiener. De gitaar is altijd een obsessie geweest voor Sas en is dat nog steeds. Zijn gevoelens kon en kan hij het beste uiten op dat instrument. 1987 is een mijlpaal in het leven van Julian. Hij leerde een meisje kennen, zij is nu zijn vrouw en hij zag voor de eerste keer Rory Gallagher live aan het werk. Dit veranderde zijn hele leven en met Rory als grote voorbeeld zou hij aan zijn muzikale weg timmeren. Julian startte met een band en stopte twee jaar later met de school. Julian Sas had in die tijd veel verschillende jobs en hij speelde met een hoop verschillende bands en duo's. Op zesentwintigjarige leeftijd richtte hij de Julian Sas Band op, ze kregen een platencontract en het eerste album 'Where Will It End' deed het goed en ook live was The Julian Sas Band een topper. Een jaar later was er de opvolger 'A Smile To My Soul' en de trein was vertrokken. De eerste vier studio albums en het live album 'Live' werden afgewerkt met Pierre de Haard op drums en Phil Poff op bas. In 2002 bij het album 'Raged River' kwam Tenny Tahamata bij de band als bassist en in 2007 met het album 'Resurrection' kwam Rob Heijne erbij als drummer. De band beleefde hoogdagen in deze bezetting en bracht regelmatig een uitstekend nieuw album uit. Er was op sommige oudere nummers al eens een keyboard of Hammond te horen, maar op het album 'Bound To Roll' was de inbreng van de toetsen met Willem Van De Schoof toch redelijk groot. Bij de promotie tour die volgde op 'Bound To Roll' werd het trio een kwartet. Sindsdien is Roland Bakker het vierde lid van de Julian Sas Band. 'Coming Home' dat een jaar geleden verscheen is het eerste album waarop Roland te horen is. Kort daarna verliet bassist Tenny Tahamata de band en werd vervangen door Fotis Anagnostou. In oktober verleden jaar verscheen er nog een mooie box, met daarin de eerste vijf albums van Julian Sas. Dat de Nederlandse gitaarvirtuoos een druk baasje is bewijst het live album 'Feelin' Alive', dat op 10 februari verschijnt. Het bevat negen songs die opgenomen zijn tijdens de Coming Home Tour 2016.

 

 

 

 

 

Julian zegt zelf in het bijgevoegd boekje, met informatie en mooie foto's, dit over het live album: This one captures the heart and the soul of my band as we are now! After being on the road for more than 22 years, we are still Feelin' Alive. Beter zou ik het album ook niet kunnen voorstellen. Wie al naar een optreden van Julian en zijn band geweest is, weet dat de Julian Sas Band één van de beste Nederlandse bluesrock bands is. Een band die elke keer het beste van zichzelf geeft en een heel energiek concert geeft en dat is ook wat de muziekliefhebber op het album te horen krijgt. Julian Sas werd door de lezers van Bluesmagazine & de Blueskrant verkozen tot beste bluesmuzikant van 2016. Op de European Blues Awards 2016 won Julian de Award van Best Musician (Performance). Op dit nieuwe live album staat heel wat werk uit de laatste twee studioalbums, namelijk vier nummers uit 'Coming Home' en twee songs uit 'Bound To Roll'. 'Good times coming your way. We're all in it for a mighty fine time. The music will take you higher', zijn de eerste woorden die Julian zingt tijdens de spetterende boogie bluesrocker 'Jump For Joy'. Dat is een statement dat kan tellen, dan sta je als muzikant en als band sterk in je schoenen en ben je zeker van jezelf. De band maakt die belofte ook het hele album waar met hun sterke nummers waar de energie en de klasse vanaf spat. De ritme sectie met drummer Rob Heyne en bassist Fotis Anagnostou leveren een prima groove af waarop toetsenist Roland Bakker en gitarist Julian Sas elkaar afwisselen met uitstekend solo werk. 'High And Low' is het oudste nummer op het album en komt uit het album 'For The Lost And Found' uit 1999. Rob en Fotis zorgen voor de dreigende en stuwende groove en Julian gaat waanzinnig te keer op de snaren van zijn gitaar, daarbij goed gebruik makend van zijn pedaalbord. Na de verschroeiende solo, wordt het nummer rustiger, maar naar het einde toe volgt er nog een instrumentale uitbarsting. 'Did You Ever wonder' was de single van Sas zijn laatste erg sterke album 'Coming Home'. Het is een typisch Julian Sas nummer, met de kenmerkende stevige en dreigende ritme sectie. De stem van Julian klinkt zoals ze moet klinken en het snarenwerk dat hij hier uit de vingers tovert is weer om duimen en vingers af te likken. Ook als het traag gaat klinkt deze band erg goed. Luister maar naar de emotionele ballade 'Fear Of Falling', een verhaal dat gaat over iemand dierbaar verliezen. Op het tapijt van warme Hammond geluiden legt Julian veel verdriet in zijn stem en wanneer de gitaar het overneemt klinken die gevoelens van pijn, verdriet en pijn nog intenser, maar er klinkt ook boosheid en onmacht uit het snarenwerk van de frontman. Het zeer rustig en korte intermezzo van Roland Bakker op de toetsen is geniaal.

 

 

 

 

 

 

'Mercy' begint prachtig met vervormd gitaarwerk dankzij de Wah Wah pedaal en eenmaal zijn kompanen Julian komen vervoegen zijn we weer weg voor een stevige bluesrit met de nodige instrumentale hoogstandjes. Een imponerende Roland Bakker drukt zijn stempel op deze 'Mercy' met zinderend toetsenwerk, waarna Julian Sas zelf het werk afmaakt en de kers op de taart plaatst met snedig en vlijmscherp gitaarwerk. De blikvanger in het tragere en melodieuze 'Coming Home' is het wondermooie en gevoelvolle snarenwerk van Julian. Met zijn knap vingerwerk slaagt de gitarist er dadelijk in om het muzikale hart van de muziekliefhebber te veroveren. Het verhaal achter deze knappe song is dat het nergens beter is dan thuis. Daarna worden alle registers opengetrokken voor een lange versie van de verschroeiende bluesrocker 'Helping Hand'. Rob Heijne zorgt met erg knap slagwerk voor de aanstekelige groove en Fotis Anagnostou voegt daar nog een diepe basgroove bij. Meer moeten toetsenist Roland Bakker en gitaarslinger Julian Sas niet hebben om hun duivels te ontbinden. Minutenlang weten beide heren te bekoren met hun geniale instrumentale virtuositeit. De zeven eerste songs op deze 'Feelin' Alive' werden allemaal door Julian en zijn bandleden geschreven. Met de twee afsluitende covers komt daar verandering in, het zijn twee songs die de Sas zich eigen gemaakt heeft en die regelmatig op de setlist van de Nederlander staan. 'Highway 61 Revisited' is veel rauwer en ruiger dan de originele versie van Bob Dylan. Julian Sas nam de Johnny Winter versie als leidraad. Rob en Fotis leggen een verschroeiend ritme op en Julian laat zijn bottleneck gezwind over de snaren op de hals van zijn gitaar gaan, met vet en zinderend slide werk als resultaat. Wanneer je als muziekliefhebber de volgende woorden hoort 'Well did you ever wake up, with them bullfrogs on your mind?' dan weet je welk feestje eraan komt. Een stomende versie van Rory Gallagher zijn 'Bullfrog Blues' is de afsluiter van dit uitstekende album en de vier muzikanten gaan tot de bodem om er een speciale versie en een groots feestje van te maken. Weer krijgen we zinderend slidewerk van Julian en Roland bekoort met kloppend toetsenwerk. De Julian Sas Band slaagt met bravoure in hun opzet, zelfs bij het beluisteren van de cd is het al moeilijk om niet te gaan meedansen met Julian, Rob, Roland en Fotis. Hoewel er geen nieuwe nummers op 'Feelin' Alive' staan weet Julian Sas ons te verrassen met een uitstekend album. Het album geeft de sterkte van de band tijdens hun concerten perfect weer. Ik kan me voorstellen dat veel mensen na het beluisteren van dit album naar hun pc gaan om te kijken wanneer dat dit viertal ergens bij hun in de buurt speelt en dan dadelijk kaartjes bestellen. 'Feelin' Alive' is een uitstekend album. (8,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

Jump for Joy

High and Low

Did You Ever Wonder

Fear of Falling

Mercy

Coming Home

Helping Hand

Highway 61 Revisited

Bullfrog Blues