KRIS BARRAS BAND - KRIS BARRAS BAND 

 

  

http://www.krisbarrasband.com/

 

https://www.facebook.com/kris.barras.1

 

 

Kris Barras is een negenentwintig jarige gitarist en songwriter uit de UK. In Europa nog onbekend maar daar zou na zijn knap debuut album 'Kris Barras Band' wel eens snel kunnen veranderen. Geïnspireerd door zijn vader begon Kris al op zesjarige leeftijd gitaar te spelen. Sinds zijn tiende levensjaar stond hij regelmatig als solo artiest of als sessie muzikant op een podium in de UK, maar ook in Amerika. Kris Barras schreef en publiceerde vele gitaar technieken columns, boeken en instructie dvd's. Hij is ook een zeer gewaardeerd docent aan de voorname Academie Van Muziek En Geluid in de UK. Na vijftien jaar ervaring als docent en na zoveel jongeren de juiste weg in de muziek wereld getoond te hebben, vond Kris het nu het moment om zelf aan zijn eigen weg te timmeren. Samen met bassist Ricky Mitchell en drummer Jon Perrin richtte hij de Kris Barras Band op en begon songs te schrijven voor een eerste cd. Kris Barras deed meer dan alleen de songs schrijven, hij was ook verantwoordelijk voor de opnames en is tevens de producer van het 'Kris Barras Band' album. Het grote voorbeeld van Kris was en is nog steeds Gary Moore en zijn doel is om dat soort muziek te brengen. In de zomer was de Kris Barras Band voor de eerste keer in Europa. Ze kwamen voor een eenmalig optreden naar het Blues Moose Café in Groesbeek. Ik was erbij en zag dat Kris een erg sterke gitarist was. Live klonken de nummers van het album alvast erg sterk, hopelijk is dit ook het geval op het debuut album dat Kris me meegaf om er een recensie over te schrijven.

 

Kris valt dadelijk met de deur in huis. Geen getalm, maar dadelijk er vol op met de pure eerlijke rock van 'Never Too Late'. Een stevige en gedreven ritme sectie ondersteunt de scheurende gitaar riffs van de frontman. Het nummer heeft een zeer sterk refrein en wanneer Kris aan zijn solo begint vliegen de vonken in het rond. Vlijmscherp gitaar werk vult de ganse kamer. Onbewust draai ik de volume knop nog wat verder naar links. 'Never Too Late' is geen uitschieter want met het onstuimige 'In Too Deep' gaat het trio op de ingeslagen weg verder. De heel melodieuze gitaar solo is om duimen en vingers af te likken. Ik ga Kris hier nog niet uitroepen tot de nieuwe Gary Moore, maar in het gitaar spel en de songs van Kris hoor ik zeker invloeden van deze te vroeg overleden Ierse Bluesrock legende. Niet alleen invloeden van Gary, maar ook van Stevie Ray Vaughan en Freddie King zijn merkbaar in de songs van Kris Barras. Met de zeer knappe slowblues 'Watching Over Me' zorgt de band voor het nodige rustpunt na de twee eerste verschroeiende songs. De breekbare maar schitterende gitaar intro laat weer het beste vermoeden. De door liefdesverdriet gebroken stem van Kris komt erg goed tot uiting in dit trage nummer. Barras brengt met zijn gitaar perfect dat ontroostbare pijnlijke gevoel op meesterlijke wijze weer. Een beklijvende song. In de shuffle 'Rocky Road' steelt de gitaar weer de show. Als we het over één zaak eens kunnen zijn dan is het wel dat Barras een erg sterke gitarist is. De ritme sectie zorgt voor het heerlijke pompende en stuwende ritme in deze shuffle. We horen weer een andere Kris Barras Band in 'Rise'. Van deze Classic rock song met een bluesy sausje straalt de kracht zo af. Het heerlijke slagwerk van Jon Perrin ondersteund op een knappe wijze de verschroeiende klanken die uit de Fender Telecaster komen. Kris Barras gaat de commerciële tour op 'It Is What It Is'. Deze poppy rock song doet denken aan de melige ballads van Bryan Adams. Nochtans begon het nummer echt knap met een goed gespeelde gitaar intro. In de leuke en erg dansbare boogie 'I Don't Want The Blues' strooit Kris weer kwistig met heerlijke gitaar riffs. De diepe groovy baslijnen van Ricky Mitchell zorgen voor het stuwende ritme en de frontman etaleert nog maar eens zijn klasse op de gitaar. Daarmee zijn we al aan het laatste nummer op het album gekomen, want het debuut album 'Kris Barras Band' telt inderdaad maar acht songs. Maar niet getreurd, want 'Crank Up' is één van de beste songs op het album. Kris pakt met deze verschroeiende bluesrocker terug de muziek op 'Never Too Late' en 'In Too deep'. Geweldige muziek waarbij je de volume knop volledig open zet. Gevaarlijk als je in de auto zit, want net als Kris op de gitaar duw je ook het gaspedaal verder in. De frontman brult het refrein van 'Crank Up' uit als was het zijn laatste en ultieme stuiptrekking. Een klasse nummer.

 

Het debuut album van de Kris Barras Band is een heel aangename kennismaking geworden. Stevige bluesrock met scheurende gitaar. De stem van Kris kan in sommige nummers beter, soms mis ik wat kracht in zijn stem. de hoogtepunten van het album zijn zeker 'Cranck Up', 'Watching Over Me' en 'Never Too Late'. Kris Barras is een naam om in te gaten te houden. Hopelijk heeft hij in Groesbeek wat promotors kunnen overtuigen van zijn talent, zodat we deze jongeman en zijn band in de toekomst nog mogen bewonderen in onze contreien.

 

Walter Vanheuckelom