LAYLA ZOE - THE WORLD COULD CHANGE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Layla Zoe werd geboren in de late jaren zeventig in Brits Columbia, Canada. Later verhuisde ze naar Toronto. Layla begon al erg vroeg te zingen en had ook al op vrij jonge leeftijd podium ervaring. Haar vader had een band en daar mocht zij als prille tiener haar eerste stappen als zangeres zetten. Haar liefde voor de blues begon dankzij de uitgebreide platen collectie van haar vader. Ze wordt dikwijls vergeleken met de legende Janis Joplin, omdat haar stemtimbre nogal kort bij dat van Joplin aanleunt. Na haar overwinning op de Compo 10 Blues Songwriting Competition in Jaarvenpaa, Finland in 2006 begon Layla ook in Europa te touren. Een paar jaar later leerde ze de Duitse bluesrock muzikant Henrik Freischlader kennen en er ontstond een bloeiende lyrische en muzikale samenwerking tussen Henrik en Layla. Het resultaat waren de albums 'Sleep Little Girl' in 2011 en 'The Lily' in 2013. 'The Lily' werd door Downbeat Magazine verkozen als beste album in 2014. Voor haar samenwerking met Freischlader had de Canadese ook al vier studio albums en één live album op haar palmares. Voor mij is Layla Zoe in de eerste plaats een zangeres die je live moet zien en horen en het live album 'Layla Zoe Live At The Spirit Of 66’ is daar een goed voorbeeld van. Het gevoel en de emotie die deze zangeres weet over te brengen tijdens haar optredens is werkelijk fenomenaal. Eind 2015 kwam er een einde aan de muzikale samenwerking met Henrik Freischlader en begon Layla met haar gitarist Jan Laacks nieuwe nummers te schrijven. Dit was niet de enige grote verandering in haar muzikale carrière want Zoe tekende ook een contract bij het grote Ruf Records. Het resultaat was 'Breaking Free', een prachtig album met elf nummers. Van tien nummers schreef Layla de teksten en Jan de muziek. 2016 was een heel druk jaar voor Layla Zoe, want er was niet alleen het nieuwe album en de promotie die daarmee gepaard ging. Ze maakte samen met Ina Forsman en Tasha Taylor deel uit van Blue Sisters, van de Ruf Blues Caravan 2016. Bij Ruf Records verschenen in 2017 nog twee sterke live albums van Layla, namelijk  'Blue Sisters In Concert, Blues Caravan 2016' en 'Songs From The Road', beide albums bevatten één CD en één DVD. Op vijf oktober 2018 bracht Layla in eigen beheer 'Gemini' uit, een dubbel album met tien akoestische en tien elektrische songs, dat met behulp van crowfunding opgenomen werd. Begin 2020 verscheen het schitterende live album 'Retrospective Tour 2019'. Het is een dubbelalbum, dat werd opgenomen tijdens een concert in Meisenfrei in Bremen op 27 november 2019. Via crowfunding vroeg Layla een paar maanden later aan haar fans om haar financieel te helpen bij het opnemen en uitbrengen van een nieuw studio album. In januari 2021 verscheen  'Nowhere Left To Go', een gevarieerd album met bluesrock, blues, folk en gospel. Het was Layla's vijftiende album en ze droeg het op aan Janet Louise Zopfi, een vriendin en fan, die in 2018 op zeventigjarige leeftijd aan een zeldzame vorm van MS overleed. Elf jaar na 'Sleep Little Girl' en negen jaar na 'The Lily' hebben Layla Zoe en Henrik Freischlader elkaar terug gevonden. Het resultaat is 'The World Could Change', een album met daarop twaalf nieuwe en orginele songs. Layla schreef de teksten en Henrik de muziek. Henrik bespeelt ook alle instrumenten, behalve het orgel dat Moritz Fuhrop voor zijn rekening neemt.

 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de emotionele midtempo bluesrocker 'Dark Heart'. Er klinkt teleurstelling en boosheid in de krachtige stem van Layla, wanneer ze over een trieste liefdesrelatie zingt. Dit is Layla Zoe op haar best. Henrik Freischlader zorgt op zijn eentje voor de strakke groove. Met gruizig en snedig gitaarwerk geeft Henrik de woorden van Layla nog meer kracht. Het sterke refrein geeft 'Dark Heart' nog meer cachet. Layla Zoe gaat op hetzelfde elan verder met het bijna zeven minuten durende 'Honey Pie', al geeft ze hier wel een andere, meer positieve boodschap. In de eerste strove klinkt Layla's Zoe zoet en zacht, maar in het refrein klinkt ze rauw en krachtig. Het gitaarwerk van gitaarvirtuoos Freischlader is weer van sublieme kwaliteit en past als gegoten in het nummer. Naar het einde toe krijgen we een wondermooie sfeerwisseling en tempo vertraging. Met 'Dark Heart' en 'Honey Pie' kent Layla Zoe haar nieuwe album een geweldig sterk begin. Daarna verandert de sfeer met de emotionele, intieme ballade 'Praying Kind', waarin Layla aan God smeekt om haar thuis te brengen. Ze zingt dat ze in het verleden nooit bij de biddende soort behoorde. Ze vraagt zich af of zij zijn hulp verdiend, maar ze vraagt toch om voor haar te zorgen. Het hoeft niet altijd krachtig te zijn, ook in dit soort nummers zal Layla heel wat muziekliefhebbers weten te raken met haar prachtige stem. Moritz Fuhrhop draagt op een ingetogen wijze de melodie met zijn warme orgelklanken. De fijne en gevoelvolle gitaarklanken van Freischlader zijn het perfecte verlengstuk van Layla's stem.

 

 

 

 

 

 

 

Dan volgt de titeltrack 'The World Could Change'. Het is andermaal een midtempo bluesrocknummer, dat met veel inleving wordt gezongen door Layla. Naar mijn gevoel gaat het nummer over de twijfels en angst over de toekomst van onze snel veranderende moderne wereld, met zijn oorlogen, natuurrampen en dodende virussen. De monotone drums en bas bepalen de sound en de sfeer van 'The World Could Change'. Met een splijtende gitaarsolo trekt Freischlader 'Man Behind The Curtain' op gang. Een grommende Layla Zoe laat duidelijk merken dat ze het niet eens is met hoe onze wereldleiders onze wereld besturen en ze ziet de toekomst somber en angstig tegemoet. Naast de krachtige stem van Layla is het andermaal Henrik Freischlader die de aandacht naar zich toetrekt met knap gitaarwerk. In het breekbare en emotionele 'Brother' horen we dan weer een heel gevoelvolle en kwetsbare Layla zingen. De instrumentale begeleiding in deze meer dan zeven minuten durende ballade bestaat andermaal uit het ingetogen orgelwerk van Fuhrhop, het gevoelvol snarenwerk van gitarist Freischlader, die ook het ingetogen en sobere slagwerk en baslijn voor zijn rekening neemt. 

 

 

 

 

 

 

 

Na dit breekbare moment worden alle registers opengetrokken voor het stevige 'Watch What You're Doing', waarin Layla oproept om karakter te tonen en niet willoos alle bevelen op te volgen. Ze zingt het op haar gekende wijze, namelijk licht grommend en met veel power en overtuiging. Freischlader haalt andermaal verschroeiend en uitstekend uit op zijn sixstring. 'The Truth Song' is een mooie ballade met  een prachtige tekst. Ik hoop dat 'Baby Bird' niet gaat over hetgene wat ik denk dat het gaat, maar met deze beklijvende, prachtige tekst kan het bijna niet anders. Je wenst niemand zo een groot verlies toe. Met haar breekbare stem weet Layla dat verlies heel mooi te verwoorden. Je kan als muziekliefhebber niets anders doen dan heel stil worden en meeleven. Het stomende 'Jasmine' is één van de hoogtepunten op het album. Het heeft een stevig pompende groove en Layla zet haar goede strot andermaal helemaal open. Met een psychedelische snarensolo zorgt Freischlader voor de instrumentale virtuositeit. Spijtig dat Moritz met zijn orgel niet meer op het voorplan komt in dit album, want hier had hij een uitstekende mogelijkheid  om fors uit te halen op de klavieren van zijn orgel. Het absolute hoogtepunt op 'The World Could Change' is de bijna zeven minuten durende slowblues 'We're All The Same'. Vanaf je de eerste noten van de intro hoort, denk je aan Gary Moore en dat gevoel blijft het gehele nummer hangen. Layla zingt het nummer met de nodige emotie en gevoel in haar stem. De diepe baslijn van Henrik is het kloppend hart van 'We're All The Same' en zijn fantastisch, gevoelvol snarenwerk op de gitaar is een lust voor het oor. 

 

 

 

 

 

 

 

Er staan meerdere heel lange nummers op het album, maar het afsluitende 'Shine Brightly' duurt maar iets meer dan twee minuten. Het is een akoestisch nummer, met alleen de stem van Layla en de akoestische gitaar van Henrik. Op het album 'The World Could Change' wisselen prachtige ballades af met krachtig gezongen midtempo bluesrock nummers. De teksten zijn soms heel zacht en teder en op andere momenten wil Layla ons wakker schudden en zijn haar woorden hard, zodat ze soms diep in je huid  snijden. Elke keer weet Layla je te raken met haar woorden en haar stem. Met Henrik Freischlader heeft ze bovendien een sublieme gitarist, die elk nummer prachtig weet te kleuren met zijn fantastisch gitaarwerk. Instrumentaal had het voor mij iets meer mogen zijn. Toch zeker als je een fantastische toetsenist als Moritz Fuhrhop ter beschikking hebt. Laat ons hopen (ik vrees er voor) dat de wereld ten goede verandert.  'The World Could Change' van Layla Zoe is meer dan een uitstekende opvolger voor 'Nowhere Left To Go' uit 2020. In maart begint Layla Zoe ook aan een tournee om het album te promoten. De meeste concerten vinden plaats in Duitsland. Momenteel staat er maar één concert gepland in Nederland en België, namelijk op 5 mei 2023 in Spirit Of 66 in Verviers. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

01. Dark Heart

02. Honey Pie

03. Praying Kind

04. The World Could Change

05. Man Behind The Curtain

06. Brother

07. Watch What You’re Doing

08. The Truth Song

09. Baby Bird

10. Jasmine

11. We’re All The Same

12. Shine Brightly

 

 

Layla Zoe: Vocals en backing vocals

Henrik Freischlader: Drums, bas en gitaar

Moritz Fuhrhop: Orgel