LEE DELRAY - BRAND NEW MAN

 

http://leedelray.com/

 

https://www.facebook.com/leedelrayband

 

Lee Delray werd geboren in Zuid Florida, maar groeide op in New York City. Zijn eerste muzikale invloeden waren het concert van Pete Seeger op een pier op Staten Island, waar zijn vader hem mee naartoe nam. Kort daarna zag Lee voor de eerste keer Elvis Presley aan het werk op de TV en dat veranderde heel zijn leven. Op elf jarige leeftijd vond Lee een oude gitaar in de garage en hij overtuigde zijn vader om gitaarlessen te mogen volgen. In de jaren tachtig speelde Lee in elke band waar hij een kans kreeg. Het genre speelde geen rol, het ging van oldies, tot punk en zelfs heavy metal. Het enige wat de jongeman wilde was leren en beter worden op de gitaar. In het najaar van 1989 ontmoette hij Duke Lee, die hem wat Muddy Waters opnames gaf, met de raad om die opnames goed te beluisteren. Dat heeft Lee Delray ook gedaan,want de invloeden van Muddy Waters vinden we regelmatig terug in zijn muziek. In 1999 begon Lee regionaal te touren onder zijn eigen naam. In 2013 bracht hij zijn debuut album '570-Blues' uit, dat zeer goed ontvangen werd door radio dj's in het ganse land. Big City Blues Magazine noemde hem als zeer groot talent en opkomende ster van de blues. In 2014 won The Lee Delray Band de Leligh Valley Blues Networks IBC en mocht daardoor naar de International Blues Challenge in Memphis. Sindsdien stond Lee, zowel regionaal als nationaal, al op vele festivals en deelde hij het podium met artiesten zoals Phil Guy, Popa Chubby, Adam Nussbaum, Sean Chambers, Debby Hastings en Margo Lewis ( beiden ex Bo Diddley), Eric Sardinas, Lucky Peterson en Samantha Fish om er maar een paar te noemen. In 2017 mag Lee Delray voor de tweede maal zijn land gaan vertegenwoordigen op de International Blues Challenge in Memphis. Nog dit jaar mocht Lee, samen met Paul Nelson en Joe Louis Walker, spelen op de uitverkochte show in de BB Kings in New York City. Niet de minste namen, want Paul won de Award als beste gitarist en Joe Louis was de BMA winnaar en Grammy genomineerde Contemporary artiest. 'Brand New Man' is Lee's tweede album en verscheen op twee augustus en het bevat tien songs, waarvan er negen door Lee geschreven zijn. Het album werd opgenomen in de Ready Room Studios in Scranton, Pa en Delray is ook de producer van het album. Lee draagt het album op aan Robert Cohen, de dit jaar overleden man die Lee de liefde voor de muziek meegaf en hem zijn eerste gitaar kocht.

 

 

Het album opent met 'Meet My Maker' dat pas echt openbreekt op het moment dat Lee zijn duivels ontbindt op de slide gitaar. Er zijn duidelijk invloeden terug te vinden van 'Crossroads' van Robert Johnson, maar laat dat de pret niet bederven gedurende deze stampende bluesrocker. De stomende ritme sectie met Scott Ward op bas en Ken Conclin op drums leveren een top groove af en de frontman plaatst met uitstekend slide werk de kers op de taart. 'I'll Play The Blues For You' van Albert King is de enige cover op het album en Lee Delray heeft een grote inbreng door de funky benadering van deze klassieker. Zijn klasse als gitarist etaleert hij met een vlijmscherpe en splijtende solo op zijn six string. Dat Lee Delray niet vies is om iets nieuws te proberen horen we in 'First String Man', waarin rapper Young Chizz een stukje rap komt opvoeren en Deejay Nogood van de partij is met zijn draaitafels. Deze gedurfde mix van stijlen kan de blues muziek misschien wel aantrekkelijk maken voor de jeugd, het is in ieder geval een geslaagde zet van de gitaarvirtuoos die ook hier weer verschroeiend uithaalt, met en zonder Wah Wah pedaal. In het verhaal, hoe hij kennis maakte met de blues en bleef kennismaken met die prachtige muziek legt Lee uit in ' Blues Came Callin'', een stomende track die beheerst wordt door waanzinnige, heel herkenbare gitaar riffs. De baslijnen van Scott Ward zorgen voor leuke kriebels in de buik en zo heb ik het graag. Prachtige song. Het uptempo nummer 'Love Line' is dan weer funky blues van het betere soort.

 

 

De meeslepende slowblues 'Coockin' In My Kitchen', heeft duidelijk BB King invloeden. Lee blijft de luisteraar elke song verwennen met een knappe solo op de gitaar en hij beschikt tevens over een erg goede stem. De slide gitaar was een beetje verdwenen maar in 'Hollar' is ze weer uitdrukkelijk aanwezig. De band zorgt voor een stevige en stomende groove in deze boogie rocker. De imposante slide geluiden laten je genieten tot in het puntje van je kleine teen. De swingende bluesrocker 'Gotcha', gaat over een geliefde die vreemd gaat met iedereen in de stad. 'Mine All Mine' is bluesrock met Southern invloeden, en het staat bol van de scheurende gitaar riffs. Voor de afsluitende ballade 'Yesterday's Tears' krijgen we een heel andere band, namelijk Rick Fleming op bas, Papa John Mole op drums, Mike 'Sweetharp' Smith op bluesharp en Lenny Hayden op akoestische gitaar. Lee blijft natuurlijk de zang en de gitaar verzorgen. Het instrumentale gedeelte van deze gevoelige ballade is hemels mooi door het gebruik van de bluesharp en de gitaar. Het tweede album van Lee Delray is een gevarieëerd en goed album geworden. Hopelijk komt deze man eindelijk eens naar Europa zodat we hem ook live kunnen bewonderen. (8/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

1.Meet My Maker

2.I'll Play The Blues For You

3.First String Man

4.Blues Came Callin'

5.Love Line

6.Cookin' In My Kitchen

7.Hollar

8.Gotcha

9.Mine All Mine

10.Yesterday's Tears

 

 

Lee Delray : Zang en gitaar

Scott Ward : Bas (1 tot 9)

Ken Crocklin: Drums (1 tot 9)

Rick Fleming: Bas op 10

Papa John Mole: Drums op 10

Mike' Sweetharp' Smith: Bluesharp op 10

Lenny Hayden: Akoestische gitaar op 10

Young Chizz: Rap op 3

Deejay Nogood : Draaitafels op 3