MANITOBA HAL - LIVE IN GHENT

 

 

 

http://www.manitobahal.com/

 

https://www.facebook.com/manitobahal

 

 

 

 

In de afgelopen vijftien jaar heeft de Canadees Manitoba Hal Brolund een internationale reputatie opgebouwd met zijn boeiende concerten, zijn storytelling en zijn meesterlijke spel op de ukelele. Zijn sterke basis in de Amerikaanse roots en blues muziek, zijn zelfverzekerde expressieve zang en zijn onderscheidende originele muziek hebben hem geen windeieren gelegd. Hij wordt veel gevraagd als workshopleider op festivals, voor huisconcerten en voor een zittend publiek in theaters in Canada, het Verenigd Koninkrijk en Australië. Het belangrijkste voor Manitoba is dat hij zijn publiek kan boeien en het kan laten deel uitmaken van zijn concert. Met zijn muziek neemt hij het publiek mee naar de eilanden in het diepe Zuiden en bewijst dat de kleine ukelele een machtig instrument kan worden als hij er zijn krachtige blues riffs kan op spelen. Als achtergrond zijn de beats te horen die hij maakt met de Looping technologie. Velen associëren de ukelele niet met de blues muziek, maar Manitoba Hal probeert het tegendeel te bewijzen. Zijn eigen blues nummers ademen cajun, rock, gospel en folk uit. Zijn grote voorbeelden zijn Robert Johnson, Taj Mahal, Keb Mo en Colin Linden. Hal heeft Internationale erkenning als ukelele meester en hij heeft zelfs een op maat gemaakte ukelele met dubbele hals en een stevige bariton slide ukelele. Op 28 april 2016 trad Manitoba Hal op in de Missy Sippy Blues & Roots club in Gent en dat concert werd opgenomen door Jeroen LaPeere. Het resultaat is het dubbele live album 'Live In Ghent', dat op dertien januari 2017 verscheen en dat vierentwintig nummers bevat.

 

 

 

 

Alleen zijn stem, de ukelele en af en toe een opgenomen loop, meer heeft Manitoba Hal niet nodig. Er staan heel wat bekende covers op het album, die op een heel andere wijze benaderd worden. Zo opent hij met 'Come On In My Kitchen' van legende Robert Johnson, dat op een verfrissende wijze wordt gebracht en daar heeft de erg goede stem van Manitoba een heel groot aandeel in. Tom Waits zijn 'Way Down In The Hole', wordt hier in een sneller ritme gespeeld en klinkt veel vrolijker dan de originele versie. De ukelele verrast me in positieve zin. Barbecue Bob nam in 1930 als eerste 'Atlanta Moan'op. Het nummer werd meerdere keren gecoverd en ook deze song weet Hal een fris geluid te geven, door het iets sneller te spelen en door zijn enorm sterk werk op de vier snaren van zijn ukelele. In het vlotte 'Automobile' speelt Manitoba zelfs trompet met zijn stem. De Canadees blijft pareltjes uit de eerste helft van de twintigste eeuw in een modern jasje steken. Zo brengt hij met heel zijn hart en ziel 'Baby, Please Don't Go' van Joe Williams, 'Let The Mermaids Flirt With Me' van Mississippi John Hurt en 'Sweet Home Chicago' van Robert Johnson. Ook 'St. James Infirmary', een Amerikaans volksliedje van uit die tijd krijgt een mooie update. Met het erg mooie 'Evangeline Blues' en het vlotte en grappige 'Learned Pigs & Fireproof Women' staan er ook twee eigen nummers op de eerste cd.

 

 

 

 

De tweede cd opent met een oude traditional gospel song 'Ain’t No Grave’, dat stamt uit het begin van de twintigste eeuw en werd vooral bekend in de versie van Johnny Cash. Het nummer wordt met veel emotie en klagende stem gezongen door Manibota. Voor de covers blijft Manibota Hal in dezelfde vijver vissen, namelijk de eerste helft van de twintigste eeuw. Zo krijgen we ukelele versies van Bukka White zijn 'High Fever Blues', Robert Johnson zijn 'They're Red Hot', Howlin' Wolf zijn 'Built For Comfort' en het bluesnummer Key To The Highway' van Charlie Segar. Elke keer weet de Canadees de covers op een erg aangename wijze te brengen. Voor mij is 'Dig Me A Grave' één van de beste nummers op het album. Met verschroeiende blues riffs op de ukelele en zijn prachtige stem neemt Manitoba je vanaf de eerste seconde mee in zijn verhaal. Speciaal voor de verliefden in het publiek speelt Hal de lovesong 'Turn Out The Lights'. Ook Mississippi John Hurt zijn 'My Creole Belle' weet Manibota zich eigen te maken. Met zijn vloeiend vingerwerk op de ukelele en zijn zoete stem weet hij het nummer naar een hoger niveau te brengen. Het hypnotiserende ritme van 'Who Do You Love' van Bo Diddley is de eerste toegift, die weer op een uitstekende wijze wordt gebracht. Het is niet alleen de stem en de ukelele, maar ook de ritmische loops die erbij horen die van deze 'Who Do You Love' een topper maken. Afsluiten doet Manitoba Hal met een cover van BB King. Hal bewijst nogmaals zijn klasse op zijn vier snarig instrument tijdens zijn erg mooie versie van 'The Thrill Is Gone'. Wat deze Manitoba Hal brengt met zijn stem, de ukelele en wat loopings verdient respect. Het is zeker niet gemakkelijk om met zo weinig instrumentale mogelijkheden een publiek vierentwintig nummers te boeien. Aan de enthousiaste reacties van het publiek te horen is deze Canadese muzikant daar met onderscheiding in geslaagd. Hij bewijst in ieder geval dat de ukelele thuishoort in de bluesmuziek. (7/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

DETAIL ALBUM

 

Tracks:

Cd1:

Come On In My Kitchen

Way Down In The Whole

Atlanta Moan

Automobile

Baby, Please Don’t Go

Evangeline Blues

Dancing In The Moonlight

Let The Mermaids Flirt With Me

Sweet Home Chicago

St. James Infermary

My Babe

Learbed Pigs & Fireproof Women

 

?CD2:

Ain’t No Grave

Tastes Like Chicken

High Fever Blues

They’re Red Hot

Built For Comfort

Somebody On Your Bond

Key To The Highway

Dig Me A Grave

Turn Out The Lights

My Creole Belle

Who Do You Love

The Thrill Is Gone