NIGEL MACK - BACK IN STYLE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nigel Mack, geboren in Saskatoon en voormalig inwoner van Vancouver, woont sinds 2003 in Chicago, IL, de thuisstad van de blues. Nigel groeide op met muziek uit de jaren '60, met de bebopjazz en bigbands die uit de stereo van zijn vader kwamen. De locatie en universiteit van zijn geboorteplaats zorgden ervoor dat iedereen die door West-Canada toerde, daar speelde. De soorten artiesten waren gevarieerd en eclectisch: Muddy Waters, Count Basie, Duke Ellington en Stevie Ray Vaughan, om er maar een paar te noemen. De bluesexplosie in het midden van de jaren tachtig leidde tot een wekelijks optreden in 'Buds On Broadway’, met rondreizende bluesartiesten van over de hele wereld. Als gastheer van de zaterdagjamsessie ontmoette Nigel blueslegendes als Eddy Shaw, Phil Guy, Amos Garrett, Brent Parkin en Big Dave Maclean en trad hij op met blueslegendes die Nigel alleen van platen had gehoord en  waar hij opeens mee aan het jammen was. In het voorjaar van 1988 verhuisden Nigel en zijn band naar Vancouver. Met een grote bevolking, een druk nachtleven en een gematigd klimaat was Vancouver een geweldige plek om te zijn. Vanuit die basis aan de westkust bouwde Mack een sterke lokale aanhang op en toerde hij door West-Canada. In 1992 kreeg Nigel een telefoontje van de Chicago bluesbandleider Eddie Lusk die hem uitnodigde om op te treden tijdens het Chicago Blues Festival met The Professor’s Blues Revue. Nigel greep de kans en begon wraakzuchtig door de VS te toeren, waarbij hij in de komende tien jaar zeventien Amerikaanse / Canadese kust-tot-kusttours maakte. In 1996 werd Mack's eerste volledig originele cd 'High Price To Play' uitgebracht. Het oogstte lovende kritieken en een nominatie voor 'Best Blues/R&B Album' bij de 'West Coast Music Awards' in 1997. In 2001 volgde het tweede album 'Road Rage', een album dat eigenlijk een live album is dat bluesklassiekers met originele nummers en drie studiotracks combineert. Het bekroonde, geheel originele, 'Devil's Secrets', was de #1 Canadese blues-cd van 2012  in Canada op Galaxy Satellite radio (Canada's antwoord op Sirius/XM) en won een prijs van Chicago's Windy City Blues Society . Op 1 juni verscheen Mack's nieuwste album 'Back In Style', met daarop twaalf originele songs, die Nigel Mack helemaal alleen schreef of hielp schrijven. 

 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het opdwepende Chicago bluesnummer 'Travellin' Heavy'. Bassist Nick Fane en drummer Jeremiah Thomas zorgen voor de stuwende groove, waarop mondharmonicaspeler Nigel Mack en Hammondspeler Daryl Coutts hun instrumentale virtuositeit kunnen uitleven in een paar prachtige solo's. Nigel heeft een goede stem en zingt het nummer heel overtuigend. Het ritme gaat de hoogte in voor de stomende bluesrocker 'Highway 69', een bekende highway in de USA die al voor veel songwriters als inspiratiebron diende. Drummer Andrew 'Blaze' Thomas en bassist Vic Jackson vormen de ritmesectie in dit nummer. Verder horen we gitarist JR Wydra en toetsenist Brian James. Toch is de hoofdrol weggelegd voor Nigel Mack, die met vet en weergaloos slide werk het gehele nummer kleurt. Dat doet slidegitarist Nigel nog eens over in het Chicago bluesnummer 'Damn You Mr. Bluesman', waarin ook Hammondspeler Daryl Coutts weer schittert met zijn uitstekend spel op het Hammond B3. Het liefdesverhaal 'Cold Comfort' is een soulvolle bluessong. Nigel Mack haalt weer uitstekend uit met priemend gitaarspel en vet slidewerk. Toetsenvirtuoos Marty Sammon  schittert op het Hammond B3 en op de piano. Marty overleed in 2022 en 'Cold Comfort' zou het laatste nummer geweest zijn waarop hij meespeelde. 

 

 

 

 

 

 

 

Een heel ander liefdesverhaal horen we in het droevige 'Graveyard Gate'. Het is een door Neal O'Hara gedreven Hammond B3 Chicago bluesnummer. Deze uitstekende toetsenist zorgt ook voor het heldere pianowerk. Met jammerend mondharmonicawerk versterkt Nigel Mack de droeve sfeer nog. Andere instrumentale hoofdrollen zijn weggelegd voor trompettist Victor Garcia en saxofoniste Lise Gilly. In de heel dansbare titeltrack 'Back In Style' zingt Nigel dat hij tot op zijn sterfbed van vrouwen zal houden. Bassist Andre Howard en drummer Malcolm Banks zorgen voor de heerlijke groove. Nigel Mack haalt uit met erg knap solowerk op de gitaar en de mondharmonica. Dat hij een meester is in het slidewerk etaleert Nigel Mack andermaal in de dromerige, instrumentale ballade 'Redemption'. Er zitten heel wat Van Morrison invloeden in het vloeiende en soulvolle 'A Place To Call Home'. Met Hammondspeler Keith Brooks en pianist Sumito Ariyo Ariyoshi is er heel wat toetsenwerk aanwezig in dit aanstekelige nummer. De solo van pianist Sumito Ariyo Ariyoshi is een lust voor het oor. De blazerssectie, met saxofoniste Lise Gilly en trompettist Victor Garcia, blazen de juiste dosis soul in het nummer. Nigel Mack zingt het nummer op een fantastische wijze en ook met zijn uitstekend slide en snarenwerk op de gitaar zal Nigel weer heel wat muziekliefhebbers kunnen bekoren. Top nummer. 

 

 

 

 

 

 

 

Nigel Mack gaat solo op het akoestische 'Blues Enough For You', waarin hij het ritme aangeeft met de voeten. Nigel speelt hier met de bottleneck op de 1929 National Steel gitaar en laat fantastisch fingerpickin' werk horen op een akoestische Martin gitaar. Na de akoestische blues gaat Nigel Mack in rock modus met het aanstekelijke 'Shangri-La Girl', het verhaal over een meisje dat Nigel's aandacht trok toen hij ze zag spelen op haar saxofoon. Of dit meisje Lise Gilly was weet ik niet, maar zij doet in ieder geval enorm haar best tijdens 'Shangri-La Girl' om Nigel te imponeren met haar knap saxofoonwerk. Neal O'Hara schittert andermaal met begeesterend werk op de piano. Na het meisje met de saxofoon volgt het meisje met de rode trui, die jalapeño pepers aan het eten is in 'Jalapeño Peppers'. Het is een trager, meeslepend nummer met de slide gitaar van Nigel en de piano van Neal O'Hara in de instrumentale hoofdrollen. Nigel sluit zijn nieuwe album af met de vloeiende bluesrocker 'Just One Man'. Hij kruidt het gehele nummer met snedige gitaar riffs en zet zijn knappe instrumentale prestatie nog meer in de verf met een uitstekende snarensolo. Met 'Back In Style' heeft Nigel Mack weer een meer dan uitstekend album op de markt gebracht. 'Back In Style' bevat twaalf sterke nummers. Het is een album dat vanaf de eerste noot tot de laatste klank uitgestorven is boeiend blijft. 'Black In Style' is een aanrader voor elke muziekliefhebber. (9/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01.  Travellin’ Heavy

02.  Highway 69

03.  Damn You Mr Bluesman

04.  Cold Comfort

05.  Graveyard Gate

06.  Back ln Style

07.  Redemption

08.  A Place to Call Home

09.  Blues Enough For You

10.  Shangri-La Girl

11.  Jalapeño Peppers

12.  Just One Man

 

 

Nigel Mack: Zang, gitaar, slide gitaar (2,4,7,8,11), National steel gitaar (9), akoestische gitaar (9), mondharmonica, foot stomp (9)

Drums: Jeremiah Thomas (1), Andrew “Blaze” Thomas (2-5,7,8) – Malcolm Banks (6) – Roger Femali (10) – Larry Beers (11,12)

Bas: Nick Fane (1), Vic Jackson (2,7), Andre Howard (3-6,9,10), Darryl Wright (8,12)

Keys: Darryl Coutts: Hammond B3, piano (1,3,12), Hammond B3/bass pedals (7) - Brian James (2) – Sumito Ariyo Ariyoshi: piano (3,8) – Marty Sammon: Hammond B3, piano (4) – Neil O’Hara: piano, Hammond B3 (5,10-12) – Derwin Davis: piano, Fender Rhodes (6) – Keith Brooks: Hammond B3 (8)

JR Wydra: guitar (2,7,10,12)

Lise Gilly: Saxofoon (5,8,10)

Victor Garcia: Trompet (5,8)

Lise Gilly & Nigel Mack: horn arrangements