Het is niet alle dagen dat we indie uit Letland horen, maar met Carnival Youth hebben we meteen het beste in huis. In 2016 gingen ze op Eurosonic met de European Border Breakers-prijs lopen, en ondertussen zijn ze trouwe gasten bij top-dj Steve Lamacq in Engeland geworden of waren ze onlangs nog een onderdeel van de prestigieuze NME-night.

Propeller is hun tweede cd die gepaard gaat met een hele Europese toer (in België waren ze bijv. het voorprogramma van Andrew Bird in het Koninklijk Circus) waarmee de Letten hopen dat ze bij het indiepubliek wat meer naambekendheid verwerven.

Met een plaat als Propeller zou dat zeker moeten lukken, ofschoon de muziek niet altijd even origineel is, of dat een song als Iloveyous net iets te veel in experiment verdrinkt. Maar daar staat bijv. Surf tegenover, een heerlijk indiepopliedje dat niet vies is van The Kooks en gewoon gemaakt is om heerlijk luchtgitaar op te spelen.

Opener Connection Lost heeft wel wat van de Red Hot Chili Peppers, maar dan met meer electronica. Ondanks de flauwe lala-structuren is Flowers best een venijnige song, of is Seagulls On Bicycles (neen, vraag ons ook niet welke middelen ze hier voor hebben gebruikt) bijna perfect of heeft 1Q7/4 wel iets van Talking Heads.

Soms loopt het ook wel eens mis, Youth Is Gold klinkt net iets te veel als een Coldplay-afdankertje, maar voor de rest mag je Carnival Youth gewoon onderbrengen in de categorie van “indiebandjes om in het oog te houden”.