RAY FULLER AND THE BLUESROCKERS - LONG BLACK TRAIN

Album Review

Album: 
RAY FULLER AND THE BLUESROCKERS - LONG BLACK TRAIN
Artist: 
Ray Fuller And The Bluesrockers
Record Label: 
Azuretone
Style: 
Bluesrock, Rock
Date: 
13/09/2016
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
RAY FULLER AND THE BLUESROCKERS - LONG BLACK TRAIN
 
 
 
 
Toen hij acht werd kreeg Ray Fuller zijn eerste gitaar, een Gibson Melody Maker. De jonge kerel uit New Albany, Ohio was op jonge leeftijd onder de indruk van de Britse muzikale invasie, van bands zoals The Rolling Stones, The Yardbirds en The Animals. Het eerste blues album dat Fuller ooit hoorde was dat van John Mayall And The Bluesbreakers samen met Eric Clapton. De passie voor de blues werd verder gevoed toen Ray de oorspronkelijke grote blueslegendes zoals John Lee Hooker, Muddy Waters, BB King, Elmore James ontdekte. Vooral John Lee Hooker liet een grote indruk na op de jonge Ray Fuller. In 1974 werd The Ray Fuller Band opgericht en in 1978 werd het Ray Fuller And The Bluesrockers. Er verscheen in datzelfde jaar het titelloze debuut album en sindsdien heeft Ray nooit meer omgekeken. In de jaren tachtig en negentig was hij vrij populair en mocht hij voor een aantal iconische blues grootheden zoals Muddy Waters, John Lee Hooker, Stevie Ray Vaughan, Buddy Guy, Junior Wells en Albert Collins openen. Nadat hij voor Muddy Waters geopend had zei Muddy tegen iedereen het volgende over het slide werk van Ray: That was some hot slide boy! I could smell the smoke backstage! In 1989 verscheen het erg goede album 'Damn Guitars', dat in 1992 gevolgd werd door 'Ray Fuller And The Bluesrockers Live'. Deze twee albums waren top albums voor het label Rounder Records. In 1995 was het huwelijk van Ray Fuller ten einde, een scheiding volgde en de tournees werden even on hold gezet. Deze breuk inspireerde Roy tot het schrijven van enkele heel knappe nummers die te vinden zijn op het album 'Pealene' dat in 1997 verscheen. In 2009 huwde Ray opnieuw en dat gaf hem nieuwe moed en kracht. Met een nieuw management begon Ray zich voluit te concentreren op zijn passie voor de slide gitaar. Hij wilde een eigen stijl, die geïnspireerd was door Elmore James en Hound Dog Taylor. Dankzij zijn talent, zijn nieuwe focus en unieke stijl van 'Rocking Slide Guitar Blues' kon hij vrij vlug optreden op heel wat grote blues festivals in de USA en Canada. In 2013 tekent hij een contract met Blue Gate Media in Duitsland om te touren in Europa. Ray Fuller speelde als headliner in de wereld bekende club 'Buddy Guy'Legends' in Chicago. Er werd zelfs een live album opgenomen dat op 15 april 2014 verscheen en dat maar liefst zestien maanden in de RMR Blues And Rock Charts stond. De eerste Europese tour in oktober 2014, die hem in Duitsland, België, Nederland en Frankrijk bracht, kende een geweldig succes. Ray Was de laatste drie weken weer in Europa en de fans zullen hem zeker aan het werk gezien hebben in Goorblues in Gooreind en in de Banana Peel in Ruislede.
 
 
Op 13 september verscheen ook het album 'Long Black Train' bij het Azuretone label. Alle veertien songs werden door Ray Fuller geschreven. en het werd opgenomen in de Oranjudio Recording Studio in Columbus, Ohio. De opener 'Burn Me Up' heeft een opdwepend ritme en een knappe diepe baslijn. Ray op gitaar en Doc Malone op mondharmonica geven het nummer een extra imput. Drummer Darrell Jumper en bassist Myke Rock zorgen voor de dreigende groove in 'Devil's Den'. Ray Fuller blijft bij de duistere krachten van de duivel en de voodoo in 'Voodoo Mama' en 'Cold Day In Hell' waarin Doc Malone met de rauwe bluesharp erg sterk voor de dag komt en het kwade nog versterkt. Vooral 'Cold Day In Hell' kan erg bekoren. Met de rocker 'Hip Shakin' Mama' komt er meer tempo in het album en leeft Ray Fuller zich uit op zijn slide werk en ook Doc Malone draagt zijn steentje bij in deze knappe rocksong. Met de titeltrack 'Long Black Train' kiest Ray Fuller voor pure gitaar gedreven rock'n roll. In 'Louisiana Woman' dat bol staat met snedige gitaar riffs, zijn tevens Southern invloeden terug te vinden. Myke Rock zorgt met een knappe baslijn voor de uitstekende groove tijdens 'Let's Get Dirty'. Ray Fuller met een fijne solo en Doc Malone op de bluesharp voegen de nodige kruiden toe aan dit nummer. De swingende shuffle 'Somethin' Shakin'' nodigt uit om te dansen. Doc Malone schittert weer in dit nummer met uitstekend blaas en zuigwerk en Ray pakt verschroeiend uit met de bottleneck op de gitaar. De bluesharp klinkt zeurderig en Ray Fuller pakt erg sterk uit op de gitaar in 'Whiskey Drinkin' Woman'. De opdwepende ruige sound van de opener 'Burn Me Up' vinden we ook terug in 'Pipeline Blues' en de liefhebbers van de slide gitaar komen hier weer aan hun trekken. 'Evil On Your Mind ' is een shuffle met schitterende gitaar riffs en het begin van de afsluiter 'You've Got The Blues' doet denken aan 'Rocking All Over The World' van John Fogerty. Deze heerlijke rocker gaat zeker inslaan tijdens de live optredens van Ray Fuller. 'Long Black Train' is een aangenaam album zonder echte  positieve of negatieve uitschieters. (7/10)
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
 
 
TRACK LIST
1. BURN ME UP 3:05
2. DEVIL’S DEN 4:44
3. VOODOO MAMA 3:54
4. HIP SHAKIN’ MAMA 3:01
5. COLD DAY IN HELL 3:33
6. LONG BLACK TRAIN 2:58
7. LOUISIANA WOMAN 3:38
8. LET’S GET DIRTY 3:50
9. SOMETHING’ SHAKIN’ 3:11
10. NEW TATTOO 3:04
11. WHISKEY DRINKIN’ WOMAN 5:33
12. PIPELINE BLUES 4:07
13. EVIL ON YOUR MIND 3:34
14. YOU’VE GOT THE BLUES 2:46