RIK EMMETT & RESOLUTION 9 - RES 9

 

https://www.rikemmett.com/

 

https://www.facebook.com/rikemmettnetwork/

 

 

Richard Gordon Emmett werd op 10 juli 1953 geboren in Toronto, Canada. Hij was zanger, gitarist en mede oprichter van de Canadese rockband Triumph. Rik verliet Triumph in 1988 om aan een solo carrière te beginnen. Zijn eerste solo album 'Absolutely' verscheen in 1990 en werd een bescheiden hit dankzij de singles 'When A Hearts Break' en 'Saved By Love'. In die tijd schreef Rik Emmett ook voor het Guitar Player Magazine. Hoewel hij vooral bekend is als één van de beste rock gitaristen, heeft hij ook de techniek van de blues, jazz, klassiek en flamenco gitaar onder de knie. In 2005 ontving Rik de Canadese Smooth Award als beste gitarist van dat jaar. In 2007 verenigde hij zich terug met de voormalige Triumph leden Gil Moore en Mike Levine bij hun inductie in de Canadian Music Industry Hall Of Fame. Hetzelfde gebeurde in 2008 op de JUNO Awards en op de Canadese Music Hall of Fame van de Canadian Academy of Recording Arts and Sciences (CARAS). Hetzelfde jaar stonden ze alle drie ook nog live op het podium als Triumph, op een rockfestival in Zweden. Daarna besloten gitaristen Rik Emmett en Dave Dunlop om een akoestisch duo te vormen, onder de naam Strung-Out Troubadours, waarmee ze twee albums uitbrachten. In 2007 won het duo een Award als beste album en een Award als beste band/duo van het jaar op de Canadese Smooth Jazz Awards. Zowel Rik als Dave waren op dat evenement ook genomineerd als beste gitarist. Later veranderden ze hun naam in The Troubs en onder die naam brachten ze in 2009 en 2011 nog een album uit. Rik Emmett is altijd een bezige bij gebleven, want buiten de reeds voornoemde albums bracht hij in 2007 het album 'Airline', een prog rock project uit, in 2009 was er het album van het Latin/Mediterraan gitaartrio 'Trifecta' en in 2012 'Marco's Secret Songbook', een concept album met 15 tracks met een verhalend gesproken woord op symfonische underscore. Nog in 2012 bracht Rik een akoestisch album uit met allemaal nummers uit het Triumph repertoire.

 

 

Op 11 november verschijnt het nieuwe album van Rik Emmett. Samen met gitarist Dave Dunlop, drummer Paul Delong en bassist/toetsenist Steve Skingley heeft deze gitaarvirtuoos het album 'RES 9' opgenomen in de Metalworks Studios in Mississauga, Ontario. Meer bepaald de studios waar Emmett samen met bassist Mike Levine en drummer/zanger Gil Moore de meeste songs van Triumph opnamen. Gil Moore is trouwens eigenaar van deze studios. Met 'RES 9' maakt Rik Emmett een reis door zijn leven en het idee achter de songs is dat Rik tracht te achterhalen wie hij is en waarom hij doet wat hij doet. Het album bevat elf songs die allemaal door Rik Emmett geschreven zijn. Op het album zijn ook nog enkele gastmuzikanten te horen, maar daar vertel ik later meer over. Met een gedreven gitaar riff wordt het album 'RES 9' en de bluesrocker 'Stand Still' op gang getrokken. Drummer Paul Delong is uitdrukkelijk aanwezig met erg knap en gedreven slagwerk en de diepe baslijn Steve Skingley helpt zorgen voor de verwoestende groove die deze ritme sectie meteen oplegt. De verschroeiende en vlijmscherpe gitaarsolo past als gegoten in deze stevige rocker. Een opener die kan tellen. Dat Rik een rocker is in hart en nieren en dat hij zich in deze 'RES 9' regelmatig kan uitleven horen we nogmaals in melodieuze rocker 'Human Rage', waarin nog een derde gitarist komt meespelen. Alex Lifeson, gitarist van de Canadese prog rockband Rush levert met zijn twaalf snarige Rickenbacker een knappe bijdrage af naast het snarenwerk van Rik Emmett en Dave Dunlop. Met de rock ballade 'I Sing' duikt Rik terug het verleden in, want de invloeden van zijn periode met Triumph zijn hier duidelijk te horen. De zang in 'I Sing' wordt verzorgd door James Labrie, zanger van de progressieve metalband Dream Theater.

 

 

De backing vocals zorgen er samen met de stem van Rik voor dat de erg mooie ballade 'My Cathedral' je omarmt en je doet wegdromen. De melodieuze gitaar solo verstevigt dat gevoel nog meer. Het album blijft de rustige trage melodieuze weg bewandelen tijdens 'The Ghost Of Shadow Town'. Deze rock ballade heeft bluesy invloeden en het keyboard van Steve Skingley is zonder te domineren, wel constant aanwezig. De melodieuze vlijmscherpe gitaarsolo is ook hier weer erg boeiend. 'When You Were My Baby' doet spontaan aan Carlos Santana denken, het nummer heeft hetzelfde soort van ritme en gitaarklanken dat we bij Carlos regelmatig terug vinden. Met 'Heads Up' gaat Rik terug naar de rechttoe rechtaan uptempo rocksongs. Een ritme sectie die helemaal loss gaat en Rik en Dave zorgen met hun vlijmscherp gitaarwerk voor de kers op de taart. Voor de verwoestende bluesrock jam 'End Of The Line' worden de gastmuzikanten James Labrie en Alex Lifeson terug op gevist. James zingt het nummer vol overgave en het donderend slagwerk en beukende baslijnen zorgen voor een uitstekende omgeving waarin Rik, Dave en Alex, de drie schitterende gitaristen het duel met elkaar kunnen aangaan. Het levert een enorm sterk nummer op, dat je elke keer opnieuw wil beluisteren. 'End Of The Line' is de beste song op het album. De bonustrack en absolute afsluiter van 'RES 9' is 'Grand Parade' een ballade waaraan Gil Moore en Mike Levine meewerkten. Een soort van reünie van de originele bandleden van Triumph. Het is misschien een mooi souvenir voor de echte Triumph fans, maar deze ballade was voor mij echt niet nodig geweest. Het is het minste nummer op dit voor de rest uitstekend album. (8/10)

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

01. Stand Still

02. Human Race (feat. Alex Lifeson)

03. I Sing (feat. James LaBrie)

04. My Cathedral

05. The Ghost of Shadow Town

06. When You Were My Baby

07. Sweet Tooth

08. Heads Up

09. Rest of My Life

10. End of the Line (feat. Alex Lifeson & James LaBrie)

Bonus Track:

11. Grand Parade (feat. Gil Moore & Mike Levine)