THE STRONGMAN BLUES REMEDY - VOLUME 1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Juno Award winnaar Steve Strongman is een Canadese bluesartiest, die geboren werd in Kitchener, Ontario, maar die nu in het iets Oostelijker gelegen Hamilton woont. Strongman brak in 2012 door na de release van zijn album 'A Natural Fact', waarmee hij een Maple Blues Award won als beste album, beste songwriter en beste gitarist. In 2013 kreeg hij een Maple Juno Award voor het beste album van het jaar. In 2014 werd Steve Strongman driemaal genomineerd voor een Maple Blues Award (Gitarist, Electric Act en Entertainer of the Year). In 2015 ontving hij zijn tweede Maple Juno Award voor beste album met 'Let Me Prove It To You'. In 2019 werd Strongman verkozen tot beste gitarist voor de solo/duo categorie op de Internationale Blues Challenge in Memphis, TN. Zijn release 'Tired Of Talkin' uit 2019 kreeg niets anders dan lovende recensies. Naast het talent van Strongman als songwriter, gitarist en frontman is zijn vermogen om zijn publiek te betrekken bij elke liveshow zijn grootste troef. Door het wegvallen van optredens tijdens de Covid 19 pandemie kreeg Strongman een financiele klap te verwerken. Om dat verlies een beetje op te vangen begon hij online lessen te geven en de overige tijd besteedde hij aan het schrijven van nieuwe nummers. Het resultaat van dat schrijven verscheen op zeventien juli met het album 'The Strongman Blues Remedy Volume 1'. Het is het achtste album van Strongman en het eerste waarvan hij ook producer is. Er staan tien originele, door Steve Strongman geschreven songs op het album. Op een vijftal songs kreeg Steve hulp van andere songschrijvers zoals Rob Szabo, Dave King, Steve Marriner en Harrison Kennedy, die allemaal ook een instrumentale of vocale bijdrage leveren op het album.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de swingende rootsrocker 'Hard Luck', een nummer met een verhaal waarin heel wat luisteraars zichzelf  zullen herkennen. Drummer Dave King en bassist Steve Strongman zorgen voor de uitstekend swingende groove. Steve Strongman en Jesse O'Brien kleuren het nummer instrumentaal met lekker vet slidewerk en levendig toetsenwerk. Steve heeft een goede en aangename stem en zingt 'Hard Luck' met veel overtuiging. Prachtige en radiovriendelijke opener. Drummer Dave King, met strak slagwerk, en Steve Strongman, met een beukende baslijn, zorgen voor een stomende groove in de swampy bluesrocker 'Swanson', waarin Steve zingt dat iedereen antwoorden wil, maar dat niemand ze heeft. Het nummer is opgebouwd rond één sterke, steeds weerkerende riff en Steve Marriner speelt zich in een hoofdrol met opruiend mondharmonicaspel. Strongman schreef samen met Dawn Tyler Watson de stevige en sexy Southernrocker 'Fine Young Man'. Met haar hese rockstem maakt Dawn Tyler duidelijk dat ze een voorliefde heeft voor een sexy jonge minnaar, die een iets oudere vrouw waardeert om haar ervaring. Haar stem is uitermate geschikt om dit soort songs te zingen. Steve Strongman strooit het gehele nummer gretig rond met knappe gitaar riffjes en met een bitsige snarensolo zet hij de woorden van Dawn Tyler Watson nog wat kracht bij.

 

 

 

 

 

 

'I Don't Miss You' en 'I Like To Ride' worden gezongen door de soulvolle stem van Harrison Kennedy. 'I Don't Miss You' werd geschreven Strongman en Dave King en gaat over een man die zichzelf leugens wijsmaakt. Toetsenist Jesse O'Brien is het gehele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig. Hij draagt de melodie van 'I Don't Miss You'. Steve Strongman voorziet het nummer van melodieus gitaarwerk. Harrison Kennedy hielp meeschrijven aan de swingende bluesshuffle  'I Like To Ride'. Jesse O' Brien schittert op de piano en het orgel en ook Steve Strongman laat zich weer van zijn beste kant horen, met uitstekend bas, gitaar en mondharmonicawerk. De volgende vijf songs werden door Steve Strongman geschreven, te beginnen met de prachtige, emotionele Chicago bluesballade 'White Lightnin'', waarin Steve bekent dat hij nog steeds aan zijn ex denkt en dat de enige remedie om dat te stoppen het drinken van 'White Lightnin'' is. Jesse O'Brien schittert weer met uitstekend pianospel, maar toch gaat alle aandacht naar de fantastische en gevoelvolle snarensolo van Strongman. Met haar krachtige stem neemt Crystal Shawanda het vocale werk voor haar rekening in de stevige midtempo bluesrocker 'Tell Me I'm Wrong'. Ook in dit nummer etaleert Strongman zijn grote klasse als gitarist met uitstekende gitaar riffs en dito solo. 

 

 

 

 

 

 

De drie laatste songs worden door Steve Strongman gezongen. In 'Gettin' Stoned' klaagt Steve de politieke wereld aan. Het is een ragtime nummer, met een skiffle vibe. Steve zingt het nummer op een aangename en relaxte wijze en Alec Fraser zorgt voor de knappe baslijn. Met strak en dwingend slagwerk bepaalt Dave King het tempo van de stevige midtempo rocker 'True To Me'. Bassist Steve Strongman is met zijn diepe baslijn verantwoordelijk voor de pompende groove. Verder schittert Strongman met erg knap gitaarspel en opwindend mondharmonicawerk. In de vloeiende rocker 'Love Comin' Down' gaat Steve Strongman naar de dokter omdat hij problemen heeft om te slapen. Jesse O' Brien is het gehele nummer weer uitstekend aanwezig op de toetsen en halfweg het nummer haalt Steve kort maar krachtig uit op zijn sixstring. 'Love Comin' Down' is een mooie afsluiter van een prima, gevarieerd album. Steve Strongman is misschien nog niet zo'n bekende naam bij de muziekliefhebbers hier in Europa, maar daar kan met 'The Strongman Blues Remedy - Volume 1' misschien wel verandering in komen. Dit album zal zeker een breed publiek aanspreken. Je moet er zeker eens naar luisteren. (8/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

01. Hard Luck

02. Swansong

03. Fine Young Man

04. I Don't Miss You

05. I Like To Ride

06. White Lightnin'

07. Tell Me I'm Wrong

08. Gettin' Stoned

09. True To Me

10. Love Comin' Down

 

 

Steve Strongman: Zang, gitaar, mondharmonica, Bas op 1,2,3,5,7,9 en 10

Steve Marriner: Zang en mondharmonica op 2

Harrison Kennedy: Zang op 4 en 5

Dawn Tyler Watson: Zang op 3

Crystal Shawanda: Zang op 7

Dave King: Drums

Alec Fraser: Bas op 4,6 en 8

Jesse O'Brien: Toetsen