BEAUX GRIS GRIS & THE APOCALYPSE - DE PALLIETER - HERSELT 1 SEPTEMBER 2022 - Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
BEAUX GRIS GRIS & THE APOCALYPSE - DE PALLIETER - HERSELT 1 SEPTEMBER 2022 - Walter Vanheuckelom
Artist: 
Beaux Gris Gris & The Apocalypse
Date: 
01/09/2022
Venue: 
De Pallieter
Place: 
Herselt
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
BEAUX GRIS GRIS & THE APOCALYPSE - DE PALLIETER - HERSELT 1 SEPTEMBER 2022 - Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
 
 
 
Beaux Gris Gris & The Apocalypse waren nog eens in ons kleine landje. Ze maakten een tussenstop bij Hans van De Pallieter in Herselt voor ze verder reisden naar Nederland voor twee optredens. Het café van Hans was goedgevuld wanneer zangeres Greta Valenti, gitarist Robin Davey, toetseniste Emma Jonson, bassist Stephen Mildwater en drummer Alex Thomas rond half negen het podium opkwamen. Ze begonnen aan hun twee uur durend concert met hun lijflied 'Gris Gris', uit hun recentste album 'Good Times End Times'. Toetseniste Emma Jonson en gitarist Robin Davey pakten al meteen uit met uitstekend solowerk. Met het stevige 'Have Mercy' en het swingende 'Baby Was Rich' ging de band terug naar hun debuutalbum 'Love & Murder'. In 'Have Mercy' mocht Emma voor het eerst uitpakken met haar nieuwe instrument en in 'Baby Was Rich' haalde eerst Emma fors uit op de toetsen en even later deed Robin dat ook op zijn sixstring. 'Bungalow Paradise' was een zwoele en dromerige, jazzy getinte song. Drummer Alex Thomas beroerde zijn vellen met de borstels. Met een sublieme, iets ingetogen slide solo bewees Robin Davey andermaal zijn grote klasse als gitarist. Emma Jonson was het gehele nummer weer uitstekend aanwezig op haar keyboards. Met een steeds terugkerend drumpatroon begon Alex Thomas aan het soulvolle en ontspannen 'Alone'. Een schitterende Emma Jonson speelde zich andermaal in een hoofdrol op haar keyboards. Frontvrouw Greta Valenti liet horen dat ze een prachtige stem bezit, die een breed spectrum aan genres en stijlen aankan.
 
 
 
 
 
 
'Trouble Is Coming' was een bluesy song met een dreigende sound en zang. Met pittige riffs en sferische geluiden was gitarist Robin Davey heel bepalend in dit nummer. Met een rauwe en bitsige solo zette hij zelf de kroon op zijn knappe instrumentale prestatie. Verder was het genieten van de mooie baslijnen van Stephen Mildwater en de prachtige subtiele loopjes en knappe solo van toetseniste Emma Jonson op haar keyboards. Ook vocaal was dit weer een topnummer. Greta leefde zich volledig in het nummer in. Soms klonk de zangeres heel zacht en het andere moment schreeuwde ze het uit. Het werd een lange versie, die in de smaak viel van het publiek. Voor ze aan 'Watching The World Fall Down' begonnen zei Robin dat ze wat aan het nummer gesleuteld hadden. We kregen in Herselt een pop getinte versie van 'Watching The World Fall Down'. Het nummer had weelderige melodieën en een sterk refrein dat uitnodigde om mee te zingen. Met alleen de toetsen van Emma als begeleiding begon Greta aan de ballade 'Baby Baby'. Na een tijdje kwamen de andere instrumenten de sound versterken. Met een sublieme snarensolo plaatste Robin het orgelpunt op deze prachtige ballade. Tijdens 'Heartbreaker' verkenden Greta en Robin' samen elke vierkante meter van De Pallieter. Met opwindend slagwerk op zijn toms begon Alex Thomas aan het aanstekelijke 'Thrill Me'. Robin Davey pakte andermaal uit met een fantastische solo op zijn sixstring. Hij kreeg het ganse café stil met zijn knap en gevoelvol snarenwerk.
 
 
 
Voor foto's van het concert klik je op de link van mijn fotoalbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720301784682
 
 
 
'Cyclone' was een verschroeiende rocker met veel intens gitaarwerk, waarin wat gipsy invloeden werden verwerkt. Met een basintro trok Stephen Mildwater 'Is This The Blues' op gang. Stephen Mildwater was het gehele nummer aanwezig met het ratelend geluid van zijn de vibraslap, een percussie instrument. Greta vertelde het nummer meer dan dat ze het zong en ze vroeg zich meermaals af of dit wel de blues was. Echte blues was het naar mijn mening niet, wel eigen Beaux Gris Gris bluesrock, een genre met bluesrock als basis, maar met heel wat andere toegevoegde genres en elementen. Gitarist Robin Davey schitterde andermaal met uitstekende riffs en zijn snarensolo zal zeker heel wat gitaarliefhebbers in De Pallieter bekoord hebben. Met subtiele heldere klanken uit haar keyboards zorgde toetseniste Emma Jonson op de juiste momenten voor de zachte toets. Naar het einde toe haalde zij ook stevig uit op haar klavieren. 'Is This The Blues' kende een mooi, maar onverwacht einde. Net alsof je met de auto tegen een boom knalt, waarna alles plots stopt. 'Is This The Blues' was zeker één van de hoogtepunten van dit concert. Met 'Louisiana Good Ride' kregen we een midtempo swampy bluesrocker, waarin eerst Robin uithaalde met een vette snarensolo en daarna Emma al haar duivels ontbond op haar keyboards.
 
 
 
 
 
'Fill Me Up', was een opwindende en broeierige bluesrock song. Met energiek en dreunend slagwerk van Alex Thomas en een beukende baslijn van Stephen Mildwater kregen we een geweldige en opwindende groove. Greta Valenti heeft een prachtige stem en stak heel haar hart en ziel in haar vocale prestatie. Robin Davey haalde uit met een fantastisch mooie en verschroeiende gitaarsolo. Emma Jonson nam daarna over met prachtig en sprankelend toetsenwerk. Greta Valenti zat op de toog en plaatste Robin Davey nog meer in de spotlights door een een lichtarmatuur speciaal naar hem te richten. Met de ballade 'Don't Let The Bastards Drag You Down' kregen we een rustiger moment. Wanneer de band aan het funky getinte 'What's My Name' begon wisten we dat het concert naar zijn einde liep. Het catchy refrein met Oh La La Beaux Gris Gris werd massaal meegezongen door het enthousiaste publiek. De band kreeg een daverend applaus en het publiek kreeg daarvoor twee extra nummers in de plaats. Eerst was er de gevoelvolle ballade 'Lucid'. Er klonk veel emotie in de breekbare stem van Greta. De mooie baslijn van Stephen vormde het kloppend hart van 'Lucid'. Robin Davey wist in zijn gevoelvolle slide solo dezelfde breekbaarheid en emotie te leggen zoals Greta dat deed in haar stem. Naar het einde toe slaagden Greta met haar stem en Emma Jonson op toetsen er nog in om de spanning en de dramatiek nog wat op te vijzelen en dat leverde een schitterende lange outro op. Afgesloten werd er met het stevige 'I Wanna Make It'.
 
 
 
 
Verslag en foto's: Walter Vanheuckelom