The Bluesbones - Farstreet and guests Ben Poole and Stephen Wilkinson - Keeping The Blues Alive - Vlierden 11 december 2016 - Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
The Bluesbones - Farstreet and guests Ben Poole and Stephen Wilkinson - Keeping The Blues Alive - Vlierden 11 december 2016 - Walter Vanheuckelom
Artist: 
The Bluesbones - Farstreet and guests Ben Poole and Stephen Wilkinson
Date: 
11/12/2016
Venue: 
Zaal Thijssen
Place: 
Vlierden
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
THE BLUESBONES - FARSTREET AND GUESTS BEN POOLE AND STEPHEN WILKINSON - KEEPING THE BLUES ALIVE VLIERDEN 11 DECEMBER 2016
 
 
 
Dat ze er in Vlierden elke keer in slagen om er een feestje van te maken, had ik al dikwijls gehoord. Zondag elf december stond één van de beste Belgische bluesbands op het programma en dus besloten we om zelf eens een kijkje te gaan nemen in Zaal Thijssen te Vlierden. De sympathieke broers Theo en Martin Brouwers hebben samen met hun organisatie keeping the blues alive, bijna maandelijks een optreden in de mooie zaal Thijssen. Zondag was er een special voorzien met de Nederlandse band Farstreet en de Belgische Bluesbones. Om half drie in de namiddag begon het feestje dat tot half acht zou duren. Farstreet mocht dat feestje openen en gitarist Jasper Verstraaten, drummer Keith Pistorius en bassist Gerben Koolen lieten er geen gras over groeien. Dadelijk werd het gaspedaal ingedrukt voor een paar stevige bluesrockers met scheurend gitaarwerk van Jasper op de Gibson. De ritmesectie stond garant voor de stomende en stuwende groove waarop de frontman naar hartenlust zijn ding kon doen. De midtempo rocker 'I Want Spend More Time With You' kon erg bekoren en daar was het uitstekende solowerk van Jasper niet vreemd aan en ook de Rickenbacker bas klonk erg mooi. Wereldburger Stephen Wilkinson kwam na een paar nummers de Nederlandse band vervoegen en gaf het concert met 'Let The Good Times Roll' een grotere blues toets. Tijdens 'Big Boss Man' waren Stephen op bluesharp en Jasper op de Gibson de smaakmakers. Het viertal speelde een erg knappe versie van 'I'll Play The Blues For You', waarin Jasper liet horen dat het niet altijd scheurend gitaarwerk moest zijn, maar dat hij ook een fijne vlijmscherpe solo uit zijn vingers kan toveren. Nieuwkomer Gerben Koolen mocht tijdens deze ballade in de schijnwerper met een knappe bas solo op de Rickenbacker en kreeg daarmee vlot de handen van het publiek op elkaar. Met de Cream cover 'Sunshine Of Your Love' en de verschroeiende Jimi Hendrix cover 'Foxy Lady' steeg het enthousiasme en de temperatuur in Zaal Thijssen nog meer. Stephen Wilkinson voelde zich dadelijk in zijn sas als zanger en frontman en genoot met volle teugen, tevens wist hij zijn enthousiasme goed over te brengen naar het publiek. Daarna werd wat gas teruggenomen voor de stevige blues ballade 'The Same Thing Happens Again'. Het concert van Farstreet en Stephen Wilkinson werd afgesloten met de Gary Moore Cover 'Parisienne Walkways' waarin Jasper zich weer van zijn beste kant liet horen en daarmee bewees dat hij een uitstekend gitarist is. Vooraan op het podium stond Stephen's wasbord en dat had nog geen dienst gedaan, maar de Amerikaan kreeg toch de gelegenheid om als one man band zijn ding te doen. Eerst was er een lang (waar of niet waar) verhaal over zijn ex vrouw en de scheiding en daarna begon hij solo met zijn bluesharp, wasbord en de percussie instrumenten die aan het bord hingen aan ‘Mojo’. Het publiek genoot met volle teugen van deze Amerikaanse zanger en multi instrumentalist.
 
 

 
Na een korte pauze was het tijd voor The Bluesbones, de band die dit jaar de Belgische Blues Challenge won en die al een paar jaar tot de top in de Belgische blues/bluesrock bands behoort. Ze openen hun optreden met 'Saved By The Blues', keigoede blues gekruid met een flinke dosis funk. De ritme sectie met Geert op bas en nieuwe drummer Koen Mertens zorgden voor de fantastische groove en toetsenist Edwin Risbourg zorgde voor een eerste warme en pittige solo op het Hammond. Een nummer dat je vanaf de eerste seconde vast pakt en niet meer los laat. Met 'The End' werd het iets steviger en daar zorgde vooral bassist Geert Boeckx voor. Weer was er een hoofdrol weggelegd voor Edwin op de toetsen, maar ook Stef Paglia haalde hier voor het eerst erg fel uit. Frontman Nico blonk weer uit met zijn geweldige stem en zijn inlevingsvermogen wanneer zijn bandleden aan het instrumentale gedeelte bezig waren. Met 'I Try' heeft het vijftal de perfecte opvolger voor het sublieme 'Believe Me'. Deze slowblues boeide vanaf de eerste seconde tot de laatste noot was uitgestorven. De stem van Nico is gemaakt voor dit soort nummers en wat Stef uit zijn gitaar toverde is werkelijk fenomenaal. Ik ga daar geen verdere woorden aan verspillen, want woorden zullen altijd te klein zijn. In zijn snarenwerk zat alles, inlevingsvermogen, gevoel, dramatiek, techniek en talent. Niemand bleef onberoerd bij dit magistraal vingerwerk van Stef. In het erg swingende en heel dansbare 'Riding Out' waren er een paar dames, die de beentjes uitsmeten en ook Theo Brouwers kon moeilijk stil blijven staan bij deze aanstekelige muziek. Edwin effende met een solo op zijn toetsen de weg voor snel vingerwerk van Stef. In het swampy klinkende 'Moonshine' maakte het publiek ook kennis met het uitstekende slide werk van de benjamin van The Bluesbones. Drummer Koen Mertens gaf zijn medemuzikanten geen rust, want de laatste noot van 'Moonshine' was nog niet uitgestorven of hij gaf met de basdrum de groove aan voor 'Find Me A Woman'. Natuurlijk mocht deze single uit hun recentste studio album niet ontbreken. Heerlijke country blues met knap ritmisch slagwerk van Koen op de rand van zijn snare drum en gedreven, rauw slide werk van Stef. Ondertussen maakte Nico, met die prachtige stem van hem, allerlei beloftes aan de vrouw van zijn dromen. Het meer dan dertien minuten, maar geen seconde vervelende 'She’s Got The Devil In Me' was het volgende nummer op de setlist. Ondanks het feit dat dit Davis & Kimborough nummer al zoveel
maal gecoverd is blijft de versie van The BluesBones behoren tot één van de meest boeiende die we van deze klassieker al gehoord hebben. De wijze waarop toetsenist Edwin Risbourg de toetsen van zijn Hammond beroerde getuigde van grote klasse en naar het einde toe pakte Nico geweldig uit met die fantastische strot van hem.
 
 

 
 
De nieuwe arrangementen van 'Voodoo Guitar' lijken elke keer dat ik The Bluesbones hoor beter te worden. De Hammond klanken droegen het nummer en Stef Paglia bespeelde met geweldig veel gevoel en met heel veel intensiteit de snaren van zijn Strat. Het gaspedaal werd daarna ingedrukt voor het uptempo nummer 'No Good For Me'. 'Runaway' kende een rustig instrumentaal begin. Het had een vertellende zangpartij en de song werd zorgvuldig en erg goed opgebouwd. De ritme sectie vertraagde het ritme en Stef begon subtiel aan wat een Jimi Hendrix achtige solo zou worden. Nog een paar maal werd er een knappe sfeer wisseling in het nummer gelast, maar steeds imponeerde Stef Paglia met zijn fenomenaal gitaarwerk. Farstreet had een vooraf aangekondigde gast bij in de persoon van Stephen Wilkinson, dus wilden The Bluesbones niet achterblijven. Met Ben Poole hadden ze ook een grote verrassing meegebracht. Voor 'Whiskey Drinking Woman', een nummer dat Nico voor zijn vrouw schreef, kregen we twee getalenteerde gitaristen op het podium. Stef met de Fender Stratocaster en Ben met een Telecaster. Ben kreeg als eerste de kans om uit te pakken met een zinderende solo op de Tele en wie Ben Poole kent weet dat hij één van de talentrijkste gitaristen is van de UK. Daarna was het de beurt aan Stef, die natuurlijk niet wilde onderdoen voor zijn Britse collega en dat haalde het beste in Stef naar boven. Uiteindelijk leverde deze knappe versie van 'Whiskey Drinking Woman' nog een waanzinnig duel op tussen deze twee schitterende gitaristen op. Meteen het einde van het concert, maar dat was zonder het publiek gerekend dat duidelijk meer wilde en natuurlijk wilden The Bluesbones het publiek meer geven. Nu was het Jasper Verstraaten die op zijn Gibson The Bluesbones kwam versterken tijdens het stomende 'Highway Man'. Eerst pakte Jasper knap uit op zijn zwarte Gibson, daarna zorgde Nico er voor dat het publiek de gelegenheid kreeg om mee te zingen en de aanwezigen lieten zich niet pramen en gingen voluit op dat aanbod in. Daarna waren het weer de gitaarliefhebbers die aan bod kwamen, want ondertussen was Ben Poole ook terug op het podium gekomen en met drie gitaristen die om beurt voor een waanzinnige solo zorgden kon het feestje niet meer kapot. Onder aan het podium stonden Stephen Wilkinson en Keith Pistorius ook ongeduldig te wachten om The Bluesbones te komen vervoegen tijdens deze waanzinnige jam sessie.
 
 

 
 
Stephen nam dadelijk de micro voor een duet met Nico en ze maakten samen met de twee drummers, drie gitaristen, bassist en toetsenist een feestje met een verschroeiende versie van 'Mustang Sally'. Stephen nam als een volleerd dirigent het heft in handen en dirigeerde wie aan beurt was voor een solo en dat leverde meermaals vuurwerk op. Zeker tussen de drie gitaristen die zorgden voor vlammend en uitzinnig snarenwerk, maar ook bassist Geert Boeckx wist met zijn bas solo en danspasjes het publiek te bekoren. Edwin Risbourg liet zijn vingers met erg veel gevoel over het toetsenbord glijden tijdens zijn solo en de twee drummers mochten natuurlijk niet achterblijven en ook zij lieten horen wat zij in huis hadden tijdens een knappe synchrone drum solo. Gangmaker Stephen Wilkinson breide James Brown zijn 'Sexmachine' naadloos aan 'Mustang Sally' en weer was het negental op het podium weg voor een lange jam met ontelbare solo's, waarin elke muzikant zijn kunnen mocht en kon tonen en wees maar zeker dat ze gretig waren. Er volgde nog een uitstekende versie van 'Save Your Moneymaker' en het door Wilkinson geschreven '747'. Na twee uur en vijfenveertig minuten stopte het concert van The Bluesbones. Het publiek was dolgelukkig na dit waanzinnig spektakel. Keeping The Blues Alive in Vlierden, kan weer een top concert aan hun lange lijstje toevoegen. Bedankt dat ik op dit feestje, waar nog lang zal over gesproken worden mocht bijzijn.
 
 
 
Verslag, foto's en filmpjes : Walter Vanheuckelom
 
BluesBones (BEL) Feat, Ben Poole (UK)Jasper Verstraten(NL)#9