DAVID RONALDO AND THE DICE - CD RELEASE 'TUNES FOR A DIME' - GC MENA - ROTSELAAR 27 JANUARI 2023 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Met hun derde album in vier jaar tijd is David Ronaldo And The Dice in een paar jaar tijd een begrip geworden in de Belgische roots, blues en Americana wereld. Vrijdagavond 27 januari stelden David Ronaldo, Charly Verbinnen, Dirk Lekenne, Marco Epis en Tim Van Passel hun derde album 'Tunes For A Dime' voor in het GC Mena in Rotselaar. Backing zangeres Lesley Verbeeck kwam het quintet nog versterken. Er was heel wat volk opgedaagd op deze CD release party. De gitaarliefhebbers onder hen waren zeker in hun nopjes want er stonden maar eventjes dertien gitaren, een banjo en een Lapsteel gitaar op het podium, waaronder een aantal Gretsch gitaren, maar ook Fenders en Gibsons. Elke song zou van deze perfectionisten zijn eigen klankkleur krijgen. Iets voor negen begonnen David Ronaldo And The Dice aan hun lange set van zestien songs. Ze trapten af zoals ze dat op hun nieuwe album deden, namelijk met de vurige Southern rocker 'Wasted My Life'. Dit schitterende nummer riep herinneringen op aan de hoogdagen van The Allman Brothers. Drummer Marco Epis en bassist Tim Van Passel zorgden voor de stevige rock groove en David, Charly en Dirk zorgden voor de fantastische gitaarklanken. Zoals in de meeste nummers nam Dirk hier het slide werk voor zijn rekening, David speelde meestal ritme gitaar en Charly nam al de rest van het gitaarwerk voor zijn rekening. 

 

 

 

 

 

David en zijn muzikale kompanen bleven lekker verder rocken met 'Price On My Head', een nummer met ZZ Top invloeden dat David schreef over een ex. Eerst pakte Dirk uit met een vette slide solo, waarna Charly knap overnam op de gitaar. Er waren nog maar twee nummers gespeeld en het publiek was al helemaal mee met de jongens op het podium. Het gaspedaal bleef stevig ingedrukt voor de stomende rocker 'Laid-Back & Easy', waarin Dirk en Charly andermaal hun instrumentale klasse op de gitaar demonstreerden. Lesley Verbeeck droeg haar steentje bij door haar prachtige backing vocals. Daarna was het tijd voor de emotionele titeltrack 'Tunes For A Dime'. Dirk Lekenne schreef dit ietwat trieste verhaal over een rock idool op leeftijd met een alcoholprobleem. David zong het nummer met de nodige emotie in zijn stem en de gitaarliefhebbers mochten weer genieten van het uitstekende en gevoelvolle gitaarwerk van Dirk en Charly. In de midtempo bluesrocker 'What Have You Really Done' vroeg David aan een vriend, die altijd achter zijn computerscherm zit, wat hij al gedaan had om de wereld te verbeteren. Dirk Lekenne liet de bottleneck andermaal veel gevoel over de snaren zijn sixstring glijden en drummer Marco Epis maakte hier knap gebruik van de koebel. 

 

 

 

 

 

 

Na vijf songs uit hun nieuwe album keerde de band met 'Midnight Sun' terug naar hun tweede album 'Shoot Them With Words', een countryrock ballade met heel wat Neil Young invloeden. Dirk Lekenne was hier heel bepalend met zijn wonderlijke Lapsteel klanken. Met het opwindende 'Fix It' nam de band ons mee naar de swampy bayous van Louisiana. Charly Verbinnen leverde knap werk af op de banjo. We staan allemaal als gekken in een rij te wachten op het einde van de wereld, zong David Ronaldo in de bluesrocker 'World's End Blues'. Instrumentaal kleurde David het nummer met knap blaas en zuigwerk op de mondharmonica. Bassist Tim Van Passel en drummer Marco Epis zorgden voor de mooie, stuwende groove en Dirk en Charly bleven imponeren op hun gitaren. Met het gevoelvol gitaarwerk trok Charly het bluesy 'Refugee Blues' uit hun eerste album 'Citizen Of The World' op gang. Vanaf de eerste tonen van de boogierocker 'Substance Boogie' begonnen op de voorste rijen de eerste mensen te dansen. Het nummer vormde een groot contrast met de emotionele ballade 'Shadows Walking', dat door Dirk en Charly voorzien werd van dromerige en hemelse gitaarklanken. Dat Neil Young één van de grote voorbeelden van David Ronaldo And The Dice is hoorden we andermaal in een lange versie van 'Hunted Man (Part 1 & 2). Het nummer speelde zich af in een dreigende sfeer en de priemende snarensolo van Charly ging door merg en been. In het tweede instrumentale gedeelte was het vooral Dirk Lekenne die schitterde met vet en hoogstaand slidewerk.

 

 

 

 

Voor meer foto's van David Ronaldo And The Dice in het GC Mena in Rotselaar klik je op de link van mijn fotoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720305577677

 

 

 

 

Er stonden weinig covers op de setlist, de klassieker 'One Way Out' vormde een uitzondering. Deze verschroeiende en stompende rocker werd geschreven door Willie Dixon en in het begin van de jaren zestig uitgebracht door zowel Sonny Boy Williamson als door Elmore James. Tien jaar later scoorden The Allman Brothers nogmaals met dit uitstekende nummer, dat opgebouwd is rond een sterke, steeds weerkerende riff. Marco Epis die al gans de avond op een hoog niveau zijn slaginstrumenten bespeelde, kreeg zijn moment in de spotlights met een erg knappe solo. Tot slot  volgde er ook nog een kort, maar fantasischh gesprek tussen de gitaren van Charly en Dirk. Zelfs van een beetje funk waren de vijf heren op het podium niet vies. Het verschroeiende 'Short Fuse' en het opwindende 'Burned Up My Love' waren het resultaat. In dat laatste nummer werd 'Get Ready', de wereldhit van Rare Earth verwerkt. Om te eindigen koos de band voor een lange versie van The Allmann Brothers klassieker 'Whipping Post', met een duel tussen de gitaren van Dirk en Charly als hoogtepunt. Onder daverend applaus verdween de band van het podium. 

 

 

 

 

 

 

Het duurde niet lang of ze verschenen weer op het podium voor een tweetal bisnummers. Het eerste 'Almost Cut My Hair' werd gespeeld als eerbetoon aan de enkele dagen geleden overleden David Crosby. David schreef het nummer dat in 1971 verscheen als single van Crosby, Stills, Nash & Young. Voor de afsluiter werd gekozen voor 'Down By The River' van Neil Young And Crazy Horse. Ook in deze twee covers etaleerden de muzikanten van David Ronaldo And The Dice hun enorme instrumentale klasse. Na het optreden zag ik veel stralende gezichten en dat is altijd een teken dat het een prima concert was. De conclusie is dat 'Tunes For A Dime' een meer dan uitstekend album is en dat David Ronaldo And The Dice een fantastische band is. Hopelijk mogen we deze vijf heren nog dikwijls op een podium zien en horen.  

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpje: Walter Vanheuckelom