EAMONN MCCORMACK - SPIRIT OF 66 - VERVIERS - 19 APRIL 2023 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Begin februari bracht de Ierse bluesrock muzikant Eamonn McCormack een nieuw album uit. Hij is nu op tournee om dat album te promoten. Muziekkenner Francis Geron wist Eamonn als enige te strikken voor een concert in België. Voor mij was dat een heel goede reden om andermaal de taalgrens over te steken en naar Verviers te rijden. In de twee en half uur durende show kwamen al de nummers uit Eamonns nieuwe album aan bod. Rond half negen begonnen Eamonn, drummer Matthias Nitsch en bassist Edgar Karg aan het concert met de bluesrocker 'From Town To Town', waarin veel Rory Gallagher invloeden te vinden waren, namelijk dezelfde stomende, opwindende groove die gekruid werd met vlijmscherpe gitaar riffs. In de stevige midtempo bluesrocker 'Gypsy Woman' zong Eamonn dat geen dokter of remedie zijn probleem kan oplossen, dat alleen de zigeuner vrouw hem kan redden Met strak en dwingend slagwerk zorgde Matthias Nitsch samen met de zwaar pompende baslijn van Edgar Karg voor een uitstekende groove. Andermaal haalde de Ierse gitaarvirtuoos vlijmscherp en verschroeiend uit op zijn sixstring. Het eerste nummer uit het nieuwe album was het zwaar pompende 'Geronimo', een song die het verhaal vertelde van de grote krijger 'Geronimo', opperhoofd van The Native Chiricahua Apache. De grote krijger en medicijnman werd een gebroken man nadat zijn moeder werd afgeslacht, hij zijn vrouw verloor en zijn drie kinderen werden vermoord door het Mexicaans leger. Hoewel hij gebroken was hield deze man van eer nog steeds zijn woord. Er hing een psychedelische sfeer in het nummer en het snedige gitaarwerk van Eamonn was weer van uitstekende kwaliteit en versterkte de woorden van McCormack nog.

 

 

 

 

 

 

Rory Gallagher en Eamonn waren niet alleen landgenoten en gitaristen. Ze waren ook dikke vrienden die meer dan regelmatig samen speelden. Als eerbetoon aan Rory speelt Eamonn tijdens zijn concerten steeds een aantal songs van deze Ierse bluesrock legende. De eerste Rory song was het fantastische 'Calling Card', een nummer dat door Eamonn werd geschreven en opgenomen door Rory. Eamonn bewees op zijn Fender Stratocaster dat hij over dezelfde gitaar vaardigheden beschikt als zijn overleden vriend en collega. In de emotionele, meeslepende ballade 'Angel Of Love' deelde Eamonn McCormack met de muziekliefhebbers in Spirit Of 66  zijn angst voor een kernoorlog. In plaats van dat iemand vroeg of laat op die knop duwt zou het beter zijn om elkaar lief te hebben en te respecteren voegde hij er nog aan toe. Instrumentaal wist Eamonn andermaal te imponeren met een fantastische melodieuze snarensolo. Laat ons samen met Eamonn hopen dat deze positieve boodschap niet in dovemans oren vallen. In dit nummer uit het nieuwe album bediende bassist Edgar Karg met zijn voeten een soort van voet orgel. Edgar bespeelde dit kleine instrument tijdens de meeste nummers uit het nieuwe album. De Southern getinte bluesrocker 'Lady Lindy' was een eerbetoon aan pilote Amelia Earhart, die in januari 1935 als eerste persoon solo de Grote Oceaan overvloog, maar ze werd vooral bekend doordat ze als eerste vrouw in 1932 als piloot de Atlantische Oceaan overstak. Die tocht legde ze eveneens solo af.  Eamonn zong 'Lady Lindy' met veel overtuiging en passie en hij strooide het gehele nummer gretig rond met pittige gitaarriffs. Met een lekkere en pittige basintro trok bassist Edgar Karg de scheurende boogie bluesrocker 'Rock'n Roll Boogie Shoes' op gang. Drummer Matthias Nitsch en bassist Edgar Karg zorgden veen verschroeiende rock groove. In deze vrolijke rock'n roll song etaleerde Eamonn McCormack zijn klasse als gitarist met een langdurig scheurende snarensolo op zijn Ephiphone.

 

 

 

 

 

 

 

In het dreigende en donkere 'Living Hell' nam Eamonn zowel de drug cartels, corrupte politiekers en bankiers, als generaals en advocaten op de korrel. Deze mensen zijn verantwoordelijk voor en profiteren van de massa vernietigingswapens, kindsoldaten, oorlogen, corrupte wapenhandel, straatbendes en de verslaafde junkies. Eamonn zong het nummer met veel emotie en boosheid in zijn stem. Zijn snijdend en splijtend gitaarwerk versterkte de woede en het onbegrip van Eamonn nog meer. Het prachtige slow blues nummer 'A Night In The Life Of An Old Blues Singer' werd niet geschreven door Eamonn, maar wel door zijn goede Ierse vriend Philip Lynott, de drijvende kracht achter Thin Lizzy, die in 1986 overleed. Wanneer de gitaar het overnam van de stem werd deze song nog mooier. McCormack bewees hier nog eens dat hij een begenadigd gitarist is. Daarna werd het gaspedaal weer volledig ingedrukt voor de bluesrocker 'Lousy Day'. Eamonn nam in dit nummer de tijd om zijn instrumentale vaardigheden te etaleren door tussen het publiek te wandelen en te spelen. Het werd funky in de rocker 'Social Media Blues', waarin McCormack op een ietwat humoristische wijze toegaf dat hij verslaaft is aan zijn smartphone en aan de sociale media. 'Social Media Blues' had naar het einde toe een knappe sfeer en ritmewisseling en dat gaf het nummer nog meer cachet. Het is ook een song waarin de sterkte van dit trio volledig tot zijn recht kwam. Tijdens 'Heal My Faith' viel op dat Eamonn goed geluisterd heeft naar Jimi Hendrix en Rory Gallagher. Drummer Matthias Nitsch en bassist Edgar Karch bewezen nogmaals dat ze een stevige, krachtige en betrouwbare ritmesectie zijn. Eamonn kruidde het nummer met vet en puik gitaarwerk. 

 

 

 

 

 

 

 

Edgar en Matthias mochten even gaan rusten, terwijl Eamonn vooraan op de rand van het podium kwam zitten met zijn twaalfsnarige akoestische gitaar en zijn mondharmonica. Het rustigere en intiemere, akoestische 'Living In The Now' was een persoonlijk nummer waarin Eamonn iedereen aanraadde om in het nu, het huidige moment te leven. Eamonn zong deze akoestische nummers zonder versterking. Dat deed hij ook tijdens de de mooie ballade 'The Magic Of Slieve League'. Met alleen zijn stem, zijn uitstekend vingerwerk op zijn twaalfsnarige akoestische gitaar en zijn ingetogen mondharmonica spel wist Eamonn zijn verhaal over 'Sliabh Liag' op een prachtige wijze te brengen. Volgens Eamonn bevatte 'Sliabh Liag', dat gelegen is in het zuidwesten van Donegal, een prachtige kustroute en heeft het de hoogste zeekliffen van Ierland. Daarna volgde nog een kort instrumentaal akoestisch nummer. Met zijn pakkende verhalen neemt Eamonn McCormack de luisteraar mee in een rollercoaster van emoties. Hij weet het publiek te raken wanneer hij zijn ziel en gevoelens bloot geeft in zijn songs. Een goed voorbeeld is 'The Great Famine', een nummer over de grote hongersnood van 1845 tot 1850 in Ierland. Er stierven meer dan één miljoen Ieren aan deze hongersnood en Eamonn vraagt zich in 'The Great Famine' af waarom deze mensen moesten sterven. 'The Great Famine' begon met de stem en de akoestische gitaar van Eamonn. Je hoorde veel pijn, onbegrip en onmacht in de stem van McCormack. Halfweg veranderde de sfeer in het nummer en werd het een bluesrocker met veel boosheid in de stem van Eammon en met zijn fantastische, priemende elektrische gitaar solo wist de Ierse gitarist je net zo diep te raken als met zijn woorden. 

 

 

 

 

 

 

 

'Cold Cold Heart' was een swingende blues shuffle, met heel wat Stevie Ray Vaughan invloeden. Eamonn McCarmack kruidde het gehele nummer met priemend en verschroeiend gitaarwerk. Met het stevig groovende 'Falsely Accused' kregen we de tweede Rory Gallagher cover van de avond. De liefhebbers van vet slidewerk kwamen hier aan hun trekken. In de stomende rocker 'With No Way Out' trok het stevige power trio alle registers open. Beukend slagwerk, een pompende baslijn en verschroeiend gitaarwerk waren de ingrediënten van deze spetterende 'With No Way Out', die heel wat invloeden had van Rory Gallagher zijn 'Shadow Play'. Het catchy refrein was nog een extra troef. Er werd gas terug genomen voor de melodieuze ballade 'Letter To My Son', waarin Eamonn in een brief levenslessen meedeelt aan zijn bijna zesjarige zoon. In zijn brief waarschuwt hij de jongen voor de verleiding van hebzucht, gebrek aan respect en voor haat. Om iedereen met respect te behandelen en veel meer te geven dan je neemt. Hij laat zijn zoon ook weten dat zijn liefde voor hem onvoorwaardelijk is en dat hij altijd op zijn vader kan rekenen. Tenslotte vertelt Eamonn aan zijn zoon dat er niets mis is met fouten maken, zolang je er maar van leert. Het prachtige en melodieuze gitaarwerk van Eamonn was een lust voor het oor.  

 

 

 

 

For more pictures of Eamonn McCormack at Spirit of 66 - Verviers click on the link of my photoalbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720307657669

 

 

 

 

Daarna ging het tempo terug de hoogte in voor 'Hats Off To Lemmy', waarin Eamonn hulde brengt aan Ian Fraser Kilmister, beter bekend als Lemmy, frontman van Motorhead. Volgens Eamonn is Lemmy de meest aurhentieke rocker die ooit bestaan heeft. Lemmy speelde geen spel, hij was vierentwintig uren op vierentwintig, zeven dagen op zeven de rocker met zijn rauwe uiterlijk en stem, de cultheld die verslaafd was aan Jack Daniels en speed. Bassist Edgar Karg en drummer Matthias Nitsch zorgden andermaal voor een stevige rock groove en McCormack ging weer fel te keer op zijn sixstring. Met de aanstekelige rocker 'That's Rock'n Roll' breiden Eamonn, Edgar en Matthias het perfecte verlengstuk aan ' Hats Off To Lemmy'. De finale was duidelijk ingezet. In dit knap uptempo nummer kwamen nogmaals de uitstekende vaardigheden van Eamonn als gitarist tot hun recht. Het trio  bleef lekker verder rocken in de bikersong 'South Dakota Bound', een heerlijk nummer dat nog aan aantrekkelijkheid wint als men de volumeknop nog wat meer naar rechts draait. Het concert werd afgesloten met een spetterende versie van Rory Gallagher's 'Shadow Play'. Onder een luid applaus vertrok het trio backstage. Even later waren ze er terug met nog meer rock'n roll. Met 'Moving On' slingerde de band ons terug naar de golden sixties en ook met 'Johnny B. Goode' van Chuck Berry bleef het trio in deze gouden muziekperiode hangen. Na tweeënhalf uur kwam er einde aan dit uitstekende concert. 

 

 

 

 

 

Verslag en foto's: Walter Vanheuckelom