ELLY & RIKKERT – GC DE MARKTHALLEN – HERK DE STAD 10 DECEMBER 2016

 

 

Het Nederlandse kleinkunst duo Elly & Rikkert waren zaterdagavond 10 december te gast in het GC De Markthallen met hun programma 'Altijd Onderweg'. Dat de Nederlandstalige kleinkunst nog steeds leeft en dat Elly & Rikkert na al die jaren nog steeds populair zijn bewees de uitverkochte zaal in De Markthallen. Het kleinkunst koppel had hun vaste muzikanten Jan Borger op toetsen en accordeon en Dick Le Mair op drums en percussie meegebracht naar België. Het concert begon met het toepasselijke 'Na Al Die Jaren' en dat kan je wel letterlijk nemen, want ze zijn al meer dan vijftig jaar een koppel en muzikaal duo. Het duo had een paar verzoekjes van fans gekregen en organisator Jan Vliegen had naar 'Stilte' gevraagd en dat ingetogen nummer met heel mooie tekst wist vele aanwezigen te beroeren. Rikkert nam het voortouw bij 'Troost Mij', waarin Jan Borger met subtiel werk op de toetsen kon bekoren en de gevoelvolle percussie van Dick Le Mair was om van te smullen. Elly & Rikkert hadden voor het Belgische publiek nog een verrassing in petto. Ze hadden de zussen van Gemeren meegebracht. Hanna en Susanne zijn de zangeressen van de Nederlandse band Half A Mile en ze kwamen de backing vocals verzorgen en ze zouden later in het programma ook een paar eigen nummers mogen brengen. Tot dan waren er alleen nostalgische, iets oudere nummers geweest, maar met 'Onder Dezelfde Maan' werd er een  lied uit het nieuwe album 'In Het Voorbijgaan' gebracht. Elly schreef het nummer en nam ook de lead vocals voor haar rekening en het publiek hoorde een verliefde jonge dromerige Elly zingen. Meteen ontdekten ze ook de twee heel mooie stemmen van Hanna en Susanne. Rikkert vertelde dat Vlaams zo mooi klinkt en hij herinnerde zich dat hij op de GPS een Vlaamse vrouwenstem had ingesteld en hij hield ervan als ze ietwat erotisch zei: Ga rechtdoor op de rotonde. De remsporen op die rotonde zijn nog steeds te zien volgens de Nederlander. Na dit grapje begon heel de zaal in de handen te klappen en te zingen tijdens 'Een Huis Om In Te Schuilen'. De accordeon van Jan Borger paste perfect bij dit ambiance nummer.

 

 

 

‘Maestro’ is een eerbetoon aan Leonard Cohen. Het koppel was tweemaal op een concert van Cohen en waren zo onder de indruk, dat ze besloten om over die ervaring een nummer te schrijven. Hanna en Susanne zorgden voor de hemelse vocale intro, daarna nam Elly het van hen over. In het lied hoorde je het viertal regelmatig nummers van Leonard Cohen neuriën en het eindigde met 'Halleluja'. Daarna mochten de twee zussen eigen werk brengen en daar hadden ze Aart Lamerus op de akoestische gitaar voor meegebracht, waardoor de helft van Half A Mile op het podium stond in Herk De Stad. Het eerste nummer 'Taller' was erg kort, maar meteen viel de tweestemmigheid van de zussen op en het soort muziek dat ze brachten, namelijk country/folk met Keltische en Oosterse invloeden. Persoonlijk vond ik 'Dust To Dust', een lied dat gaat over muren afbreken, erg mooi. Het laatste nummer van deze twee nachtegalen was 'Perfect Little Garden', waarin Susanne ook nog de mandoline voor haar rekening nam. De nummers die Half A Mile bracht kwamen uit hun debuutalbum 'Roots'. Daarna was het weer tijd voor Elly & Rikkert. Dick Le Mair kwam vanachter zijn drumstel om vooraan op het podium met zijn djembe het ritme te verzorgen van 'Afrika'. Elly ging zo in het Afrikaanse ritme op dat ze er nog wat kirrende vrijheidskreten aan toevoegde. Met zijn subtiele vingerwerk op de toetsen hielp Jan Borger het ingetogen 'Altijd Jong' kleuren. Rikkert plaagde Elly een beetje omdat ze al vijftig jaar probeert om een liefdesliedje voor hem te schrijven. Hij begreep ook wel dat dit geen gemakkelijke opgave is en vond dat 'Bij Elkaar' toch wel erg goed gelukt was. Aan de manier waarop ze dit duet zongen hoorde en zag je dat beiden nog steeds bij elkaar horen. De eerste set werd ingetogen afgesloten met een nog steeds actueel onderwerp, namelijk 'Geef Ons Vrede'. Hanna en Susanne gaven het kleinkunst duo ook hier hun vocale steun.

 

 

 

Onder pauze had Elly weer heel wat verzoekjes gekregen, ze kon ze onmogelijk allemaal doen, maar ze wilde er wel een paar tussen uit pikken. Set twee begon met 'Alles Is Vrij', een oudje uit de hippie tijd, dat de tand der tijds blijft overwinnen. Dat zag je aan de spontane en enthousiaste reacties van het publiek. Rikkert had voor de gelegenheid de mandoline genomen en Jan Borger speelde de accordeon. Uit hun nieuwste album 'In Het Voorbijgaan' volgde 'De Zwaluw', het eerbetoon aan hun vriend en kleinkunstzanger Dimitri Van Toren. Ze zongen dit lied ook bij het afscheid van Dimitri en de stem van Rikkert is gemaakt om dit soort nummers te zingen. Dat het duo de Christelijke waarden hoog in het vaandel draagt weet elke muziekliefhebber wel en met 'Het Meisje Uit Nazareth' kwam ook dit aspect aan bod in Herk De Stad. Ook in het prachtige ‘Het Weggewaaide Hart’ heeft Rikkert het over God. De trieste en pakkende tekst ontstond volgens Rikkert op het moment dat hij zich verdiepte in de gedichten van de zeer religieuze Zuid- Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker. Voor mij is 'Het Weggewaaide Hart' één van de mooiste nummers op de nieuwste cd en Rikkert wist het nummer met erg veel gevoel te brengen. Elly en de zussen van Gemeren verzorgden de backing vocals en instrumentaal zorgden Jan en Dirk op de toetsen en de percussie voor de juiste sobere begeleiding. Daarna was het weer de beurt aan de zussen van Gemeren en Aart Lameris van Half A Mile om een paar nummers te brengen. Speciaal voor Elly brachten ze in het Latijn het 'Tweede Deel Van De Zevende Symfonie Van Beethoven'. Je kan van deze muziek houden of niet, maar dat Hanna en Susanne over twee geweldige stemmen beschikken, die bovendien heel erg bij elkaar passen, daar kan je niet over redetwisten.

 

 

 

 

In de muziek is het maar een kleine stap van Beethoven naar Michael Jackson en dat bewees het trio van Half A Mile met hun erg speciale versie van 'Billie Jean', die bij het publiek in de smaak viel. De mix van Country en folk met Keltische invloeden was goed te horen tijdens 'From This Valley'. Het trio kreeg tijdens deze song hulp van Jan Borger op toetsen en Dick Le Mair op drums en percussie en ook het publiek deed een flinke duit in het zakje met hun ritmisch handgeklap. Het ging naar het einde toe en dus namen Elly & Rikkert het roer weer over met 'Zusjes', een lied dat Elly schreef over de sterke band tussen zusters. Met het vloeiende 'Ik Ben Op Reis' werd er dadelijk weer ambiance gecreëerd. Voor het erg mooie 'Zeg De Wind' kwamen Hanna en Susanne nogmaals hun vocale steun verlenen. Voor hun laatste nummer 'Vallen En Opstaan' vroeg Elly een paar vrijwilligers op het podium. Jan Borger zorgde met de accordion voor de ideale begeleiding en de vrijwilligers, die bordjes moesten omdraaien kweten zich goed van hun taak. Wanneer Elly vroeg om het refrein mee te zingen, zong bijna het voltallige publiek luidkeels mee. Het vallen en opstaan ging iets moeilijker, maar dat was de schuld van de klapstoelen. Het publiek wilde duidelijk meer en met hun grote hit 'De Kauwgomballenboom' zorgden ze voor nog meer ambiance. Elly en Rikkert zorgden met hun kazoo's voor het speciale effect. Het publiek genoot van dit lied en stond recht mee te klappen en mee te zingen.

 

 

 

Verslag en foto’s: Agnes Celis en Walter Vanheuckelom

 

 

Fotoalbum Elly & Rikkert in Herk De Stad : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157677698265995