Dat Eric nog steeds een voorliefde heeft voor de blues mochten we horen in de Muddy Waters klassieker 'She's Nineteen Years Old'. Voor dit pareltje kwam gasttoetsenist Pascal Lanslots het trio versterken met zijn Hammond B3 met Leslie. Meer dan vijftien minuten puur genot was het resultaat en het zorgde ook voor het eerste kippenvel moment. Steckel wisselde met snel vingerwerk en met vette zeurende klanken, het gitaarwerk af. Niemand in de zaal bleef onbewogen bij het aanhoren van zoveel moois en de aanwezigen wisten dit heel erg te appreciëren en bedankte de band met een daverend applaus. Het Hammond was een echte verrijking voor dit nummer en Pascal zat te genieten achter zijn toetsen. Maikel Roelofs op drums en Jos Kamps op bas begonnen aan een instrumentale jam, waarin de kwaliteiten van het viertal volledig tot uiting kwamen. Het eindigde met een imposante drum solo van Maikel, die tevens het begin inluidde van het erg stevige 'Mississippi River', uit het voorlaatste studio album 'Dismantle The Sun'. Eric gooide alle registers open in de verschroeiende en vlijmscherpe solo en het publiek in de Heyhoef Backstage genoot met volle teugen. Met de oude Donny Hathaway cover 'We're Still Friends' werd er nog eens een rustpunt gecreëerd in het concert. Het bleef intiem en zacht tot het moment dat Eric begon aan zijn gitaarwerk, vanaf dat moment voelde je de spanning stijgen. Eerst rustig, daarna met snel vingerwerk opbouwend naar een climax die maar bleef duren en die nadien naadloos overging in een sterke versie van Gov't Mule's 'Where's My Mule'. Jos Kamps op bas plukte erg knap aan zijn dikke bassnaren en zorgde met zijn maatje Maikel Roelofs op drums voor een uitstekende groove.

 

 

Pascal Lanslots kwam het trio terug versterken op de toetsen voor de slowblues 'Empty Promises', één van de mooiste en puurste slowblues nummers die ik ken. Deze cover van de veel te vroeg overleden Michael Burks ontbreekt zelden op de setlist van Eric. Deze meer dan tien minuten durende ballade werd erg gevoelvol gezongen door de jonge Amerikaan en wanneer zijn gitaar het overnam van de stem was dat al even intens. Het was zeer stil in Heyhoef Backstage en vol bewondering werd gekeken naar Eric Steckel en naar de manier waarop hij al die hemelse geluiden uit de Anderson gitaar haalde. Pascal Lanslots hielp het nummer dragen op de toetsen en had zo weer een erg verdienstelijke inbreng in het nummer. Het concert liep naar het einde toe en voor 'Outlaw', de laatste song van het concert werden alle registers nog eens helemaal open getrokken, In dit erg knappe eigen nummer moest de ritme sectie nogmaals zijn klasse tonen en mocht Pascal, in de schijnwerpers met een machtige solo op het Hammond B3. Daarna nam de jonge frontman het over om de kers op de taart te plaatsen van dit erg sterk concert. Eric blijft maar groeien als gitarist en zanger en hij weet zich perfect te omringen, want zonder drummer Maikel Roethof, bassist Jos Kamps en toetsenist Pascal Lanslots zou het onmogelijk geweest zijn om het publiek zo in vervoering te krijgen. Er kwam nog een toegift met een instrumentale versie van 'La Grange' van het Texas bluesrock trio ZZ Top en daarna was het onherroepelijk over. Deze maand is Eric Steckel nog in Europa en is hij nog een paar maal te gast in Duitsland en Nederland. Op 22 september is hij te gast in Den Schwarzen Adler in Rheinberg, op 23 september in Ma Kelly's muziek café te Frieschepalen, op 24 september Poppodium De Peppel te Zeist en op 25 september op het Alkmaar Blues Express Open Air Festival te Alkmaar. Zeker een aanrader. Wat Heyhoef Backstage betreft staat er op 15 oktober nog een mooi concert gepland met de Nederlandse band The Dynamite Blues Band.