HENRIK FREISCHLADER - SPIRIT OF 66 - VERVIERS 10 MEI 2023 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Henrik Freischlader is momenteel bezig met een promotie tournee om zijn nieuwste CD 'Recorded By Martin Meinshäfer II', die in november 2022 verscheen voor te stellen. Muziekkenner Francis Geron wist deze uitstekende band te strikken voor één van de weinige optredens in België. Voor mij was dit weer een prima gelegenheid om de lange trip van honderd kilometer naar Verviers te maken. Henrik was in Verviers met drummer Hardy Fischötter, bassist Armin Alic en toetsenist Moritz Fuhrop. Het kwartet opende de eerste set met een instrumentale jam. Een swingende shuffle waarin elke muzikant meteen mocht uitpakken met een solo en dat leverde al meteen instrumentaal vuurwerk op. Eerst kwam frontman Henrik Freischlader aan de beurt. Met een fantastische solo op zijn Fender Telecaster liet hij horen dat de vingers klaar waren voor een geweldig concert. Daarna was het de beurt aan toetsenist Moritz Fuhrop op het Hammond orgel, gevolgd door een strakke drumsolo van Hardy Fischötter en een gedreven bassolo van Armin Alic. Met 'Free' mochten we al meteen kennismaken met een nummer uit het nieuwe album 'Recorded By Martin Meinshäfer II'. 'Free' bevatte het typische Freischlader geluid. Het had een mooie diepe baslijn, een lekkere groove en Henrik zong het in zijn eigen kenmerkende stijl. Freischlader liet in 'Free' duidelijk verstaan dat hij opnieuw vrij wilde zijn en dat hij hunkerde naar de wereld van vroeger, toen alles nog hersteld werd in plaats van vervangen. Zoals we van Freischlader gewend zijn was het gitaarwerk  weer van sublieme kwaliteit. Freischlader wist zijn onvrede over deze moderne wereld op een een erg knappe wijze weer te geven met zijn uitstekend gitaarwerk.

 

 

 

 

 

 

Van een nieuw nummer naar een song uit 2006 was maar een kleine stap voor Henrik en zijn band. Met 'Disappointed Women' keerde hij terug naar zijn debuutalbum 'The Blues'. Henrik bewees andermaal dat hij tot de top gitaristen van zijn generatie behoort. Na zijn priemende en opwindende solo op zijn Fender Stratocaster was het de beurt aan Moritz Fuhrop om te soleren op zijn Hammond. In de periode dat 'Disappointed Women' werd geschreven was Mo al één van de bandleden van de Henrik Freischlader Band. Na een periode weg te zijn geweest uit de band was het een blij weerzien met deze erg begaafde toetsenist. Dat Henrik en Mo elkaar muzikaal nog erg goed aanvoelen konden de fans tijdens het concert meermaals horen en zien. Met de gevoelvolle en ingetogen ballade 'Lost Souls' bracht Freischlader een eerbetoon aan de liefde. Moritz Fuhrhop droeg met zijn warme, ingetogen Hammond klanken de melodie van deze prachtige ballade en Henrik toverde weer een machtige solo uit zijn sixstring. Een perfect en gevoelvolle snarensolo die als gegoten pastte in 'Lost Souls'. Het meer dan tien minuten durende 'The Bridge' is samen met 'Bad Dreams' misschien wel het bekendste nummer van Henrik Freischlader. Beide songs zijn van 2009 en komen uit het album 'Recorded By Martin Meinshäfer'. Met een minutenlange gitaarsolo die elke seconde boeiend bleef liet Henrik andermaal horen waarom men hem de blanke Hendrix noemt. Na dat heftige vingerspel op de gitaar werd het nummer rustiger om uit te doven met de alom bekende oeh oeh geluiden, die door iedereen in de Spirit Of 66 werden meegezongen. Het kwartet op het podium kreeg van het enthousiast publiek terecht een langdurig en vurig applaus voor deze geweldige versie van 'The Bridge'

 

 

 

Voor meer foto's van Henrik Freischlader in Spirit Of 66  klik je op de link van mijn fotoalbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/721777203082025...

 

 

 

 

Het vloeiende en  bluesy 'I Wanna Go' is één van mooiste songs op het nieuwe uitstekendealbum van Freischlader. Henrik spreekt in dit nummer de wens uit om ooit  te kunnen zien hoe mooi de wereld kan zijn als we met zijn allen zouden gaan samenleven in harmonie. De fijne, gevoelvolle en melodieuze snarensolo van Freischlader op zijn Strat was een waar genot voor het oor. Het bijgevoegde filmpje zal mijn woorden beamen. 'The Question' was een machtige slowblues die herinneringen opriep aan de fantastische slowblues nummers van Gary Moore. Hier vroeg Henrik zich af hoeveel geld we eigenlijk nodig hebben om te leven en hoeveel geld we kunnen missen om iemand te helpen overleven. Het gevoelvol snarenwerk van Henrik op zijn sixstring bezorgde je gegarandeerd kippenvel. Moritz Fuhrhop zijn fijne toetsenwerk was veel subtieler dan de gitaar van Henrik, maar het maakte het instrumentale gedeelte helemaal af. Top nummer. 'Longer Days' kwam uit 2014 van het album ' Still Frame Replay'. Het had een heerlijke groove en een strak ritme. Het was een nummer dat me deed denken aan de muziek van Stevie Ray Vaughan. Moritz Fuhrop speelde zich in 'Longer Days' met een fantastische Hammond solo in de spotlights.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het ritme ging de hoogte in voor het swingende 'She Ain't Got The Blues' uit Henrik's debuutalbum 'The Blues'. Drummer Hardy Fischötter en bassist Armin Alic bewezen andermaal dat ze een erg stevige en uitstekende ritmesectie zijn. Ook in 'She Ain't Got The Blues' zorgden ze weer voor de perfecte basis waarop hun frontman zich volledig kon uitleven op zijn gitaar. Henrik toverde andermaal een weergaloze solo uit zijn sixstring en kreeg daarvoor voor de zoveelste keer de handen op elkaar van een enthousiast en dankbaar publiek. Na een minuut of vier viel plotseling de stroom uit in Spirit Of 66. Mijn Frans is niet zo goed maar ik meende te horen dat het om een storing van buitenaf ging, waarbij één fase was uitgevallen. Na een veertigtal minuten kon het concert hervat worden, maar zonder spotlights en zonder monitors. De band begon terug met het instrumentaal gedeelte waar het concert was gestopt. Het was net of het concert niet stil gelegen had. Henrik, Mo, Armin en Hardy zaten dadelijk terug in de goede flow en gingen er stevig tegenaan. Daarna volgde een weergaloze, superlange versie van de Elmore James klassieker 'The Sky Is Crying'. In deze prachtige slowblues etaleerde de blanke Jimi Hendrix nogmaals zijn uitzonderlijke kwaliteiteiten als gitarist. Er zijn er weinigen die een gitaar zo mooi kunnen laten klinken en laten zingen als Henrik Freischlader dat kan. Het oorverdovend applaus van het publiek sprak boekdelen.

 

 

 

 

 

 

 De band bleef op het podium voor de opwindende, twintig minuten durende toegift 'Bad Dreams (Wolkenwinde)',een geweldig nummer dat Henrik schreef toen hij nog maar zestien jaar oud was. 'Bad Dreams' kende verscheidene ritme en sfeerwisselingen en dat gaf het nummer nog meer cachet. Het gitaarwerk van de Duitse gitaarvirtuoos was het ene moment heel intiem en gevoelvol, even later priemend en pittig, maar altijd even boeiend en een genot om naar te luisteren. Hoogtepunten waren zeker het lange uitstekende instrumentale duel tussen de gitaar van Henrik en het Hammond van Mo, waarin geen van beiden wilde onderdoen voor de ander. Na dat hoogstaand duel was het de beurt aan Armin Alic om te soleren op zijn basgitaar en hij moest zeker niet onderdoen voor zijn twee voorgangers. Als laatste was het de beurt aan Harry Fischötter. Hij bekoorde het publiek met een opwindende en energieke drumsolo. Na de solo's kregen we nog een kort stuk waaraan de vier muzikanten deelnamen en werd het concert afgesloten. Henrik stelde zijn bandleden nogmaals voor en het publiek reageerde met een daverend en langdurig applaus. Henrik Freischlader en zijn band leverde in Verviers weer een schitterend concert af. In augustus is deze fantastische band terug in België, dan spelen ze op het gratis Swing Wespelaar Festival in Wespelaar en op 9 september is Henrik te gast op het Bluesrock Festival in De Doolhof in Tegelen (NL). 

 

 

 

 

 

Verslag, filmpje en foto's: Walter Vanheuckelom