INTERVIEW MET ALLESSANDRO CINELLI EN TOM JULIAN JONES van CINELLI BROTHERS _ HEYHOEF BACKSTAGE – TILBURG 14 JANUARI 2023 – Berry Rombouts

Marco en Alessandro Cinelli zijn geboren en getogen in Latina, Italie.  Hun vader was drummer in een uiteraard katholiek kerkkoor (geen gospel) en speelde ook wel eens gitaar. Moeder was niet zo muzikaal, in die zin dat ze een instrument bespeelde. Pa had een mooie platencollectie, oa Stevie Ray Vaughn, Muddy Waters, later zou blijken dat Marco en Alessandro daardoor erg zijn beinvloed. Alessandro studeerde op het voortgezet onderwijs tijdens de muzieklessen 3 jaar cello, je moest een klassiek instrument kiezen, de studie was vooral basic. 

Maar op zijn 14^e begon Alessandro met drummen, wat al gauw uitmondde in optredens. In Rome heeft Alessandro nog een jaar mode gestudeerd. Maar voor en tijdens dat jaar in Rome, werd hij al een veel gevraagde drummer en Alessandro besloot van drummen zijn beroep te maken. Op zijn 23^e vertrok Alessandro naar Londen.

Marco kreeg op zijn 12^e een gitaar van een tante, waarop Pa zei, dat hij maar op gitaarles moest gaan. Na zijn eerste lessen wist Marco al zeker dat hij professioneel gitaarspeler wilde worden. Marco vertrok op zijn 23^e naar Nederland, waar hij 4 jaar verbleef. (Groningen en Koog aan de Zaan) voordat hij naar Parijs vertrok. Al die jaren was Marco bezig met zijn muziekcarrière.  Marco en Alessandro wonen in Londen waar ze een redelijk vrijstaande bungalow delen. In die bungalow is een soort studio, genaamd de Mad Hat, waar ze ook muziek opnemen, zoals bij het 1^e album. Het geluid is goed en alle instrumenten zijn daar permanent voor handen. Het duurde ongeveer 4 maanden voordat de opnamen voltooid waren. De buren hebben geen last van ze, als ze eens samen, of met andere muzikanten jammen.

Marco kwam vanaf 2015 wel eens in Londen, en speelde dan wel eens mee in een bluesband, zo raakte Marco verzeild in de blues scene. Alessandro werd ondertussen een veelgevraagde drummer in Londen. Marco kwam in 2017 definitief naar Londen en formeerde met Alessandro en bassist Enzo Strano een trio bluesband. Er volgden vele succesvolle optredens. Om meer de echte blues te spelen, kwam Rollo Markee een bekende harpspeler bij de band, en Alberto Manuzzi, de gitaar-keyboardspeler. Met dit quintet werd het 1^e album (Baby set your Alarm) opgenomen.

Na dit album kwam Tom in beeld tijdens een jamsessie in Noord Londen. Tom kende Alessandro al 10 jaar en ze speelden regelmatig samen in diverse bands en tijdens jamsessies. Er was in 2018 afscheid genomen van Rollo Markee en Alberto Manuzzi. De band zocht een harp speler. Als Tom de song King Bee van Slim Harpo in de traditionele stijl van Slim kon spelen, dan werd Tom het nieuwe  bandlid. Sinds de zomer van 2018 maakt Tom deel uit van de band.

Net voor het Covid gedoe had de band heel veel optredens. Enzo Strano, de basspeler wilde iets anders, of minder gaan toeren, terwijl de band koos voor vol gas doorgaan. Enzo is nu in de muziek actief als geluidstechnicus en als video/film maker. Alessandro verdiepte zich tijdens die periode in het film/foto gebeuren om uiteindelijk zelf clips te kunnen maken. Juist in die periode zou het album Villa Jukejoint uitgebracht worden. Er was een grote release show geboekt in Noord-Londen, die toen gecanceld moest worden. Het repeteren en optreden stond stil, het was een zware onzekere periode. We deden wel muziek streamen, om goed in de picture te blijven en ondanks de best grote support, schiet je er financieel bij in. Onzekere factor is, wanneer is het voorbij, en kennen de mensen ons nog? Na de Covid begon het weer heel druk te worden, de mensen waren ons gelukkig niet vergeten. Want we wilden echt niet weer vanaf 0 starten met de band. O ja, Alessandro hield in die tijd ook de tuin van de buren een beetje bij.

In februari werd via Facebook een oproep geplaatst voor basspelers om te auditeren. Stephen Giry bleek een zeer geschikte kandidaat te zijn. Stephen is behalve basspeler, ook gitarist, vocalist en drummer. Stephen speelt al vanaf zijn 11^e gitaar, toerde met Black Cat Biscuit en heeft een eigen band gehad. (Crossfire)

Wat het brede repertoire betreft, de band zoekt bewust naar goede en verrassende covers die ze goed vinden, en  geschikt zijn om er hun eigen twist aan te geven, en die variatie/ kleur geven aan het inmiddels al brede repertoire van de Cinelli Brothers. Bv Dillon (3^e CD) is een nieuwe jazzy song, geschreven door Marco, die zo uit de jaren 60 kan komen.

Marco is toch wel de songwriter, maar de andere 3 schrijven ook mee aan de songs, ook omdat iedereen zijn eigen songs kan zingen. Het hoeft ook niet zo te zijn dat ieder 25% schrijft voor een nieuw album. Bij Tom is er eerst een melodie, en daarna tekst. Bij de andere is/kan het omgekeerd gaan. Als we een idee/deuntje voor een song hebben, dan zetten we dat in onze telefoon, Marco en Stephen zijn meer van de tekst, zij schrijven het op of onthouden hun tekst.

De opvallende hoescover (album 1) en tekening op de basdrum komen van een Italiaan die in Nederland (Amsterdam) woont, Lorenzo Milito.  De andere hoescovers zijn ook op zijn minst opvallend en in dezelfde trant. Album 2 hoes  is van  de Italiaan Vincent Camicolli- Camicci is zijn bijnaam, en de 3e albumhoes is van de Engelsman Len Grant. Het lijkt of we het liefst met Italianen werken, maar dat is toeval. Soms lopen bepaalde zaken zo. BV, via een Spaanse kennis kwamen we uit bij een jonge Italiaanse filmmaker Gabriel, en die schoot voor ons de clip van Deep Down Devil.

De laatste 6 maanden hebben we ongeveer 20  songs geschreven voor een nieuw album, waarvan er 10 solide zijn. Aan de andere songs moet nog geschaafd worden. We hopen het nieuwe album in maart   uit te brengen.

Wat de toch wel opvallende kleding van de band betreft, die keuze wordt niet door Alessandro opgedrongen, ondanks zijn mode opleiding. Dit gaat in onderling overleg, maar wel zo dat het een eigen keuze betreft. En toevallig pakt het goed uit op het podium.

Als winnaars van de Engelse Blues Challenge gaan er zeker meer deuren open voor ons. Ten eerste is het een grote eer om Engeland te vertegenwoordigen, temeer omdat 3 van de 4 bandleden geen Engelsman zijn. Dit maakt het nog specialer voor ons. We zijn ook uitgenodigd om in Polen te spelen op de Europese Blues Challenge en deze zomer op de  Mediterranean Bluesboat tour van Joe Bonamassa. We bouwden onze carrière stap voor stap op, maar deze uitnodigingen zijn zeker een prettig gevolg van de Engelse BC winst. Ook meer zaal eigenaren willen de UK BC winnaars op hun podium hebben, want daar komt meer publiek op af. We zitten nu echt in een stroomversnelling. Helaas betaalt de UK Blues organisatie niet de kosten voor het Amerikaanse avontuur. We hebben een crowdfunding action opgezet, die zeer succesvol verloopt.

De songs zijn al typisch Amerikaans van origine, ik denk niet dat we songs ook maar een beetje gaan aanpassen, misschien wel iets inkorten. We moeten gewoon onszelf blijven, al komt er toch spanning bij. In een optreden van 25 minuten, moeten we al meteen een topshow neerzetten, om de volgende dag weer een 25 minuten show te spelen. De 4 bands met de hoogste score gaan naar de halve finale, en een dag later gaan 2 bands naar de finale. Een deskundige en ervaren jury bepaalt aan de hand van vooraf opgestelde criteria, welke band doorgaat naar de volgende ronde. Deze procedure wordt al 30 jaar gevolgd.

We doen nu veel in eigen beheer, maar mochten we winnen in Memphis en een groot platenlabel zou ons willen contracteren, dan zeggen we zeker niet meteen ja. We willen trouw blijven aan de muziek die we nu maken en nog willen maken. We willen niet even de geldautomaat zijn voor een platen label en over voorwaarden valt uiteraard met ons te praten. Een platenlabel moet respect hebben/tonen voor onze muziek. We zullen zien, misschien is een deal met een kleiner platenlabel ook niet verkeerd.

Tom en Alessandro zouden nog wel eens willen spelen met legendes uit de blues-rock wereld. Zoals Jimmy Vaughn- Kim Wilson- Billy Gibbons- Jimmy Barnes- Eric Clapton en nog vele anderen. Maar een podium delen met Doyle Bramhall2 en Gary Clark Junior is ook geen straf voor de heren.

Alessandro en Tom, bedankt voor jullie tijd en enorm veel succes bij de USA blues Challenge in Memphis.

Interviewer: Berry Rombouts