INTERVIEW MET MEENA CRYLE EN CHRIS FILLMORE - SWING WESPELAAR 21 AUGUSTUS 2016

 

Meena Cryle & The Chris Fillmore Band waren te gast op het Blues Peer Festival in juli en op Swing Wespelaar in augustus. In september zijn opnieuw in België, maar nu voor een drietal club optredens. Op 15 september zijn ze te gast in De Steiger te Menen, op 17 september in Theater Ootello in Mol Ezaart en op 19 september in de Spirit Of 66 in Verviers. Reden genoeg om de frontvrouw en frontman van deze band even voor onze micro te halen.

 

Hallo Meena en Chris, welkom in België en dank u dat jullie tijd wilde vrijmaken voor de lezers van concertmonkey.

 

Kunnen jullie vertellen wie Meena Cryle en Chris Fillmore zijn.

 

Meena: Chris en ik komen uit Oostenrijk. Ik begon met traditionele folk muziek te zingen op het moment dat ik vier jaar was. Chris en ik kennen elkaar al ongeveer twintig jaar. We hebben elkaar ontmoet in een trein, we hadden beiden een gitaar bij en begonnen wat te spelen. Plots   vroeg Chris of ik in zijn band wilde zingen en ik heb toegezegd.  Dat is in het kort ons muzikaal verhaal.

 

Chris: Ja, we waren toen veel jonger, we waren vijftien of zestien op het moment dat we elkaar voor het eerst tegenkwamen. Ik had op dat moment al een band, maar we speelden alleen instrumentale nummers omdat we geen zanger of zangeres hadden. Op het moment dat Meena haar jawoord gaf was de band compleet.

 

De band waarover je het nu hebt is ondertussen toch veranderd, want ik las ergens dat jullie een psychedelische rockband waren op dat moment.

 

Chris: Meena heeft dat ooit in een interview gezegd. We speelden de late jaren zestig muziek zoals, Jimi Hendrix, Deep Purple, Led zeppelin en Santana.

 

Heb jij ooit 'Child In Time' gezongen, Meena?

 

Meena: Nee (zegt ze lachend), maar het is wel een song die ik erg graag hoor. We speelden in die tijd ook redelijk wat muziek van Tom Waits. Chris was meer een bluesman en ik kwam meer uit de rock en de traditionele Oostenrijkse muziek. De mengeling van deze twee stijlen vond ik leuk en ik had dat ook nodig. Er zijn veel soorten muziek die me raken.

 

Hoe en wanneer ben je voor het eerst in contact gekomen met blues en welke artiesten hebben de grootste invloeden gehad op jullie?

 

Meena: Om eerlijk te zijn ben ik via Chris voor het eerst in contact gekomen met blues muziek. Het is ook hij die me het meeste kan raken met zijn muziek en gitaarwerk. De laatste maanden speel ik veel muziek van Big Mama Thornton en ik geniet enorm van haar stem en muziek. Ik hield van Janis Joplin toen ik veertien was en dat was vooral omdat ze enorm sterk was in de wijze waarop ze haar muziek overbracht naar het publiek. Nina Simone en Etta James zijn ook twee zangeressen die ik enorm bewonder.

 

Chris: Toen ik acht jaar was hoorde ik Elvis Presley op de radio en ik was dadelijk onder de indruk van die stem en muziek. Sinds dat moment ben ik me echt in muziek gaan interesseren. Elvis was alles voor mij, maar later kwamen daar nog andere muzikanten bij zoals John Lee Hooker. Toen ik twaalf was startte ik met gitaar spelen en daar waren mijn grootste idolen Stevie Ray Vaughan en Jeff Healey. Jeff had  juist zijn eerste album 'See The Light' uit en dat album maakte een enorme indruk op me.

 

In 2009 tekende je een contract bij het platenlabel RUF Records en kreeg je de kans om naar Memphis te gaan om je eerste album 'Try Me' op te nemen, met de legendarische producer Jim Gaines (Santana, Stevie Ray Vaughan). Hoe kijk je terug naar dat eerste album nu zeven jaar later?

 

Meena: Dat was toen de meest opwindende en mooiste tijd uit mijn muzikale loopbaan. Iemand gaf mij en mijn band de kans om in de beste omstandigheden een album te maken. Chris en ik droomden al van toen we zestien waren om samen naar Amerika te gaan en een album op te nemen. Toen we hoorden dat Jim Gaines de producer zou zijn maakte dit het verhaal nog mooier. 'Try Me' is een erg goed album, maar als muzikant vind ik ons laatste album 'Tell Me' veel beter. Het staat korter bij de zangeres en de muzikanten die we nu zijn. Als ik nu naar 'Try Me' luister, denk ik bij mezelf waarom had je dit niet zo gezongen en dat niet anders gedaan. Dat is ook normaal, je groeit en verandert met de jaren.

 

Chris: Het was ons eerste album en om het te promoten had RUF Records heel wat gast muzikanten uit hun stal uitgenodigd om mee te spelen op het album. Coco Montoya, Joanne Shaw Taylor, Eric Sardinas om een paar namen te noemen. Als promotie is dat natuurlijk mooi meegenomen, maar instrumentaal miste het de ziel van Meena Cryle & The Chris Filmore Band. Om eerlijk te zijn luister ik niet zo vaak meer naar dat album.

 

Meena: Het idee van de platenmaatschappij om die gast gitaristen te laten meespelen was een uitstekend plan om een onbekend iemand als ik te promoten. Zelf hadden we liever opgenomen met onze eigen band, maar als beginnende artiest moet je nog veel leren. We hebben toen bewust een stap terug gezet om dat album te mogen maken.

 

Jij, Chris en de band gingen allemaal naar Memphis?

 

Meena: Neen, juist Chris en ikzelf.

 

Hoe was de samenwerking met Jim Gaines?

 

Chris: Jim is een hele aardige man. Werken met hem was een heel mooie ervaring en we hebben veel geleerd van hem. Jim had met alle grote namen gewerkt en die ervaring voelde je. We zijn nog steeds blij dat deze man met ons wilde samenwerken.

 

Meena: Het mooie aan Jim was dat hij gevestigde waarden als Stevie Ray Vaughan of John Lee Hooker niet anders behandelde dan Chris en mezelf. Voor hem was iedereen gelijk.

 

Je deed na de release van 'Try Me' ook mee aan de RUF Blues Caravan, samen met Coco Montoya en Shakura S'Aida. Welke ervaringen deed je daar op?

 

Meena: Ik hield enorm van de band met Roger Inniss op bas en Johnny Dyke op de piano. Het was een geweldige ervaring en met Coco Montoya had ik hetzelfde gevoel als met Jim Gaines, ze waren een beetje als vaders voor mij. Het enige wat ik miste was Chris. Na de eerste show had ik Chris aan de telefoon en ik huilde. Als ik op het podium sta wil ik Chris naast me hebben, we voelen elkaar zo enorm goed aan.

 

Hoe komt het dat er alleen Meena op het eerste album staat? Je speelde al vanaf je zestiende samen met Chris.

 

Meena: Ik had zelf graag Meena & The Chris Fillmore Band op dat album zien staan, maar het platen label vond het beter om alleen mijn naam op het album te zetten, omdat een zangeres alleen gemakkelijker was om te promoten. Ook ons management in Wenen vond dat het één korte naam moest zijn, dus namen ze alleen mijn voornaam. Maar ik ben erg blij dat op 'Tell Me', onze naam Meena Cryle & The Chris Fillmore Band staat.

 

Je hebt nu drie albums uit. Alle drie met een hele korte titel en steeds met mij achteraan. 'Try Me', 'Feel Me' en 'Tell Me'?

 

Meena: Coco Montoya had het idee om het eerste album te noemen naar de James Brown song 'Try Me'. We wilden één cover op het album en Coco zei tegen me, waarom zing je 'Try Me' van James Brown niet. Dat nummer kwam op het album en het werd ook de titel. We hadden een contract met RUF Records om drie albums te maken en ik kreeg het gekke idee om van die drie albums een soort trilogie te maken, dus het tweede album werd 'Feel Me'. Toen het derde album uitkwam heb ik hard moeten zoeken naar een titel, maar eindelijk vond ik 'Tell Me'. De trilogie is rond nu. Nu gaat al onze aandacht uit naar het live album dat in november 2016 zou moeten klaar zijn.

 

Komt het album uit op RUF Records?

 

Chris: Neen, het plan is om het in eigen beheer uit te brengen.

 

Meena: Ons contract van drie albums met RUF Records is gedaan. Naar het live album kijken we erg uit omdat we vinden dat wij op live ons best zijn.

 

Inderdaad Meena Cryle & The Chris Fillmore Band zijn live veel sterker dan op een studio album. Daar is alles soms te gepolijst en te clean. Ook komt Chris als gitarist minder aan de bak dan op een podium.

 

Chris: Dat vinden we zelf ook en daarom het idee van de live cd. Deze cd moet laten horen hoe wij als band klinken.

 

Meena: We probeerden al verschillende keren die live sound te verwerken in een studio album, maar zijn er nooit in geslaagd. De laatste cd 'Tell Me' komt close, maar de energie overbrengen zonder publiek blijft moeilijk.

 

Een maand geleden stonden jullie op het grote Blues Peer Festival. Hoe kijken jullie terug op dat optreden en heeft het deuren geopend voor jullie in de Benelux?

 

Chris: Het is nog wat vroeg om dat te weten, maar ik denk en hoop het wel. Eigenlijk kan Rob Koning, onze booker daar beter op antwoorden. We kregen in ieder geval heel wat positieve reacties over dat optreden in Peer.

 

Meena: Het was een erg mooi festival. Samen met Walter Trout, Taj Mahal en Buddy Guy op de affiche staan is niet iedereen gegeven.

 

Volgens onze mening was het optreden in Wespelaar nog beter dan in Peer. Jullie hadden hier ook wat geluk, het stopte met regenen toen jullie begonnen en het bleef droog tot op het moment dat jullie stopten, daarna begon het terug te regenen.

 

Meena: Die regen, dat viel wel echt op he.

 

Chris: Volledig mee eens. We waren veel relaxter hier in Wespelaar en hadden ook meer tijd. In Peer hadden we maar vijfenveertig minuten, bovendien moesten we al het podium op om twaalf uur s'middags. Als je wat later mag of kan spelen loopt alles wat vlotter. We kregen veel positieve feedback in Peer, maar het was zeker niet ons beste concert. We waren ook nogal gespannen in Peer, normaal hadden wij een soundcheck om tien uur maar door omstandigheden kon die maar doorgaan een paar minuten voor we opmoesten.

 

Meena: Wij klagen niet en waren heel blij dat we op dat prestigieuze festival mochten optreden. Buddy Guy liep me voorbij er was amper twee meter tussen ons.

 

In Peer had jullie een toetsenist bij en hier niet, wat was de reden?

 

Chris: Normaal zijn we een vier mans band en speelt hij niet mee met ons. Op sommige uitzonderlijke gelegenheden komt hij ons versterken en dat was in Peer het geval.

 

In september zijn jullie terug in ons land voor drie concerten. de 15de in Menen, de 17de in Ootello te Mol en de 19 de in de Spirit Of 66 te Verviers. Is er een groot verschil tussen Meena Cryle & The Chris Fillmore band op een festival of in een club?

 

Meena: Ik denk wel dat er een verschil is.

 

Chris: Er is inderdaad een verschil met de setlist op een festival of een club. Het verschilt ook van club tot club, naargelang de grootte van de club en het aantal en soort mensen dat naar het optreden komt. In een kleine club kan je de iets fellere songs niet spelen en op een festival kan je meer rock nummers spelen.

 

Meena: In een club is het meer intiem. Het is er stil en gezellig. Niet dat we akoestisch spelen, we blijven wie we zijn en blijven een elektrische set spelen. Het mooie van spelen in een club is dat er meer interactie is met het publiek.

 

Je vertelde al van het nieuwe live album, maar heb je nog meer plannen in de nabije toekomst?

 

Meena: Touren, touren, touren. Ik hou ervan om op een podium te staan en te zingen en te spelen voor een publiek.

 

Chris: Nieuwe songs schrijven voor een volgend studio album.

 

Meena: We touren zoveel dat we soms tijd tekort hebben om nieuwe nummers te schrijven.

 

Jullie beiden schreven alle nummers voor 'Tell Me'. Hoe gaat dat in het werk? De ene de teksten en de andere de muziek of doen jullie alles samen?

 

Meena: De teksten zijn mijn werk en Chris doet het meeste van het muzikale werk.

 

Chris: Gewoonlijk komen Meena en ik samen om te jammen en soms wordt daaruit iets geboren, soms niet. Soms komt Meena, of ik met een idee en dan werken we dat samen uit.

 

Wat is jullie gevoel over het concert in Wespelaar, nu een uur achter het optreden?

 

Meena: In het begin was ik ongerust over het weer, ik was dan ook erg blij dat het stopte met regenen toen we begonnen. Ik heb echt van het optreden genoten. Het was een warm en enthousiast publiek.

 

Van wie was de foto die voor het drumstel stond en om welke reden stond die daar?

 

Chris: The King, dat is een foto van Elvis Presley. De foto heb ik altijd bij als we op tournee zijn, ik beschouw het als een soort talisman en blijf hem dankbaar omdat hij voor mij de weg opende naar de muziek en ik wil hem graag kort bij mij.

 

Bedankt voor het interview. Ik kijk al uit naar het live album en naar het concert in de Spirit Of 66 in Verviers. Veel succes nog met alles wat jullie nog gaan doen.

 

Interview : Walter Vanheuckelom

Foto's: Alain Broeckx