SEAN WEBSTER & THE DEADLINES with GUEST JON AMOR - MUZIEKCAFE HELMOND 10 AUGUSTUS 2016

 

Heart Still Bleeds :

 

Voor de gitaarliefhebbers onder ons was het Muziekcafé in Helmond op woensdag 10 augustus 2016, the place to be. Degenen die er op 20 februari bijwaren in het Blue Collar Hotel in Eindhoven weten dat Sean Webster & The deadlines samen met Jon Amor garant staan voor een geweldig concert en spetterend gitaarwerk. Drie erg goede gitaristen op het podium dat kan niet anders dan vuurwerk geven. Er werd geopend met twee BB King covers, 'Everyday I Have The Blues' en 'The Thrill Has Gone'. De sfeer was zowel bij de muzikanten als bij het publiek dadelijk prima en de eerste gitarist die fel uitpakte op de Fender Stratocaster was Jon Amor, Ash Wilson nam succesvol over en frontman Sean Webster was de man die met zijn Gibson Les Paul de laatste splijtende solo voor zijn rekening nam. Ook tijdens de erg knappe versie van 'The Thrill Is Gone' werd het gitaarwerk erg goed verdeeld. Drummer Joël Purkess en bassist Greg Smith stonden op het kleine podium helemaal verscholen, maar hun erg sterke grooves waren wel duidelijk te horen. Dankzij deze twee klasse muzikanten konden Sean, Jon en Ash zich volledig uitleven op hun gitaar en dat deden ze dan ook met veel overgave en bravoure. Daarna was het tijd voor eigen werk met twee heel mooie ballades 'Heart Still Bleeds' en 'I Still Remember', uit hun recentste album 'See It Trough'. Vooral deze laatste song zorgde zowel door Sean's stem als met het het beklijvende gitaarwerk voor het eerste kippenvel moment. Als je Jon Amor van The Hoax als gast bij je hebt dan is het niet meer dan normaal dat die ook een paar van zijn nummers mag brengen. Hij bracht na de twee ballades dadelijk terug ritme in het Muziekcafe met het verschroeiende 'Juggernaut'. Tien jaar geleden bracht John Mayer het onwerkelijk mooie 'Slow Dancing In A Burning Room' uit en de stem van Sean past nog beter bij deze song dan deze van John en de frontman zorgde daar bovenop ook nog voor de splijtende gitaar riffs. Dit was zeker één van de hoogtepunten van de avond in Helmond. Voor het laatste nummer van de eerste set ging het vijftal er nog een keer verschroeiend tegenaan met 'Changed' van The Jon Amor Band.

 

Juggernaut:

 

 

De lat werd in set twee meteen erg hoog gelegd met de Keith Urban cover ''Till Summer Comes Around', countryrock van de bovenste plank, waarin de gitaar weer een vooraanstaande rol speelde. Het volgende nummer op de setlist was de swingende bluesrock shuffle 'Little By Little', dat een paar maal van ritme wisselde. Met 'Feeding Time' was het weer Hoax time en dus nam Jon Amor het vocale gedeeelte voor zijn rekening. De Eric Clapton cover 'I Shot The Sheriff' had een heel lange aparte, maar erg  mooie gitaar intro en outro. Het nummer zelf werd iets vlugger gespeeld en kreeg een reggae tintje mee. De versie van Sean Webster viel duidelijk in de smaak van het publiek in Helmond, want de band kreeg er een waanzinnig applaus voor. In de blues shuffle 'Matchbox' werd het weer een spetterend en verschroeiend spel van Jon, Ash en Sean op de snaren van hun gitaar. Het tweede kippenvel moment was de Etta James cover 'I'd Rather Go Blind'. Deze klassieker is al ontelbare keren gecoverd, maar de versie van Sean Webster & The deadlines is één van de mooiste en beklijvenste versies die ik al hoorde van deze onsterfelijke song. Sean's stem is op zijn best in dit soort nummers en dat was woensdag in Helmond ook het geval. Ik zag enkele dames een paar tranen wegpinken. Naar het einde toe ging Webster zelfs zonder microfoon zingen, spijtig genoeg vonden er een paar mensen met hun luid gekwetter dat ze dat prachtig moment moesten verpesten voor de band en voor het merendeel van de mensen, die wel geboeid aan het luisteren waren. Zonde. Van heel intiem naar de opwindende Hoax sound was woensdag maar een kleine stap. Jon Amor mocht nog een nummer van zijn band brengen en het pompende en aanstekelige 'Bones' leende zich daar uitstekend voor. Afscheid nemen deed de band met een versie van meer dan twintig minuten van 'Mr. Highway Man'. Om te weten wat daar allemaal in gebeurde kan je beter naar bijgevoegd filmpje kijken. Er waren de drie gitaristen die weer schitterden en om de beurt een bekende intro speelden. Wanneer Jon, Sean en Ash van het podium gingen was het de beurt aan Greg Smith om met een machtige funky bas solo alle aandacht naar zich toe te trekken. Daarna was het de beurt aan Joël Purkess en die liet zich niet pramen en hij geselde zijn drumkit op onweerstaanbare wijze. Jon Amor kwam terug op het podium en hij had nog een onaangekondigde gast bij, namelijk Stef Paglia. Beide heren lieten ons genieten van een lekker pittig gitaar duel. Er gebeurde zoveel in 'Mr. Highway Man'. Het publiek wilde duidelijk meer en het vijftal op het podium breide met de Sam & Dave hit 'Hold On, I'm Coming' een vervolg aan het feestje in het Muziek Café. Alle registers werden open gegooid en het refrein werd door bijna iedereen luidkeels meegezongen. Voor die momenten ga ik zo graag naar een live concert, de interactie tussen de artiesten en het publiek kan zo betoverend werken en dat was hier zeker het geval. Sean Webster heeft zeker weer heel wat fans gewonnen na dit prachtige concert.

 

Mr.Highway Man:

 

 

Meer foto's : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157671430844561

 

 

Filmpjes, foto's en verslag: Walter Vanheuckelom