The Mentulls zijn meer dan de broers Pipe, want Nick Colman is een sterke en technisch zeer bekwame drummer en dat toonde hij ook in de rocker 'Commotion', waarin hij sterk en gevarieerd slagwerk afleverde. Andrew is misschien (nog) niet de allergrootste zanger, maar hij is nog jong en compenseert dat ruimschoots op de gitaar en door zijn presence op het podium. 'Commotion' ging naadloos over in een lange Hammond solo van Jamie. Andrew begon ritmisch in de handen mee te klappen en dat werd spontaan opgevolgd door een deel van de aanwezigen. De solo van Jamie resulteerde in 'Reflections II', waarin Andrew weer grandioos was op zijn snaarinstrument. Tot nu toe hadden we nog geen enkel nummer uit de jongens hun tweede album gehoord, maar daar kwam verandering in met 'Time Flies'. De titeltrack van het tweede album van The Mentulls is een erg knappe bluesrocker waarin de drie muzikanten zich volledig konden uitleven. 'Time Flies' ging naadloos over in een gevarieerde en erg knappe drumsolo van Nick Colman. Hij gebruikte elke trommel en cymbaal, soms zacht en met veel liefde, maar soms ook hard en uitbundig. Nick kreeg een daverend applaus en de broers Pipe vielen meteen in voor het spetterende instrumentale 'Blues In C', waarin Andrew nogmaals alle registers opentrok en het publiek liet genieten van zijn geweldig vingerwerk op de snaren van zijn gitaar. Het laatste nummer uit de eerste set 'Instrumental' komt eveneens uit hun tweede album en liet het trio toe hun instrumentale virtuositeiten aan de aanwezigen te tonen. Het publiek kon het talent en de overgave van de jongens waarderen en genoot met volle teugen. Set twee begon zoals de eerste geëindigd was, namelijk met verschroeiende rockmuziek. Imposant slagwerk van Nick zorgde voor de basis in 'Motorway Of Madness' en Jamie toverde de ene riff na de andere uit zijn toetsen. Toch was het weer de jongste van de drie die alle aandacht naar zich toetrok wanneer hij aan zijn gitaar solo begon.