Zaterdag 18 maart 2017 was weer een hoogdag voor de Nederlandstalige kleinkunst. Het GC Den Egger in Scherpenheuvel was er zelfs in geslaagd om twee mooie programma's samen te voegen. Voor de pauze was er met 'Toneel Van Verbeelding', een hommage aan Dimitri van Toren en na de pauze vierden Miek & Roel hun jubileum, ze treden namelijk al vijftig jaar samen op. Dat GC Den Egger al op voorhand uitverkocht was lag voor de hand. Bij ons en waarschijnlijk ook bij andere toeschouwers leefde echter een dubbel gevoel. Blij dat we deze mooie Nederlandse kleinkunst liedjes nogmaals live mochten aanhoren, maar ook werden we er aan herinnert dat Dimitri van Toren zijn eigen nummers zelf niet meer kan brengen, hij overleed immers in 2015. Miek & Roel besloten om er mee op te houden en het concert in het GC Den Egger in Scherpenheuvel zou het laatste concert van dit populaire duo worden. Zowel Dimitri als Miek & Roel zullen een grote leegte nalaten in de Nederlandstalige kleinkunst wereld. Maar er was dus ook goed nieuws en dat waren de twee concerten waar we het in dit concertverslag gaan over hebben. De avond begon met 'Toneel Van Verbeelding', een hommage aan Dimitri van Toren. De Nederlander begon in 1963 aan zijn carrière als muzikant. Dimitri bleef tot bijna aan zijn dood in mei 2015 optreden. Dimitri verloor op zijn vierenzeventigste het gevecht met de vreselijke ziekte kanker. De muziekliefhebber rest alleen nog de herinneringen en het uitgebreide oeuvre van deze troubadour. Dat uitgebreide oeuvre is natuurlijk een grote speeltuin voor muzikanten die iets met die muziek willen doen en op het podium in Scherpenheuvel stonden vier mannen die de muziek van Dimitri nieuw leven wilden inblazen. De vier waren Roel Van Bambost, iemand die Dimitri goed gekend heeft en regelmatig met hem het podium deelde. Verder waren er Levien, die sinds 2010 in het Nederlands zingt en Mathieu Engels van het populaire duo Mathieu en Guillaume op radio twee. Last but not least was er toetsenist Dirk Schreurs die jaren in de band van Dimitri van Toren speelde. Het viertal begon hun concert met het heel gepaste 'Zodra De Voorstelling Begint' dat door Mathieu gezongen werd. Van Mathieu kwamen we ook te weten dat Dimitri van elk nummer dat hij schreef ook nog een vijftal variaties had en dat hij zijn teksten regelmatig aanpaste aan de tijdgeest of bepaalde gebeurtenissen. Daarna was het de beurt aan Levien, de man met 'De Mooiste Vrouw Ter Wereld', nam het vloeiende 'Sophia' voor zijn rekening. Levien en vrouwen het gaat blijkbaar goed samen. Roel Van Bambost vertelde dat Dimitri geen protestzanger was, maar dat hij soms wel sociaal kritische standpunten in zijn nummers opnam. Hij nam als voorbeeld 'Sluit Dan De Blinden En De Ramen', dat volgens Roel een anti oorlogslied, maar eveneens een prachtig liefdeslied was. Met alleen de sobere begeleiding van de akoestische gitaar en het keyboard werden de woorden nog belangrijker. 

 

 

 

 

 

 

Een andere, maar daarom niet minder belangrijke boodschap bracht Mathieu in het pakkende 'Probeer Niet Te Haten', waarin ook Jezus Christus werd betrokken. Ook de blues was Dimitri niet vreemd en het relaas van een uitgebluste relatie en het gemis van de geliefde werd heerlijk beschreven door van Toren en op een enorm gevoelvolle manier gebracht door Levien tijdens 'Ik Heb Een Krekel In Mijn Huis'. In 'Toneel Van Verbeelding' werden alle facetten van de rijke muzikale wereld van de Nederlandse troubadour gebracht en dus mocht het slaapliedje 'Want Er Zijn Geen Wolven In Het Bos' zeker niet ontbreken. Welke stem was beter geschikt dan de warme volle stem van Roel om dit lied te brengen? Het werd één van de hoogtepunten van deze hommage. Daarna ging het ritme naar omhoog met het vloeiende 'Ik Ken Alleen Mezelf Nog Niet', een nummer dat volgens zanger Mathieu Engels heel goed bij hem paste en waarin Dirk Schreurs knap werk afleverde op het keyboard. Ook in de eerste meezinger van de avond was het Dirk die ''Alles Wat Ik Doe' instrumentaal in goede banen leidde. Entertainer Levien wist het publiek dadelijk warm te krijgen om het refrein mee te zingen. Miek & Roel zijn bekend door hun sociaal kritische teksten en dus was het niet verwonderlijk dat Roel 'Werk Aan De Winkel' bracht. De finale zat er aan te komen en dus ook de meest populaire songs van Dimitri. Het publiek begon dadelijk ritmisch in de handen te kloppen bij de eerste klanken van 'He Komaan', dat door Roel, Levien en Mathieu samen gezongen werd. Het trio bleef samen het vocale gedeelte voor hun rekening nemen voor de rest van het concert. Iedereen in Den Egger kende natuurlijk nog 'Jij Bent De Mooiste' en dat was dan ook te horen, want er werd van alle hoeken uit de zaal meegezongen. Spijtig genoeg was het al tijd voor het laatste nummer en dat werd 'Toneel Van Verbeelding', het nummer waarnaar deze hommage genoemd werd. Roel speelde in dit nummer op de ukelele. Het viertal op het podium kreeg een overweldigend applaus van het enthousiaste publiek en natuurlijk konden ze het podium niet verlaten vooraleer nog een bisnummer te spelen. Er was nog een lied waarop iedereen zat te wachten en dus was het verwachtte 'Lied Voor Alle Kinderen' geen verrassing. Dit populaire nummer werd heel enthousiast ontvangen met spontaan ritmisch handgeklap van bijna iedereen in de zaal en na het nummer bleef het handgeklap minutenlang duren. Roel Van Bambost, Levien, Mathieu Engels en Dirk Schreurs hebben met 'Toneel Van Verbeelding' een heel mooi eerbetoon aan Dimitri van Toren in elkaar gezet. Er was niet alleen de prachtige muziek, maar ook aan de bindteksten werd veel waarde gehecht en die zorgden dan ook nog voor een meerwaarde. Mocht de Nederlandse troubadour nog leven, dan zou hij zeker heel blij geweest zijn met deze hommage.

 

 

 

 

 

Dan was het halfuurtje wachten, de tijd die noodzakelijk was om het podium klaar te maken voor het laatste concert van Miek & Roel, het duo dat meer dan vijftig jaar samen op de planken stond en door hun prachtige nummers en hun sociaal kritische teksten veel succes kende en nog steeds kent. Miek & Roel groeiden uit tot het succesvolste kleinkunst muzikanten van Vlaanderen. Miek & Roel waren niet alleen naar Scherpenheuvel gekomen, ze hadden gitarist Stef Wauters, accordeonist Alex Rambaut, bassist Dirk Doyen en toetsenist Dirk Schreurs meegebracht. Met dit sextet was een daverend afscheidsconcert van Miek & Roel gegarandeerd. Met de titeltrack van hun laatste album 'De Titanic Achterna' werd het concert op gang getrokken. Miek & Roel kregen van bij het begin van hun carrière de stempel opgeplakt als protestzangers, omdat ze sociaal geëngageerde teksten zongen. Dat ze nog steeds sociaal geëngageerd zijn hoorde je in dit openingsnummer. 'De Titanic Achterna' gaat over de opwarming van de aarde en wijst er op dat iedereen op aarde zijn steentje moet bijdragen om dit probleem op te lossen. Stef Wauters op gitaar en Alex Rambaut leveren een knappe instrumentale bijdrage aan het nummer en kleuren de sound van het lied. Miel Appelmans was in de beginjaren van Miek & Roel, de belangrijkste tekstschrijver voor het duo. Miel vond 'Jan Met De Pet', uit 1968 de beste tekst die hij ooit voor het duo schreef. Het lied gaat over de sluitingen van de fabrieken in het Kortrijkse, om ergens in een goedkoper land terug te openen. In die tijd was dat probleem heel actueel, maar nu vijftig jaar later gebeuren deze zaken nog steeds. De wondermooie ballade 'Land Van Saeftinghe' uit 1970 staat zelden op de setlist van de concerten van het duo. De reden is omdat er zelden een toetsenist aanwezig is tijdens hun optredens, maar die was er nu voor hun laatste concert wel. Het werd een heel mooie en pakkende vertolking in Scherpenheuvel. Na dit trage nummer werd het ritme wat omhooggetrokken voor het door Kris De Bruyne geschreven 'Cirkels Van Goud'. Een nummer met een heel catchy refrein en dat merkte je dadelijk aan de reactie van het publiek. Op het moment dat de instrumenten zwegen begeleidde het publiek met ritmisch handgeklap de stemmen van Miek & Roel. Uit 1971 kwam 'Echt Niet Slecht Bedoeld', een erg mooie vertaling van een Tom Paxton nummer. Het lied heeft een mooi vloeiend refrein en de accordeon van Alex Rambaut was weer om duimen vingers en vingers af te likken. Al van bij de eerste klanken van de protestsong 'Koop Een Geweer' ondersteunde het publiek met handgeklap de band op het podium. In deze aanklacht tegen wapens, geweld en oorlog, kwam de kwaliteit van gitarist Stef Wauters weer ten volle tot uiting. Het publiek amuseerde zich kostelijk en bedankte het sextet op het podium met een hartelijk applaus. Zelf was ik verrast dat 'Meisje Van Het Noorden' op de setlist stond. Dit pareltje dat in ieder geval mij kippenvel bezorgde, is een vertaling van 'The Girl From The North Country' van Bob Dylan en is te vinden op het recentste album 'De Titanic Achterna' van het duo. De stem van Roel en de gitaar van Stef Wauters raakte elke vezel van je lichaam. Vroeger dachten veel muzikanten dat Amerika het beloofde land was voor hen, al is dat tegenwoordig niet meer het geval. Gedurende het vloeiende 'Dus Naar Amerika' vertelden Miek & Roel het verhaal van een muzikant die het in eigen land moeilijk kon waarmaken en dus besloot om naar de USA te gaan, het land waar cola nog steeds het beste smaakt, te gaan. Dirk Schreurs was sterk aanwezig op de toetsen, en ook Dirk Doyen op de semi akoestische bas en Stef Wauters op de gitaar deden opnieuw een ferme duit in het zakje. 

 

 

 

 

 

 

Het publiek in GC Den Egger was al iets ouder en kon zich perfect het gevoel inbeelden dat Miek & Roel hadden op het moment dat hun zonen het huis verlieten om op eigen benen te staan. De meeste mensen in de zaal hadden dit zelf ook meegemaakt. Op vraag van Miek schreef Hugo Raspoet een erg mooie tekst over dit onderwerp en dat werd 'Dag Mijn Zoon'. Dit heel emotioneel nummer werd met veel gevoel gezongen door Miek & Roel en je hoorde in hun stem dat ze nog steeds betrokken waren met die gebeurtenis. De sentimentele geluiden die Stef Wauters uit zijn elektrische gitaar toverde waren subliem en klonken al even intens en emotioneel als de woorden die het duo zong. Dat de appel niet ver van de boom valt, is ook bij de familie Van Bambost zo, want de tekst van het vloeiende 'De Bediende' werd door zoon David geschreven en Alex Rambout eiste op de klavieren van zijn accordeon weer een hoofdrol op. 'Als De Dag Het licht Uitdoet' is een vertaling van het Engelstalig nummer 'Dimming Of The Day' van Richard Thompson en de vrouw van gitarist Stef Wouters, Frie Van Grunderbeek maakte er een intense Nederlandstalige tekst op. Jaren geleden toerde Roel, samen met Dimitri van Toren, Bart Van den Bossche, Miel Cools en Bart Herman met een tournee van de Nederlandse Kleinkunst Collectie. Roel vond in zijn eigen platencollectie het nummer 'Adem M'n Adem' van Peter Schaap. Dit populair en door iedereen gekend lied was het volgende nummer op de setlist van Miek & Roel en het werd erg enthousiast onthaald door het publiek. Het laatste nummer kwam er aan en een emotionele Miek vertelde dat ze bij elk nummer het gevoel had dat het de laatste keer was. Roel stelde zijn muzikanten uitgebreid voor en daarna was het tijd voor 'De Grote Revolutie'. Het publiek herkende het nummer dadelijk en dat was te merken aan het handgeklap dat 'De Grote Revolutie', begeleidde. Met deze protestsong had het duo misschien wel hun grootste succes. Het was in 1970 een hit en heeft nog niets van zijn pluimen verloren en het trio op het podium kreeg er dan ook een langdurig en daverend applaus voor. Miek & Roel en hun band kregen minutenlang een daverend applaus en ook Mathieu Engels kwam het kleinkunst duo bedanken en had nog een geschenk voor hen bij. Bisnummers mochten niet ontbreken op dit laatste concert en dus kwamen Miek & Roel samen met gitarist Stef Wauters terug op het podium voor hun bekendste nummer. Er was nog één nummer waarop iedereen zat te wachten en dat was 'Jij En Ik'. Het heel herkenbare nummer werd heel mooi en melodieus gezongen door het duo. Of het nu de fout van Miek was, ofwel van Roel daar is het duo na vijftig jaar nog steeds niet uit. Alex en de twee Dirken kwamen het trio op het podium terug versterken voor de meestamper 'Wie Wil Horen'. Het werd een echt feestje met een schitterende Stef Wauters op gitaar en een heel enthousiaste Miek & Roel. Nogmaals kregen Miek & Roel minutenlang een daverend applaus van het dankbare publiek. Miek bedankte het publiek en daarna viel het doek, de laatste noot was gespeeld. Dat dit kleinkunst duo erg zal gemist worden en een enorme leegte zal nalaten in de Nederlandse kleinkunst wereld staat nu al vast. Wij van concert Monkey wensen Miek en Roel veel geluk toe en hopen dat de toekomst nog veel moois voor hen in petto mag hebben.

 

 

 

Voor meer foto's van Miek & Roel : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157679186866012

Voor meer foto's van de Hommage aan Dimitri van Toren : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157679634352331

 

 

 

Verslag en foto's : Walter Vanheuckelom
Filmpjes : Agnes Celis