Popa Chubby - Spirit Of 66 Verviers 7 november 2016 - Walter Vanheuckelom

Reports

About:

Artist:

Popa Chubby

Date:

07/11/2016

Venue:

Spirit Of 66

Place:

Verviers

Your Reporter on the Spot:

Walter Vanheuckelom

POPA CHUBBY - SPIRIT OF VERVIERS 7 NOVEMBER 2016

Theodore Joseph Horowitz beter bekend als Popa Chubby was maandagavond zeven november voor de negentiende maal te gast in de Spirit Of 66. Ondanks de minder goede weersvoorspellingen was er zeer veel publiek in de populaire club van Francis Geron. Popa Chubby maakt er dikwijls een feestje van in Verviers, dus waren de verwachtingen hoog gespannen. Popa straalde en had er veel zin in, of het te maken had met zijn vriendin die mee op tour was en die de merchandise deed, dat weet ik niet, maar het zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. De Italiaanse broers Francesco en Andrea Beccaro die de laatste jaren met Popa Chubby op het podium stonden als hij in Europa optrad waren er niet bij. Drummer David Moore en bassist Conrad St.Clair, twee Amerikaanse muzikanten namen hun plaats in. Het concert begon met de shuffle 'I Don't Want Nobody', waarin Popa op zijn stoeltje met zijn dikke vingers dadelijk al verschroeiend uithaalde op zijn ouwe Fender Stratocaster. Dit nummer uit het album 'Universal Breakdown Blues' uit 2013 zorgde er voor dat er dadelijk sfeer was in de Spirit Of 66. Uit het nieuwe album, dat juist verschenen is volgde de titeltrack 'The Catfish' en ook hier wist de Amerikaan te bekoren op de gitaar. Met de bottleneck of het vingerwerk het maakte weinig verschil, het gitaarwerk van Theodore was briljant. De muzikant betrok het publiek in zijn concert en hij had veel interactie met de aanwezigen. Het trio bleef uptempo rockers spelen en 'I Was Lookin' Back' was het volgende nummer op de setlist. Het eerste echte hoogtepunt kwam er met 'Rock On Bluesman', een nummer dat Popa Chubby samen met Mike Zito schreef. De song gaat over de schreeuw van een tanende bluesman en staat bol met gevarieerde en intense gitaar solo's. Een lust voor het oor en de gitarist op zijn stoeltje kreeg er ook een welverdiend applaus voor. Chubby bleef imponeren op zijn Stratocaster tijdens 'Blues For Charlie' uit zijn nieuwste album 'The Catfish'.

Een bluesmuzikant komt altijd bij Robert Johnson terecht en dus had Popa Chubby van de bluesrocker 'C' Mon In My Kitchen' een eigen versie gemaakt. De ritme sectie met Conrad St. Clair op zijn vijfsnaren bas en David Moore op de drums vormden de ideale basis waarop Popa naar hartenlust kon soleren en dat resulteerde in een stomende bluesrocker. Popa Chubby breide er nog een fantastisch meezing moment aan vast en het publiek reageerde heel enthousiast. Daarna volgde het verhaal, dat het al de negentiende keer was dat Popa een concert gaf in de Spirit. Hij herinnerde zich de eerste keer nog en volgens hem waren er toen nog geen auto's en geen elektriciteit. Dat grapje werd op applaus en gelach onthaald. Het was natuurlijk de ideale aanzet om de oude rocker 'Sweet Godess Of Love And Beer' aan te kondigen. Jimi Hendrix zijn 'Hey Joe' staat meestal ook op de setlist van de Amerikaan. Het was een plezier om Conrad St. Clair aan zijn vijf dikke snaren te zien plukken en de frontman pakte opnieuw uit met fenomenaal vingerwerk op zijn Strat, terwijl hij ook gretig gebruik maakte van de Wah Wah pedaal om nog wat meer indruk te maken. Na een paar heel erg knappe stops werd 'Hey Joe' steeds weer meesterlijk op gang getrokken door de gitaar van Popa. Het applaus was dan ook overweldigend na deze bijna vijftien minuten durende versie van deze Hendrix klassieker. Popa Chubby had het duidelijk naar zijn zin in Verviers en hij zei tegen zijn publiek dat hij nog wilde doorgaan met deze muziek als ze wilden. Hij wachtte het antwoord niet af, want hij liet dadelijk de enorm sterke gitaar riff van 'Voodoo Chile' los op de aanwezigen. Nog één van de hoogtepunten was de bluesrocker '69 Dollars', waarin eerst Conrad met een erg gedreven en erg knappe bas solo in de schijnwerpers mocht staan, daarna was het de beurt aan David Moore die een erg gevarieerde drum solo afleverde. Ondertussen was Popa Chubby achter het tweede kleine drumstel gaan zitten, waar hij eerst zijn kunsten liet zien en horen op het slagwerk en later een duel aanging van ongelijke kansen met David Moore, maar dat kon het publiek niet deren, het genoot met volle teugen van het spektakel op het podium.

De instrumentale cover van de Judy Garland cover 'Somewhere Over The Rainbow' was voor sommigen misschien een verrassing, maar zeker niet voor de fans van Theodore Horowitz. Het is een cover die regelmatig gespeeld wordt en waarin de gitaar virtuoos nogmaals zijn klasse kon etaleren. Voor de laatste maal in Verviers keerde Popa terug naar zijn nieuwe album 'The Catfish'. Het gaspedaal werd stevig ingedrukt voor de rocker 'Motorhead Saved My Life' die naadloos overging in een geweldige mooie ballade. Popa Chubby stelde nogmaals zijn band voor en bedankte het publiek. Ook Francis Geron werd niet vergeten door de Amerikaan en hij zei dat de Spirit Of 66 zelfs één van zijn favoriete clubs is om te spelen. Daarna was het tijd om nog een paar van zijn favoriete covers te spelen en dan mocht zijn werkelijk mooie versie van 'Hallelujah' zeker niet ontbreken. Het werd een extra lange versie, met verschillende knappe stops. 'Hallelujah' ging naadloos over in 'Further On Up The Road'. Deze zestig jaar oude song van de Bobby Blue Bland was maandag nog steeds springlevend en het zorgde voor het tweede grote meezing moment van de avond. Popa, David en Conrad maakten na meer dan twee uur een einde aan het concert, maar het publiek liet de drie muzikanten niet gaan. We kregen nog een spetterend vervolg met eerst 'Johnny Be Good', klasse rock'n roll van Chuck Berry in de Spirit. Ook The Rolling Stones mochten niet ontbreken en met het erg mooie 'Wild Horses' en het stuwende 'You Gotta Move' kwam er na twee uur en twintig minuten toch een einde aan een uitstekend concert. Het publiek bedankte de band uitgebreid en deed dan maar wat frontman Popa Chubby vroeg, namelijk vertrekken.