SARI SCHORR & THE ENGINE ROOM - SPIRIT OF 66 VERVIERS 17 APRIL 2017 - WALTER VANHEUCKELOM

 

 

 

 

 

De Amerikaanse Sari Schorr wordt een heel grote carrière voorspeld. Mike Vernon ontdekte haar in Memphis en hij was zo onder de indruk dat hij haar meteen voorstelde om samen een album op te nemen. Ook haar gitarist Innes Sibun gelooft heel erg in Sari. Hij zette zijn eigen band on hold, omdat hij zich volledig wil toeleggen op Sari Schorr. Het debuutalbum 'A Force Of Nature' werd door de pers overal lovend ontvangen. Veel heeft de New Yorkse nog niet in België opgetreden, maar Francis Geron slaagde erin om haar op paasmaandag naar zijn Spirit Of 66 te halen. In augustus 2016 verraste Sari Schorr & The Engine Room veel festival bezoekers op het Gevarenwinkel Festival in Herselt. Toen kende bijna niemand haar, maar stilaan maar zeker bouwt Sari aan haar muzikale carrière. Voor mij is Verviers, de derde maal dat ik haar zie en steeds weet zij en haar band me positief te verrassen.

 

 

 

 

 

Rond half negen begonnen Sari Schorr en haar jongens aan hun concert met 'Ain't Got No Money', de opener van hun debuutalbum 'A Force Of Nature'. Dit financieel probleem zullen velen onder ons ook al wel eens gekend hebben vrees ik. Wanneer Sari begon te zingen pakte haar fenomenale krachtige stem je dadelijk bij de strot en liet je niet meer los. Alles klopte in deze midtempo bluesrocker en ster gitarist Innes Sibun mocht dadelijk al zijn kunnen tonen op zijn Gibson. De ritme sectie met bassist Kevin Jefferies (ex Jeff Beck en Steve Harley) en drummer Kevin O' Rourke zorgden voor de stevige groove. Tijdens 'Demolition Man' verklapte Sari welke man zij nodig heeft. Deze rocker was een mooi verlengstuk van de opener en kende ongeveer dezelfde ingrediënten, namelijk een weergaloze rauwe stem, een stevige groove en verschroeiend gitaarwerk. Toetsenist Anders Olinder (ex Glenn Hughes en Peter Gabriel) was hier wel meer aanwezig. Sari kan met haar stem vele richtingen uit, dankzij haar klassieke zangopleiding en dat konden we ook horen in het iets rustigere 'Cat And Mouse'. De frontvrouw klonk hier iets zachter, maar ook dan bleef ze imponeren met haar fantastische strot. In deze funky rocker pakte Innes nogmaals weergaloos uit op zijn six string. 'Where Did You Sleep Last Night' is een traditionele Amerikaanse folksong uit 1870 en één van Sari haar favoriete songs. Nirvana maakte in 1993 het nummer onsterfelijk en de versie van Sari Schorr & The Engine Room liet niemand in De Spirit Of 66 onberoerd. Het nummer had een rustige klassieke start met Sari die enkel begeleid werd door de toetsen van Anders Olinder. Daarna brak het nummer helemaal open dankzij het splijtende snarenwerk van een imponerende Innes Sibun. Het gaspedaal werd volledig ingedrukt voor de Led Zeppelin cover 'Rock And Roll'. Voor wie er mocht aan twijfelen, het werd een echt rock'n roll feestje in Verviers. Onder het motto, wat uitstekend is moet je niet veranderen besloten Sari en haar band wijselijk heel kort bij de originele versie te blijven. Het was een gepast moment om wat stoom af te laten en dat deed Sari met de mooie soulvolle ballade 'Letting Go', waarin haar mooie krachtige stem weer volledig tot haar recht kwam. Eerst pakte Anders op de toetsen uit met een solo en even later nam Innes op de Gibson weer geweldig over met vlijmscherp melodieus snarenwerk. Sari Schorr weet dat ze een erg goede band achter haar heeft en ze verdween dan ook even backstage zodat The Engine Room vrij spel kreeg om hun klasse te tonen in een instrumentaal nummer. 'Don't You Call My Name' was volgens Sari een première, want Innes had dit nummer nog maar net geschreven en ze speelden het in The Spirit Of 66 voor de eerste keer tijdens een concert. De langdurige versie van 'Oklahoma' barstte helemaal open tijdens het instrumentale gedeelte. De stomende ritme sectie zorgde voor de basis waarop toetsenist Anders Olinder en vooral gitarist Innes Sibun hun instrumentale virtuositeit volledig konden uitleven. Innes legde heel zijn hart en ziel in zijn verschroeiende snarenwerk en kreeg dan ook een welverdiend applaus.

 

 

 

 

 

 

Het meest opmerkelijke nummer was de cover 'Black Betty', dat origineel een Amerikaans volkslied is. Leadbelly nam het nummer in 1939 op en Ram Jam maakte er in 1977 een Heavy rock nummer van, dat weken aan een stuk hoog genoteerd stond in de hitlijsten. Het zou me niet verbazen als de versie van Sari Schorr het succes van Ram Jam zou evenaren. Ze heeft het nummer nieuw leven ingeblazen en haar eigen stempel gedrukt op 'Black Betty'. Het begin en het einde klonken rustig, maar toch dreigend en op het moment dat het nummer plots explodeerde, zorgde het meeslepende ritme van deze klassieker er voor dat je helemaal mee was in het verhaal van 'Black Betty'. Als je naar de teksten van Sari luisterde, merkte je dat haar nummers dikwijls over de harde realiteit van het leven gaan. 'Damn The Reason', dat over huiselijk geweld gaat is daar een goed voorbeeld van. Sari zong het nummer weer met een enorme intensiteit, zodat elk woord je raakte tot in de kleinste vezel van je lichaam. Super gitarist Innes Sibun slaagde er in van op zijn zes snaren hetzelfde gevoel en passie weer te geven als Sari deed met haar stem. Top nummer. Walter Trout schreef speciaal voor Schorr 'Work No More', een song die gedragen werd door de toetsen van Anders Olinder en vol stond met snedige gitaar riffs. 'I Wanna Make Love To You' van Willie Dixon werd in een modern Sari Schorr jasje gestoken. Ze had van dit bluesnummer een swingende bluesrocker gemaakt. Drummer Kevin O' Rourke en bassist Kevin Jefferies zorgden voor de stuwende groove en Innes ging weer helemaal uit de bol op het moment dat hij aan zijn zinderende solo begon. Bijna iedereen bewoog mee met dit aanstekelig ritme. Er volgde nog een cover die de Amerikaanse zich helemaal eigen gemaakt heeft. Kevin zorgde met een drum intro voor de start van 'Stop In The Name Of Love', een grote hit van The Supremes in de late jaren zeventig. In deze rock ballade zat niets motown meer. We vervallen misschien in herhaling, maar wat Innes Sibun weer uit de snaren van zijn gitaar toverde was weer fenomenaal. Deze gitarist was een lust voor het oog en voor het oor. Het laatste nummer 'Aunt Hazel', ging over de harde realiteit van drugverslaving. De stem van Sari klonk hard en bitter in deze krachtige bluesrocker, waarin de band voor de laatste maal in de alle registers open trok. Sari's rauwe stem, het weergaloze vingerwerk van Innes op de gitaar en de strakke stuwende band duwden dit rock nummer naar een eenzame hoogte. De band kreeg een geweldig applaus en het publiek wilde duidelijk nog meer van Sari Schorr & The Engine Room horen. De toegift kwam er met de betoverend mooie ballade 'Ordinary Life'. Het begin van het nummer was voor Sari en het pianospel van Anders Olinder. Beide slaagden er in om heel veel emotie in hun instrument te leggen, bij Sari was dat haar stem en bij Anders de piano. Sari sloot haar stomende concert af met het meest intieme en beklijvendste nummer van de avond. Het was weer een top avond in de Spirit Of 66 die we nog lang zullen herinneren.

 

 

 

 

 

Voor Meer foto’s klik op mijn fotoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157679461829284

 

 

 

Verslag, foto’s en  filmpjes : Walter Vanheuckelom