Sheila E

Reports

About: 
Sheila E
Artist: 
Sheila E
Date: 
12/07/2014
Venue: 
Openluchttheater Rivierenhof
Place: 
Deurne
Your Reporter on the Spot: 
Steven Kauffmann

Family Stone / Sheila E

 

Wat op papier een voorafgewonnen wedstrijd leek ging even anders van start, voor een aanvankelijke schamele 500 man heeft “The Family Stone” de twijfelachtige eer om bij druilerig herfstweer dit dubbelconcert te openen. “The Family Stone”, dat zijn 3 founding members bestaande uit de blazerssectie (Jerry Martini en Cyntia Robinson) en drummer Greg Errico aangevuld met nieuwe bandleden die zeer nauw aanleunen bij de karakteristieken van hun illustere voorgangers. Met een funky gitaarriedel, het typische basgeluid van weleer, two horny horns en een mokerdrum was de toon meteen gezet: alles klonk fantastisch. “Are you ready?” riep de uitstekende nieuwe zanger, annex Sly Stone-lookalike Alex Darvis met een rauwe haring in de strot aan het danslustige publiek frontstage vanonder zijn witte tropenhoed. Hij moest het geen tweede keer vragen … “Sing a Simple Song” klonk het met prachtige afwisselende groepsvocalen en ook al telde de blazerssectie inmiddels 46 dienstjaren, ze kweet zich prachtig van haar taak. Er zat blijkbaar maar weinig sleet op het enthousiasme en spelplezier op het podium “We are not here for a long time, but for a funky good time”, werd plechtstatig beloofd, en dat zullen we geweten hebben !

Ene Maria, de in een zilveren glitterjurk gewurmde opperbabe en jeune princesse van het toch niet meer zo jeugdige gezelschap mocht de souldiscofunk van “Everyday people” inzetten terwijl ook de zitters op de tribunes aangemaand werden van “this is not a sitdown event, please dance to the music”. Na al dit broeierige maar zeer aanstekelijke soulfunkgeweld werd er even teruggeschakeld voor de door de nieuwe frontzanger Alex Darvis zeer soulvol gezongen pianoballade “If you want me to stay”, een schaars rustpunt in de set, want direct uitmondend in een hevig voortjakkerend “Stand”. Ouwe soulhippies on speed leek het wel, want hun ziedende universe of love draafde even intens door mits de wereldhits “Everybody is a star” en hun standard “Family Affair”. Tussendoor bleef Alex Darvis maar hoge ogen gooien met zijn sublieme stemgeluid, ergens tussen Barry White and Ray Charles in, maar klonk dan wel eerder als een goed geöliede funkduivel. Ook “Hot Fun in the Summertime” werd fel gesmaakt, ook al leek het in ons decor wel herfst … Er volgden nog “M’Lady” , gelardeerd met exquise acapella intermezzo’s van alle bandleden (allemaal straffe zangers, zonder uitzondering). Ondertussen was het Rivierenhof tot zo een ¾ volggelopen en namen we afscheid van onze krasse knarren middels een stuwend “I wanna take you higher”, opgefleurd met een een mooie harmonicasolo en met een ziedend “Thank you for letting me by myself” waanden we ons voorwaar weer in Woodstock. Conclusie: een heerlijke trip funk, soul and rock and roll down to memory lane: d the old school recipee still works, as their spirit is intact ! The Family Stone staat anno 2014 nog dapper haar mannetje, meer nog: dit zou een gedroomde afsluiter voor het bluesfestival in Peer kunnen zijn !

Tijd voor de hoofdact. Sheila E, 57-jarige goedgeconserveerde drumgodin, in Europa op tour ter promotie van haar nieuwe en geslaagde album “Icon”. Na een loeiharde korte instrumentale intro door haar zeskoppige band komt een dartele Sheila E (met de E van Escovido) direct haar opwachting maken. Schroeiende gitaren (haar vader was percussionist bij Santana, dus de Santana sound en dito arrangementen zijn nooit ver weg) en ziedende percussie (er staan 3 drums op het podium J).        Ze distilleert een warm klinkende Latinojazzpop met veel samba en bossa nova-achtige keyboards die met talloze percussieduels geserveerd wordt, zeg maar : Gloria Estefan mét ballen. De songs uit de nieuwe plaat “Samba Funk” en “Leader of the Band” blijven in de live-versies mooi overeind en worden opgesmukt door een strak in het pak gehesen rapper die met funky moves het dansende gepeupel vooraan in het amfitheater ophitst. Op sfeervolle hammond- en saxofoontonen volgt dan de mooie rockballade “A lovely Day” (ook uit de nieuwe plaat). Dan wordt er er in overdrive teruggeschakeld naar het Prince-tijdperk met een wervelend “A Love Bizarre” (compleet met jazzy saxinterventies en de wereldberoemde bassolo), waarin een glansrol is weggelegd voor Sheila on the drums: drummen, zingen, gitaarspelen, dansen … ze doet het nog allemaal even virtuoos en de tijd heeft voorlopig blijkbaar geen vat op de energieke vijftigster.

Sheila E is een échte multi-instrumentaliste (vaderlief Pete Escovido was jarenlang actief bij Santana en draait op zijn 79ste nog mee in het muziekcircuit), zo blijkt ook uit haar gitaarspel in het ruige, naar Prince neigende gloednieuwe “Rockstar”.

Tijdens haar concert blijkt ze ten zeerste begaan met de publieksreacties en hangt nooit de ster uit: getuige een tiental kinderen die ze uit het publiek vist en waarvoor ze ruim de tijd neemt om met eenieder een potje mee te dansen en te zingen op het podium. Hierna volgt nog de rap-crossover van “Fiesta” en gaan we via een funk en soulmedley (met smaakvolle flarden Funkadelic) stilaan naar de finale.

Deze bestaat uit een luidkeels gescandeerde uitnodiging “to shake everything you’ve got as we move forward as we go backwards”: we zitten weer volop in the eighties and it’s Prince-time again met briesende sax en schroeiende gitaren in een jam waarin we “Erotic”, “Hollyrock” en "The Belle of St. Mark" (uit “Glamorous life” met Prince, 1984) herkennen.        30 jaar na datum zit er nog geen spatje sleet op deze opzwepende krakers. Bij wijze van statement kiepert ze haar cymbaalstatief op ostentatieve wijze in de frontstage waarna zij en haar gevolg het publiek een beetje verweesd achterlaat.

Daarna lijkt het spektakel gedaan, maar onze funkdiva komt bij wijze van afscheid nog één keertje uit het vaatje springlevende nostalgie tappen met "Glamorous Life" om bij wijze van uitsmijter nog even te rocken met als toetje het nieuwe “Mona Lisa”, en hierna exit Sheila E.

Kortom, een “all American show”, maar energiek en gemeend gebracht, en veel dichter bij His Purple Highness zullen we deze zomer niet meer geraken.

 

Steven Kauffmann

 

Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
Sheila E
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone
The Family Stone