SWING WESPELAAR FESTIVAL - WESPELAAR - DAG 1 - 19 AUGUSTUS 2022 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Na geen Swing Wespelaar in 2020 gingen we naar één dag Swing Wespelaar in 2021 en kregen we dit jaar, met de tweeëndertigste editie, terug drie dagen feest in het centrum van Wespelaar. Op de eerste avond waren er drie bands te gast, namelijk Wilk uit België, Harlem Lake uit Nederland en Walter Trout uit de USA. Hoewel we juist uit een hittegolf kwamen en iedereen snakte naar wat water, hoopten de muziekliefhebbers in Wespelaar op een editie zonder regen. Die kwam er helaas dit jaar niet. Vrijdagavond waren de donkere wolken daar boven Wespelaar en kregen we een paar flinke buien. Het gezegde Geen Swing zonder regen houdt ook in 2022 stand. We blijven positief want voor zaterdag en zondag voorspelt men prachtig weer zonder regen

 

 

 

 

 

 

De Belgische formatie Wilk kon nog in ideale omstandigheden het festival openen. Meteen heel wat muzikanten op het podium, want Wilk bestaat naast zanger/gitarist Jorg D'Dhondt nog uit bassist Jef Ghijselen, toetsenist Jan Borré, drummer Natan Goessens, trompettist Siebe Duthoit en de saxofonisten Katty van Kerkhove (bariton sax) en  Stijn Despiegelaere (tenor sax). Wilk is nog een vrij jonge band uit het Gentse, die voor het eerst wat Nationale bekendheid kreeg van het TV programma 'Belgium Got Talent'. Wilk begon sterk aan hun concert met de opener 'Yes', het nummer waarmee de band ook in in de halve finale van 'Belgium Got Talent' sterk presteerde. 'Ceasar' was een lofbetuiging van Jorg aan zijn grootvader 'Ceasar'. Het was een lekker groovende song, met sterk gitaarwerk van Jorg op zijn knalrode ES335 Gibson’64 en ook toetsenist Jan Borré toonde zijn klasse met een knappe solo. Het gevoelvolle 'Less Is More' ging over tevreden zijn met wat we hebben. De blazers blaasden de juiste dosis soul in deze soulblues en de gitaarsolo van Jorg was weer top. Daarna ging het tempo weer fel de hoogte in voor de felle bluesrocker 'No Stopping'. 'Worry Mama' was één van de beter nummers van het concert van Wilk in Wespelaar. Met Wilk kreeg het publiek een nog jonge Belgische band voorgeschoteld, die bij vele muziekliefhebbers nog niet zo bekend was. Een festival openen is nooit gemakkelijk, maar de jongens hebben  dat goed gedaan en dat was na het concert ook te merken aan hun merchandise stand.

 

 

Foto's van Wilk vind je op mijn flickralbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720301450511

 

 

 

Normaal moesten daarna The Atomics 44' voor het muzikaal vertier zorgen, maar die zegden hun geplande tournee af. In de plaats kregen we Harlem Lake, de Nederlandse winnaar van de European Blues Challenge 2022. In 2019 stond deze band al op Swing Wespelaar, toen nog onder de naam van Dave Warmerdam Band. Toen een nog opkomende band, waar de klasse vanaf droop en waarvan je dadelijk wist dat ze enorme groeimogelijkheden hadden. Sindsdien is er heelwat veranderd voor die band. Er was de naamsverwisseling naar Harlem Lake, er kwam een nieuwe ritmesectie en er kwamen een drietal blazers bij de band en soms treedt Harlem Lake zelfs op als twaalfkoppige formatie. Ze wonnen ondertussen ook al de Dutch Blues Challenge en geraakten tot in de halve finale op de International Blues Challenge in Memphis. Na hun sterke live album uit 2019 volgde in oktober 2021 het uitstekende debuutalbum 'A Fool's Paradise'. Nu stonden ze voor de tweede keer in Wespelaar, maar de weergoden waren de Nederlandse band niet goedgezind. De regen viel bij bakken uit de lucht en het publiek vluchtte naar de tentjes. Er waren wat problemen waardoor het concert ook later begon. Harlem Lake begon met 'The River', één van de mooiste songs op het uitstekende album 'A Fool's Paradise'. Frontvrouw Janne Timmer nam ons met haar prachtige stem mee naar de rivier. De ritmesectie was strak en de instrumentale virtuozen Dave op toetsen en Sonny Ray op gitaar voelden zich in hun nopjes. In deze midtempo rocker met een swampy sound, schitterde Sonny Ray met vette slide riffs en hij plaatste zelf de kroon op zijn instrumentale prestatie met een knappe rauwe slide solo.Dat blazers een verrijking zijn voor een band hoorden we daarstraks bij Wilk en nu ook weer bij Harlem Lake. 

 

 

Foto's van Harlem Lake vind je op mijn flickralbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720301460979

 

 

 

'Daarna volgde een knappe versie van 'Whiskey Drinking Woman', voor het eerst uitgebracht door Memphis Slim in 1940. Al meer dan tachtig jaar oud, maar nog steeds een topnummer. Dat naast zangeres Janne, Sonny Ray en Dave Warmerdam de speerpunten zijn van Harlem Lake hoorden we ook in 'The Mirrored Mask' waarin eerst gitarist Sonny Ray en daarna toetsenist Dave uitpakten met een waanzinnige solo. 'Beware' was soulvol en dansbaar. Met 'Deaf & Blind' ging Harlem Lake de Southern rock weg op. Ook hier speelden Sonny en Dave de instrumentale hoofdrollen. Er klonk heel veel gevoel en emotie in de stem van Janne wanneer ze 'Guide Me Home' zong. Een ander hoogtepunt was de slowblues 'Please, Watch My Bag', waarin Sonny Ray iedereen op het marktplein stil kreeg met een fenomenale, goed opgebouwde solo op zijn sixstring. In de vloeiende rocker 'Mean Man' zong Janne dat ze haar man gedumpt had, omdat hij niets anders deed dan roken en drinken. Ook deze song wist de jonge vrouw met veel overtuiging te brengen. Het concert werd afgesloten met 'I Won't Complain', een duet tussen Dave en Janne. Harlem Lake bewees nogmaals dat ze een topband zijn met een uitzonderlijk hoog niveau.

 

 

 

 

 

 

De eerste dag werd afgesloten met de eenenzeventigjarige Amerikaanse  bluesrock legende Walter Trout. Deze gitaarvirtuoos heeft een indrukwekkend CV met o.a. vijf jaar gitarist bij zowel Canned Heat als John Mayal And The Bluesbreakers. In 1989 verkoos hij om op eigen benen te staan en groeide hij uit tot één van de meest geliefde bluesrock acts. In 2014 keek Walter de dood letterlijk in de ogen toen dokters vaststelden dat zijn leven enkel gered kon worden door een levertransplantatie. Na een zware revalidatie waar hij terug gitaar moest leren spelen, maakte hij zijn comeback op 15 juni 2015 in de Royal Albert Hall te London. Vijftien jaar geleden stond Walter Trout al op het podium van Swing Wespelaar en vrijdag, net op de dag dat zijn dertigste album met als titel 'Ride' verscheen, mocht Walter het publiek in Wespelaar voor de tweede maal verwennen met zijn uitstekende en energieke bluesrock. Als je al dertig albums gemaakt hebt is de keuze natuurlijk groot en dat was ook te merken aan de setlist. Samen met Michael Leasure op drums, de Nederlander Bob Fridzema op toetsen en Johnny Griparic op de basgitaar begon Trout aan zijn concert met de stuwende bluesrocker 'I Can Tell' uit 1994. Dat hij nog steeds een uitstekende gitarist is kregen we te horen in het fantastische 'Walking In The Rain'. We kregen meer huilend en snijdend gitaarwerk in het stomende 'Wanna Dance'. De Nederlandse toetsenwizard Bob Fridzema wist zijn heerlijke en soms wervelende Hammond klanken weer op een meesterlijke wijze in de melodieën van Walter Trout te weven. Uit het nieuwe album 'Ride', dat vrijdag verscheen kregen we een voorproefje met de single 'Waiting For The Dawn'. Het is een prachtige, emotionele slowblus, waarvan Hammondspeler Bob Fridzema de melodie droeg met zijn warme Hammond klanken. Trout strooide het hele nummer gretig rond met knappe gitaar riffjes en zijn gevoelvolle solo was een lust voor het oor.

 

 

Foto's van Walter Trout vind je op mijn Flickralbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720301436597

 

 

 

In het stomende 'Broken Heart' kregen we een instrumentaal onderonsje met de gitaar van Walter en het Hammond van Bob. Voor hij aan 'Ride Till I'm Satisfied' begon vertelde Walter over zijn periode bij Canned Heat en van de wekelijkse ritjes die hij maakte met de motto. Daarna kregen we een lang verhaal over de periode dat zijn leven aan een zijden draadje hing en van zijn levensreddende levertransplantatie. Walter schreef die ervaringen neer in het album 'Battle Scars', dat in 2015 verscheen. 'Almost Gone', de opener van dat album, was het volgende nummer op de setlist. In Wespelaar vertelde Walter voor de zoveelste keer dat hij bijna vertrokken was naar een andere wereld. 'We're All In this Together' is een verschroeiende midtempo bluesrocker. Voor hij aan het nummer begon kondigde Walter met veel lof Sonny Ray van den Berg, de gitarist van Harlem Lake, aan. Bassist Johnny Griparic en drummer Michael Leasure zorgden voor de zwaar stuwende groove en Walter en Sonny Ray haalden geweldig uit met waanzinnig werk op de gitaar. Sonny Ray nam in Wespelaar live de plaats in van Joe Bonamassa, die het nummer samen met Walter op het album speelt. Afsluiten deed Walter met het vrij recente 'Red Sun' uit het album 'Survivor Blues' uit 2019. Het enthousiaste publiek bedankte de band met een langdurig applaus en kreeg als beloning nog een knappe versie van 'Bullfrog Blues', een nummer dat bijna honderd jaar geleden voor het eerst opgenomen werd door William Harris. De meesten van de muziekliefhebbers op het plein in Wespelaar kennen het nummer hoogstwaarschijnlijk allemaal in de versie van Rory Gallagher. Top concert.

 

 

 

 

 

 

Met 'Bullfrog Blues' zat ook de eerste festivaldag van het gratis Swing Wespelaar 2022 er op. Met nog twee mooie dagen in het verschiet kon ik in de auto nog rustig nagenieten van Wilk, Harlem Lake en Walter Trout. Nu vlug het bedje in om wat te slapen, want zaterdag en zondag staan er telkens zeven bands op het programma. 

 

 

 

 

Verslag en foto's : Walter Vanheuckelom