WILLE AND THE BANDITS - PARADOX TILBURG 4 MEI 2017 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Als Wille And The Bandits in de buurt zijn, dan moet ik er naartoe. Het is dan ook een uitstekende band om naar te luisteren en om naar te kijken. Wille Edwards, Matt Brooks en Andrew Naumann zijn tevens drie erg toffe kerels die zich geweldig in hun muziek kunnen inleven. Momenteel zijn Wille And The Bandits druk aan het touren om hun prima album 'Steal', dat onlangs op de markt kwam, te promoten. Op elf oktober 2015 was het Engelse trio al eens te gast in Paradox in Tilburg en donderdag avond mochten ze voor de tweede maal optreden in deze erg gezellige club in het centrum van Tilburg. Rond kwart voor negen kwam bassist Matt Brooks, alleen het podium op en hij begon op zijn zes snarige bas aan een uitgesponnen intro. Even later kwam Wille Edwards hem vergezellen op de akoestische ingeplugde gitaar en met de bottleneck rond de vinger. Tenslotte kwam drummer Andrew Naumann het podium op. Eens hij geinstalleerd was achter zijn drumkit, gaf hij met een paar rake slagen de defintieve start voor 'Bad News', een rauwe rocker die verschillende tempo en sfeer wisselingen kende en elke seconde wist te boeien door de inmens mooie geluiden die het trio op het podium uit hun instrumenten wisten te toveren. We kregen geen tijd om op adem te komen want 'Bad News' werd gevolgd door het verschroeiende 'Gipsy Woman', een mix van blues en psychedelische rock met een ijzersterk refrein. Dat de band ook in een rustigere song sterk uit de hoek kan komen, hoorden we in 'Scared Of The Sun', dat opnieuw begon met een knappe bas intro van Matt Brooks. Het nummer gaat over de opwarming van de aarde en begon erg rustig en relax. Er waren meerdere sfeerwisselingen in 'Scared Of The Sun' en eenmaal het enorm mooie refrein begon, klonk de song killer en harder. De elektrische lapsteel van Wille raakte je tot in de kleinste vezel van je lichaam. De muziek van Wille And The Bandits bewoog moeiteloos van hard naar zacht en van akoestisch naar elektrisch en dat gaf deze geweldige muziek van het Britse trio een knappe extra touch. In het verschroeiende 'Living Free' vertelden de jongens het verhaal van het prille begin van Wille And The Bandits. Ze waren op dat moment nog onbekend en hun bestelwagen was hun huis, waarin ze sliepen en verder reisden naar een volgend optreden. Ondanks het succes dat het drietal nu heeft, zijn ze nog steeds de sympathieke vrolijke jongens gebleven, die met hart en ziel voor hun muziek leven. Het refrein van deze 'Living Free' was een rollercoaster die iedereen in Paradox inpalmde.

 

 

 

 

 

 

'Watch You Grow', het lied dat Wille schreef voor zijn dochter was ook in Tilburg weer één van de hoogtepunten van dit overweldigend optreden en de muziek en de tekst liet niemand onberoerd. Andrew zorgde met zijn tong drum note 8 voor een heel apart geluid en de Wille wist op de Lapsteel weer de juiste snaren te beroeren. In het nummer hoorde je hoe groot de liefde van Wille voor zijn dochter is. Het concert ging verder met 'Mammon', een nummer dat gaat over hebzucht en het slechte dat veel geld en macht in de mensen naar boven brengt. Andrew had zijn drumstel verlaten en stond vooraan op het podium met zijn djembé als instrumentale metgezel. Matt Brooks had de strijkstok in de hand genomen om zijn elektrische upright bass FarWest te bespelen en Wille bleef achter zijn lapsteel zitten. Het was bijna niet te bevatten, welke mooie sound dit trio uit hun instrumenten wisten te toveren en het meeslepende en beklijvende refrein liet niemand onbewogen. Het leverde de band nogmaals een daverend applaus op van een razend enthousiast publiek. Wille vroeg aan het publiek of ze uitkeken naar de extra feestdag op vrijdag, maar dat bleek een misverstand te zijn, want de Nederlanders moesten de volgende dag gewoon gaan werken. Matt Brooks verzorgde met de strijkstok de klassieke intro van 'Forgiveness' op zijn speciale FarWest contrabas. Het slagwerk van Andrew was van top kwaliteit en hij zorgde met erg gevarieerde slagen voor een extra positieve impuls. Drummer Andrew Naumann was ook bepalend in de sound van het opwindende 'Chillout', door afwisselend slagwerk op zijn drumkit en zijn tong drum note 8. Voor wie het zich mocht afvragen wil ik wel even meegeven dat de tong drum een Afrikaans percussie instrument is. Wille Edwards was fenomenaal op de elektrische lapsteel. Hij zorgde voor geweldige intense gitaarklanken en in het refrein ging zijn stem door merg en been. Tijdens 'Miles Away', uit hun juist verschenen album 'Steal' kwam de stuwende kracht van de muziek van Wille And The Bandits volledig tot uiting. Het nummer had een ijzersterk refrein en de krachtige en prachtige stem van Wille gaf het nummer nog meer power. Drummer Andrew Naumann was nogmaals present met zijn opdwedende drum groove en Matt Brooks bespeelde zijn zes snaren bas erg gedreven en met veel klasse. De rocker 'Got To Do Better' komt niet zo vaak voor op de setlist van Wille And The Bandits, ten onrechte bleek na het optreden in Tilburg. In deze stomende rocker werd door de hele Paradox uit volle borst de zin 'We Got To Do Better' meegezongen. Bassist Matt gaf de aanzet en het publiek volgde met veel enthousiasme en dit tot grote tevredenheid van het trio op het podium.

 

 

 

 

 

 

Het gaspedaal bleef ingedrukt met het zinderende 'Jack The Lad'. De stomende ritme sectie met bassist Matt Brooks en drummer Andrew Naumann rolden de rode loper uit voor frontman Wille Edwards, die daar dankbaar gebruik van maakte om met de bottleneck op de ingeplugde akoestische gitaar voor opwindendende gitaar klanken te zorgen. Er werd nog een tandje bij gestoken voor 'Galopping Horses', waarin Andrew met zijn imponerend slagwerk en zijn verschroeiende voetenwerk op de pedaal van zijn basdrum het gevoel opwekte dat er een kudde paarden door Paradox gallopeerden. Het publiek begeleidde de band met spontaan ritmisch handgeklap. 'Virgin Eyes' was nog zo een klasse nummer dat heel wat ritme en sfeer wisselingen had en waarin Wille met vet slidewerk zijn klasse als gitarist nogmaals etaleerde. Van het dromerige refrein naar de uptempo psychedelische en hypnotiserende ritmes was voor Wille And The Bandits maar een kleine muzikale stap. De toeschouwers leefden begeesterend met deze opwindende muziek mee. Afsluiten deed de band zoals het gewoonlijk afsluit, namelijk met het betoverende 'Angel'. Voor Wille Edwards is het een heel persoonlijk nummer, want hij schreef het speciaal voor zijn moeder die tien jaar geleden overleed. In het instrumentale 'Angel', dat begon met een mooie bas intro en subtiel slagwerk op de cymbalen, zat heel wat emotie en natuurlijk heel wat instrumentale hoogstandjes. Op een bepaald moment was er nog alleen percussie. Andrew op het slagwerk en Matt op de djembé. Wille mengde verschillende soorten gitaar klanken en stijlen door elkaar, hij toverde zelfs klassieke Spaanse gitaarklanken uit zijn akoestische six string. Als kers op de taart imponeerde bassist Matt Brooks nog met een waanzinnig vette, diepe bas solo. Deze meer dan vijftien minuten durende instrumentale ode aan de overleden moeder van Wille, was een langdurig orgasme voor het oor en het publiek wist al dat moois duidelijk te waarderen want de band kreeg een oorverdovend applaus. Wat een fantastisch einde van een waanzinnig goed concert. De bisnummers begonnen met de uptempo rocker 'Get Up', uit het album 'Break Free'. Een lange ritmische intro van Matt op de djembé en Andrew op drums zorgden voor een erg knapppe start van de song. Even later voegde Wille zich bij zijn twee vrienden. Hij had zijn zelfgemaakte resonator gitaar in de hand en het zou in Tilburg de tweede keer worden dat hij tijdens een concert op deze gitaar speelde. Het trio was vastbesloten om nog een stevig feestje te bouwen in de bis nummers. Alle registers werden nogmaals open getrokken en er werd op geen inspanning gekeken. De laatste toegift was '1970'. Wille maakt er geen geheim van dat hij graag de hippie tijd en de beginjaren zeventig meegemaakt had als jonge kerel en daar gaat deze bluesrocker ook over. Onder ritmisch handgeklap werd de band nog voorgesteld. Matt nam de microfoon over en vroeg het publiek om met hem mee te zingen en daarop werd heel intens en massaal op in gegaan. Daarna ging het concert naar zijn einde toe. De aanhang van Wille And The Bandits is na dit optreden zeker weer groter geworden. Wie de jongens nog aan het werk wil zien kan daar helaas niet meer voor terecht in België. Op 26 mei zijn ze nog te gast in de Boerderij te Zoetermeer, Nederland. De reest van de tourdata zijn in de UK, Duitsland, Oostenrijk, Slovakije en Oostenrijk.

 

 

 

 

 

Voor meer foto's van Wille And The Bandits, Paradox Tilburg 4 mei 2017, klik op mijn fotoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157680317853813

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Walter Vanheuckelom